Allemaal heel intelligente mensen hier die goed kunnen rekenen.
Maar in de praktijk is die opdracht veel moeilijker uit te voeren dan het op het eerste gezicht in theorie lijkt.
Je moet dat zelf eens proberen op een grasveld of zo waarvan de afmetingen exact gekend zijn (bijvoorbeeld opgemeten met landmetersmateriaal). Stel dat je grasveld exact 120 meter lang en je laat 10 mensen afzonderlijk afmeten met een touw van 1,00 meter waar het midden van het veld is, kom je gegarandeerd op 10 verschillende resultaten uit met redelijk wat spreiding: wie is dan juist?. Je meet met een slappe koord, je meet ook nooit perfect recht, het terrein is niet volledig biljartvlak, dat zijn allemaal factoren die ertoe leiden dat je een te korte afstand meet en dus voor het midden uitkomt. Je hoeft zelfs geen enkele telfout te maken in het aantal keer dat je je koord hebt gelegd: zelfs als je exact 60 keer je koord legt, meet je in de praktijk een kleinere afstand. Als je juist telt (60 keer) is het volgens mij zelfs redelijk onwaarschijnlijk dat je voorbij het midden uitkomt. Als je hetzelfde foutpercentage zou toelaten als in de proef op de zoutvlakte, zou je er dus maar 30 cm mogen langs zitten, dat is echt niet veel! Test het zelf maar eens uit en je zal zien dat de meesten slechter doen dan 59,70 meter.
In de proef op de zoutvlakte was het toegelaten foutpercentage minder dan 0,5 % (10 meter op 2500), dat is zeer weinig foutmarge. Ik vind het dan ook eerder verwonderlijk dat de JA-groep 50 meter voorbij het midden uitkomt: ik vind de plek waar de NEEN-groep uitkwam, 132 meter voor het eigenlijke midden (een te korte afstand dus) in de praktijk veel aannemelijker.
Ik denk dat ik je hier gelijk moet geven: dat de proef zowiezo reeds aartsmoeilijk is zonder sabotage. We weten nu reeds zeker dat de kans dat de mol meedeed aan de eerste tussentest 4/5 is (of 3/4 omdat we Stijn zeker kunnen uitsluiten als mol), want de laatste 2 van de ja-groep en de laatste 3 van de nee-groep liggen nu uit het spel. De nee-groep zit 132 m verkeerd, dat terwijl Hanne en Bruno amper invloed hadden op het meten, en zij meededen tijdens dubbele controle mogelijkheden en de afstand van het touw juist gemeten was.
We kunnen dus besluiten dat de mol vrij zeker kon zijn dat deze proef zou mislukken en dat hij of zij best zo snel mogelijk meedoen aan de eerste tussentest om zich niet verdacht te maken, terwijl anderen logischerwijs meer verdacht zouden zijn.
