Ik hoorde dit waargebeurde verhaal gisteren:
Een jonge vrouw was met haar auto onderweg van een vergadering naar huis. Het liep tegen de avond en het was schemerig. Zoals gewoonlijk nam ze de kortste weg naar huis en die weg ging langs (en een stukje door) een bos. Bij dat bos lag een flinke tak op de weg, zodat ze uitstapte en de tak naar de kant van de weg sleepte. Nadat ze weer verder was gaan rijden zag ze in haar spiegel een auto achter haar. En die auto bleef haar volgen. Ze week van haar route af, nam een paar andere wegen dan normaal, maar die auto bleef achter haar aan rijden. En ze durfde niet te stoppen.
Gelukkig had ze een mobiele telefoon bij zich. Ze belde naar huis (ze woonde nog bij haar ouders op de boerderij) en vertelde het aan haar vader.
De vader ging aan het begin van de oprit staan en wachtte zijn dochter op.
Helemaal bibberig en bang kwam ze aangereden en stopte bij haar vader en vloog uit de auto... de auto achter haar stopte ook en de chauffeur (een man) stapte uit.
Maar voordat de vader ook maar iets tegen de man kon zeggen zei die man:
Ik heb Uw dochter de hele weg achtervolgd omdat ik zag dat ze een tak van de weg sleepte en terwijl ze daar mee bezig was kroop er een man in haar auto. Ik durfde haar niet te laten stoppen, dus ben maar achter haar blijven rijden.
Samen keken ze in de auto en ja... daar lag een man ineengedoken op de achterbank.
Al die tijd had ze rond gereden met de gedachte dat de auto achter haar de bedreiging was, terwijl die bedreiging in haar eigen auto lag, vlak achter haar.
