Topic: De Mol in de media (2022)

[Mollem]

Ikzelf kijk daarom al jaren niet meer naar dagelijkse hype-tv, je hebt er niets aan.

[Pac]

Dit artikel uit 2019 is met de kennis van nu wel extra zuur

Het nieuwste molartikel van Humo:

Spoiler (klik om te tonen/verbergen)

Uiteindelijk ging het maar om één kort citaat uit een heel lang artikel, maar toch pijnlijk toeval dat precies die quote de kop heeft gehaald.

Ook dit seizoen werd al eens iets gedronken: zijn jullie niet bang dat de mol al lispelend z'n tong voorbij praat?
LIEVENS:  « Dat is één van onze terugkerende nachtmerries: een mol die zich zat drinkt en iets eruit flapt (lacht). Een mol die praat in zijn slaap, is er nog zo één. »

Normaal gezien verklappen mensen in hun slaap overigens geen geheimen, schijnt. Bij Lennart ging het bijvoorbeeld goed. Alleen zal bij Philippe de spanning van de eerste twee dagen in zijn hoofd zijn gaan zitten dat hij onvast sliep en in een droom al half wakker nog ging praten.

Uiteindelijk kan het iedereen overkomen, en in een situatie waar je je niet op kunt voorbereiden is het al helemaal moeilijk te voorzien.

[Heinz]

Humo:

 Boomverzorger Bert bolt het af: ‘Een kookprogramma zie ik wel zitten, ik heb zelfs al een titel’

Op Pasen vieren we een herrijzenis, is het niet die van Jezus, dan wel die van de mol. Die laatste koos weliswaar een andere gedaante voor zijn wedergeboorte, het lichaam van Philippe wou niet meer mee. Hoe hij zich nu vermomd heeft, weten we nog niet, maar we zijn wel zeker dat het niet in de persoon van Bert is. Ah neen, want de boomverzorger werd in de eerste aflevering van seizoen tienenhalf, in de eerste normale eliminatie in lange tijd, genadeloos het spel uitgeknikkerd.

BERT «Ik werd meteen overvallen door een mengeling van opluchting en spijt. Opluchting omdat ik het speuren éindelijk kon loslaten en spijt omdat ik tegelijkertijd ook plots uit een groep werd gekegeld waar ik nog leuke en intense momenten mee wilde beleven. Ik had natuurlijk wel de troost dat ik niet alleen op het vliegtuig moest stappen, ons bezoek was nog op het eiland.»
HUMO Zeker dit turbulente jaar moet die visite van het thuisfront als een opluchting zijn gekomen.

BERT «Absoluut. Alleen jammer dat het allemaal zo snel ging en we niet echt de tijd hadden om even met ons tweetjes te gaan zwemmen tussen de mooie golven of wandelen in de prachtige bergen.

»Het was ook heel grappig en schattig om te zien hoe elke kandidaat aan de nieuwkomers uitlegde hoe ze moesten omgaan met de camera’s, de crew en al het lange wachten. Alsof we allemaal beroemdheden waren die al jarenlang in de spotlights stonden.»

 HUMO Je maakte onderdeel uit van de grootste onthulling uit de geschiedenis van het programma: de exit van Philippe.

BERT «We konden allemaal onze oren niet geloven. Je weet als kandidaat dat je hier alles kan verwachten, maar dit was toch serieus schrikken.

»Voor mij is compassie en begrip altijd belangrijker dan eender wat, ik heb hem gesteund los van het feit of hij nu mol of kandidaat was. Een mol is ook maar een mens, althans in dit programma toch (lacht). Als iemand het moeilijk heeft, dan wíl ik helpen. Een hand op een schouder kan al heel veel doen. En ik vind dat de programmamakers hierin een mooi beeld hebben gebracht van een mens die stoot op zijn eigen grenzen en die grenzen durft en mág aangeven. Dat is een signaal dat ik zelf heel belangrijk vind.»

 HUMO Hij versprak zich ‘s nachts bij jou. Was je er honderd procent zeker van dat hij de mol was?

BERT «Helemaal niet. Philippe heeft nooit letterlijk gezegd: ‘ik bén de mol’, laat dat duidelijk zijn. Iemand kan ook van alles zeggen in zijn slaap en er gebeuren best veel verdachte zaken in dit spel (lacht). Er verschenen ook andere personen op mijn radar, dus het leek mij geen goed plan om alles meteen op één persoon te zetten. Tunnelvisie is een eng beestje.»

 HUMO Voor de mollenjagers hoorde je bij de verdachtste kandidaten.

BERT «Zelfs mijn kinderen verdachten me! Het was zalig om alle theorieën en reacties te lezen. Met de volledig van de pot gerukte getallentheorie van William Boeva heb ik hartelijk gelachen en ik heb over mezelf bijgeleerd dat ik toch rode m&m’s lust en dat ik geen diepe duiker ben, hoewel ik dat laatste eigenlijk al wist (lacht).

»Maar het belangrijkste dat ik in heel het programma heb geleerd is toch wat gofio is. Dat zal ik vanaf nu dan ook integreren in al mijn gerechten (lacht). Trouwens, bij Njam mogen ze Sven en mij altijd bellen voor een kookprogramma. We hebben zelfs al een titel: ‘Patat!’. »

HUMO Van saaie momenten is geen sprake op de mol-reis?

