Aflevering 7 van ‘De mol’: Dat Lancelot als vastgoedmakelaar niet op het woord ‘zakkenvullers’ kon komen, was helemáál verdacht
Het kanariepietje tjirpt, de olielampen daveren en de steeds meer versplinterende houten steunbalken piepen en kraken als een schip in een storm: in de officiële halve finale van ‘De mol’ - volgende week volgt de Grote Ontmaskering! - stortte de tunnel waarin half Vlaanderen verzeild was geraakt, definitief in. Na Thomas werd ook die andere hoofdverdachte, Rubie the Kid, definitief uitgeschakeld.
Vincent Van Peer
zondag 30 april 2023
Naast Ruben was het ook voor de andere overgebleven ‘De mol’-cowboys verzamelen geblazen in het verlaten stadje Mescal, u misschien beter bekend als het door Gene Hackman geterroriseerde Redemption uit ‘The Quick and the Dead’ - de Sam Raimi-film waarin een piepjonge Leonardo DiCaprio zeer tegen zijn gewoonte in de sponde deelt met een óúdere vrouw, gunslinger Sharon Stone! Zien we zo nog uitgebreid op strohalmen kauwen terwijl een eenzaam tumbleweed voorbij rolt: Trigger Happy Toos, Crazy Colt Commy en Sundance Lance. Jawel, in de zevende aflevering van ‘De mol’ zijn we - u merkt het aan de priemende close-ups, de blinkende sporen, de lang uitgerekte schaduwen en de revolverduels in het midden van de straat - in een regelrechte Sergio Leone-western terechtgekomen. Yeehaw!
En terwijl overal tunnels instorten, heb ik er sinds het uitvallen van Thomas eentje voor mezelf gegraven: Lancelot is de mol, ik weet het zeker! Kijk maar naar de puike manier waarop Commy, die blijkbaar om de haverklap met cowboyhoeden getooide Belgen tegenkomt in de luchthaven (‘Allee, ze zijn een keer naar Amerika geweest’), en Toos, wiens Hottie Van De Week-status nu toch al bijna twee maanden standhoudt, hun taak volbrachten. Van alle foto’s die ze voor veel geld moesten nemen, was er maar eentje nipt mislukt. En dat terwijl Lancelot in het gezelschap van de plotsklaps geheel onverdachte Ruben alweer zijn vuige meesterschap etaleerde.
Op precíés de juiste momenten helpt Lancelot zijn medekandidaten een handje, alle schijn van een goede kandidaat hoog houdend, maar nog veel béter getimed zijn z’n disruptieve tussenkomsten. Hoe gemakkelijk is het bij de tongbrekers wel niet om één woordje fout door te geven (die rode ronde radijsjes raspt Ruth ook ráp, Ruben!) of om er zelf één woordje naast te zitten? Nog mollenstreken: hij zorgde er eigenhandig voor dat er amper postzakken werden verdiend, toonde zich een luizig messenwerper, en bleek ook nog eens een stalen leugenaar toen hij zomaar een nulscore beweerde te hebben gehaald in het whiskyshotjeswerpen - dé sport waarin de bekende atleet Radja Nainggolan al meermaals goud behaalde.
Ik blijf, zeker van mijn stuk als ik ben, nog even doorgaan. Wat deed Lancelot toen hij in het tafelduel al snel buitenspel werd gezet? Het enige wat hij als mol nog kon doen: zichzelf laten afknallen zodat er zeker geen 3.000 euro in de pot kwam. Dat hij als vastgoedmakelaar niet op het woord ‘zakkenvullers’ kon komen, was helemáál verdacht. En nu ik me toch lekker in mijn tunnel heb verschanst: was de Lancelot waarnaar hij genoemd is niet een ridder van de Ronde Tafel die, ondanks zijn heldenstreken, toch maar mooi met de vrouw van zijn baas tussen de lakens dook? Uitkijken, De Coster!
Neenee, laat me het nu al zeggen: Lancelot is niet zomaar een mol, maar een dirigent die zijn medekandidaten een aardig walsje laat dansen, precies zoals hij het wil. Het is nu alleen nog wachten op het moment dat hij al zijn geheimen prijsgeeft: hoe heeft hij gesaboteerd, waarom heeft hij destijds bij de kernraketproef geen pasvragen genomen, en vooral, hoe heeft hij nu in godsnaam die flikken in Malawi omgekocht?
Voor ik het zou vergeten: de aflevering zelf was een meer dan fijne aanloop naar de finale, waarin verder nog bleek dat Toos geen kieken zonder kop is, maar gewoon een kieken op zijn kop hééft, dat Play4 het niet kan laten om net als de rest van Vlaanderen een beetje op de VRT te vitten (‘En dat met ons belastinggeld!’), en dat de term ‘riding shotgun’ komt van de gewapende wacht bij postkoetsritten in het Wilde Westen - en dus níét, zoals tot hiertoe algemeen werd gedacht, van het megacoole nummer van George Ezra. Ligt het trouwens aan ondergetekende, of miste ook u de stem van Gilles De Coster wanneer hij nu en dan werd vervangen door een op z’n regels kauwende Texaan met een ‘vraaistellin’’? Welaan dan, zo snel kan het dus gaan met dat stockholmsyndroom.
Eén ding is zeker: de mol heet dit jaar niet Jan, Piet of Lies, maar wel Lancelot, Comfort of Toos - meer bepaald: Lancelot, uw stok in alle wielen, de koetsier die zijn postkoets uitsluitend poetst met potvispis.
https://www.humo.be/tv/aflevering-7-van-de-mol-dat-lancelot-als-vastgoedmakelaar-niet-op-het-woord-zakkenvullers-kon-komen-was-helemaal-verdacht~b4868fd7/