Ik vertolk gaarne de echo van Erik Leppen hierboven. De Mol is één van de best gemaakte, meest onderhoudende televisieprogramma's die ik in mijn hele leven heb gezien. Telkens weer sta ik ervan versteld dat in de hedendaagse modderpoel van plat vermaak, oppervlakkig geneuzel, waan van de dag-waanzin, woketerreur, hijgerige journalistiek, hysterie en domheid zo'n fraaie bloem levensvatbaar blijkt.
(Maar voor die veiling moeten ze volgende week wel met een verdomd goede uitleg komen )
Eens met alles. Het was weer fantastisch!
De troeven vind ik ok, mits:
- het gedoseerd ingezet wordt (niet elke aflevering)
- er een natuurlijke grens aan zit hoeveel geld een enkel dilemma kan kosten (in één keer de hele pot wegspelen voelt een beetje als een dooddoener voor andere opdrachten)
- het dilemma niet steeds tussen geld of troeven moet zijn (mogelijk kunnen troeven ook als iets positiefs worden ingezet of wordt de troef pas verdiend als er ook vertrouwen gewonnen wordt)
- de groep wel zo is samengesteld dat niet iedereen steeds voor zichzelf gaat (want dan wordt het wel heel voorspelbaar)
- het is mooier als het dilemma niet zonder een bijkomend risico is (zoals onheilspellende ‘extreme consequenties’, een voordeel dat kan omslaan in een nadeel)
- het is ook mooier als de keuze voor de troef niet zuiver individueel is zodat er nog een psychologisch groepselement meespeelt (bijvoorbeeld duo’s die beslissing nemen, of dat individuele beslissing afhankelijk is / gevolgen heeft voor andere kandidaat)
- het dilemma niet door toedoen van de mol (evt met voorkennis) om zeep kan worden geholpen
De dilemma’s in de mol scoren overigens best goed op de meeste van hiervan, maar het was af en toe wel iets te veel op het randje. De veiling zat in intelligent in elkaar, maar bij het bieden op het eind was het wel weer zonder limiet.