ik heb werkelijk geen idee hoe ik me nu voel.
We gaan het de komende 6 weken wel zien.
Ja dit. Zenuwachtig/teleurgesteld/twijfelachtig/op zich wel prima/hoophoudend/raar.
Ik zit zoals jullie wellicht al weten tot de zomer voor vrijwilligerswerk in Yerevan, Armenië. Maar gisteren hebben alle Duitse vrijwilligers gehoord dat ze terug moeten naar Duitsland. Dit vanwege het risico dat het land op slot gaat. En inmiddels is mijn huisgenoot daar al. Mijn andere Nederlandse huisgenoot heeft daarom ook besloten terug te gaan en die gaat vanavond. En dat terwijl we 5 dagen geleden nog ongeveer plannen voor Tbilisi aan het maken waren...
In principe kan ik hier nog blijven lijkt het nu, maar vrijwel alle sociale contacten gaan er (tijdelijk?) vandoor. Toch zou ik hier gewoon het liefst mijn jaar afmaken.
Momenteel zijn er 20 besmettingen in Armenië, die vrijwel allemaal zijn ontstaan bij mensen die al in quarantaine zaten. Alle winkels zijn ook nog gewoon vol. Wel zijn alle scholen al een tijdje dicht en gaat mijn kantoor de komende 2 weken ook sluiten.
Dus nog even afwachten en twijfelen wat in wil doen.
Het wordt vast goed voor mijn Armeens/Russisch en mijn kookkunsten. Je moet toch wat doen naast De Mol.
