Ik heb de boel wat opgekuist. Wat muren schoongemaakt, zo ge wilt. En dan vloeren, plafonds, de kalk van de wegen geveegd (Allez Eddy! - Go topo - Sven rulez! - Pius XII - Benedictus en andere pausen), dan wel de afwas gedaan, die kinderen hun slaapzakken uit dat slachthuis gaan halen - dat was daar vies, jong - en de auto van Ruth gewassen. Langs binnen. Ze gaan mij wreed stom doen staan als ze later gaan zeggen dat er heel wat Engels drinkgeld verspreid lag ('U had het kunnen weten, want, ...'). Geen weg, aucun chemin, no way. Drie afleveringen lang heeft deze sloor (ik dus) bijna beeld per beeld alle muren, vloeren, ... enfin, u begrijpt waar deze mens naar toe wil. Noppes. Natuurlijk gaan ze de truuken van de spreekwoordelijke foor niet, nooit, jamais, niemals herhalen, maar deze onderdaan vermoedt iets meer productionele ingrepen dan bij vorige episodes. Alleen de taal van de lichamen, die liegt niet. De taal van de woordjes die ze onder de bewegende beelden zetten, soms wel. Na 38 keer voor- en achteruit spoelen blijkt dat de venijnige Thibotius (of was het Thiboteus?) wel degelijk zijn gewijde geschiedenis in de juiste volgorde kon opzeggen. De ondertiteling wisselde een 'S' en een 'F'. Niet dat het er ook maar iets toe deed. Want de blinde grijsaard moet, zo heb ik nu ook gezien, eigenlijk niet al te veel Franse of andere verzetsdaden plegen. Zoals steeds zijn de kindjes flink genoeg om het spel zelf wel naar de sjokkedijzen te helpen. Blondine, o blondine, corrigeert u mij met woord of daad, maar sla ik de bal erg mis als ik denk dat u hetzelfde denkt over uw favoriete blindganger? Heel af en ook toe laat hij (of zij) de groep zelfs wat pecunia vergaren. Hij moet het ook niet te doorzichtig maken. En het feit dat sommige kindjes graag verdachtmakingen op hun eigenste zelf proberen te lokken, maakt het nog gemakkelijker voor dat beest. Als de bovengenoemde T. bijvoorbeeld opmerkt dat hij 'zonder zijn bril niets ziet', is dat zowel hilarisch als over the top. Tenzij hij zonder zijn bril niet ziet. Zoiets is ook mogelijk, natuurlijk. Ik sluit me gedeeltelijk aan bij de blondine als zij voorspelt wie de volgende afvaller is. (Ik sluit me altijd graag aan bij blondine o blondine <hoe kan ik je hart verdienen, 'k ben geen makelaar uit Schagen die jou in zijn huisje vond>) - waar waren we gebleven? Ha ja, ik sluit me altijd dicht bij haar aan, want daar is 't leven schoon, waar men stil en ongedwongen tegen zo'n warme kommisveur kan schuilen. Die er best mag wezen, alle zwaartekracht ten spijt (Google het dan, als ge 't niet verstaat). Edoch slechts gedeeltelijk volg ik haar, want als er nog eens iemand zal staan zwaaien, zwieren en wapperen met een liberatoir formulier, dan zie ik die deze keer toch wèl in beslag worden genomen. Iedereen beseft dat La Belle Emanuelle nog onder ons zou hebben geweest zijn, als zij wat competitiever zou zijn ingesteld geweest zijn. Yep, ik wou een zin met tien werkwoordvormen erin. Dus dat is een voorbehoud dat ik mijzelve maak. Bon, deze kroeg sluit zijn poorten. Dan maak ik er ook een kruis over. Ego te absolvo. Et imprimatur est. Klik.
