Ik heb net nog even opdracht 3 teruggekeken en op de reacties van Simone gelet. En dan valt me toch weer heel wat op, hoor.
Art zegt: ik zoek vier dáppere kandidaten... met een goed geheugen.
Jan steekt als eerste zijn vinger op. Vrij snel daarna volgen Olcay en Bella en gelijk dáárop volgt Simone. Typische mol-timing natuurlijk, maar oké.
Dan zegt Loes dat zij eigenlijk wel graag had gewild. Simone knikt ietwat meelijwekkend naar haar, maar biedt niet aan om van plek te ruilen. Dus ondanks dat ze ziet dat Loes popelt om iets avontuurlijks te doen maar die kans dreigt mis te lopen, wil Simone dat blijkbaar zelf ook graag genoeg om het Loes niet te gunnen.
Prima, begrijpelijk, maar dan komen we bij het paragliden. En dan zien we Jan het uitschreeuwen van geluk. We horen Loes uitgebreid biechten over wat een fantastische ervaring dit was. Bella geniet er zichtbaar met volle teugen van. En Simone? Amper een reactie merkbaar. Ze lijkt zich een beetje ongemakkelijk te voelen zelfs (logisch, mollen blijven liever zo laag mogelijk bij de grond
). Maar je hoort haar ook niet zeggen dat het eng vond of zo. Niets.
Voor iemand die haar vinger opsteekt om bij de dapperen te willen horen, vind ik dit gebrek aan emoties best wel vreemd.