BERT «Zeker niet. Ik heb zo veel mooie momenten meegemaakt. De drag-show was ongelofelijk om te mogen doen en in de fietsopdracht heb ik mezelf werkelijk overtroffen. Ik had zelfs nog genoeg in de benen om zonder elektriciteit helemaal naar de top te kunnen trappen. Als Yens er bij was, zou ik naar hem knipogen nu (lacht).»

 HUMO Je lag duidelijk goed in de groep. Heb je vrienden voor het leven gemaakt?

BERT «Ik heb wel dat gevoel, maar wij mogen nog geen contact hebben, dus het voelt ook een beetje vreemd. Ik kijk er alvast naar uit om mijn schatjes terug te zien! Er zal ongetwijfeld veel geknuffeld worden.»
HUMO Je hebt Philippe nog niet kunnen spreken dan, wat zou je hem graag zeggen?

BERT «Hey schoonheid! Ik vind het mooi dat jij zo dicht bij jezelf bent gebleven en ik weet dat je de kracht hebt om in te zien dat je niet gefaald hebt. Door het aangeven van jóuw grenzen en door de openheid van de programmamakers geef je een belangrijk boodschap aan iedereen die het wel eens moeilijk heeft, dat ze niet alleen zijn in periodes van moeilijkheid, isolatie, vermoeidheid, stress, en dat het oké is om dit aan te geven. Veel liefs!»

HUMO We konden het zelf niet beter zeggen.

https://www.humo.be/tv/boomverzorger-bert-bolt-het-af-een-kookprogramma-zie-ik-wel-zitten-ik-heb-zelfs-al-een-titel~b36838a4/
 

[Heinz]

wieisdemol.be:

Deelnemen aan De Mol is geen 'Vlaanderen vakantieland' leerde een gedreven kandidaat ons enkele jaren geleden, maar week na week wordt nu duidelijker dat dit jubileumseizoen afwerken voor de makers ook geen ponykamp zal geweest zijn. Opnieuw verlaat een gemotiveerde kandidate het spel, niet omdat ze slecht scoorde op de test, maar na een spijtig ongeluk tijdens een cliffdiving proef.

"Ik ben verstrikt geraakt in een touw dat ik bij mijn sprong had moeten loslaten", zegt Anke na haar heftige exit. "Mijn linkerarm heeft een knak in de verkeerde richting gemaakt met enkele complexe breuken als gevolg. Ik voelde meteen een hele intense pijn in mijn elleboog en kon mijn arm niet meer bewegen. Ik riep naar Gilles en Sven die bovenaan stonden en naar de crew dat er iets grondig mis was met mijn arm. Kort daarna ben ik flauwgevallen. Mijn pijngrens is best wel hoog, maar dit had ik nog nooit meegemaakt. Dus ja, absoluut een onverwacht dramatisch en heftig vertrek uit De Mol voor mij. Heel erg... je zit daar zo in een aparte wereld waarin het spel even álles is en je een exit om welke reden dan ook moeilijker kan relativeren. Je wil zó graag het hele avontuur meemaken. Ik had ook echt het gevoel dat ik goed zat wat mijn mol betrof en voelde me voor de eerste keer best zeker voor de nakende eliminatie. Dat maakte het extra jammer.

De opnames dateren ondertussen van een half jaar geleden, maar het herstel verloopt volgens Anke niet zo best. "Ik heb nog steeds pijn", zegt ze. "Hoewel ik al veel vordering heb gemaakt dankzij goede medische zorgen en kinesist, sta ik nog niet zo ver als ik zou wensen. Ik ben erg ongeduldig van aard en het is voor mij dus ook moeilijk dat het niet zo vlot gaat. Op sommige momenten kan ik het wel relativeren en plaatsen, op andere momenten vind ik het echt heel moeilijk, maar het heeft ook geen zin om er te veel bij stil te staan. We moeten vooruit gaan en dat gaan we ook echt blijven doen. Voorlopig blijf ik dagelijks naar de kiné gaan, mijn oefeningen doen en gaan we nog steeds streven naar een zo goed mogelijk herstel.

De manier waarop Anke het spel verlaat voelt natuurlijk extra wrang. "Voor haar in de eerste plaats, zeker ook voor de groep, maar ook voor ons als makers", zegt Gilles na het voorval. "Onze eerste bezorgdheid die dag was uiteraard Anke. Toen bleek dat zij veilig en begeleid naar huis kon, hebben we het spel en de opnames hervat. Toch kunnen we niet anders dan benoemen dat we dit jaar een heus pechseizoen beleven. Je gaat met tien mensen op stap die je leuke en uitdagende opdrachten laat uitvoeren, zowel fysiek als psychologisch. Je probeert die begeleiding en constructie van die reis zo zorgzaam mogelijk uit te voeren. De voorbije jaren is dat goed gelukt en bleven we gespaard van tegenslag, maar dit jaar kregen we meteen alles op ons bord. Een ongeluk komt nooit alleen zeggen ze wel eens, en niets blijkt minder waar. Als Anke de mol was geweest, dan was het zonder twijfel game over. Dan hadden we de camera’s uitgezet en een einde gemaakt aan de opnames. Maar Anke was niet de mol, en dus kan de kijker daar de komende drie weken nog steeds naar op zoek"

Op ons molforum doken de afgelopen periode nochtans leuke theorieën op die het tegendeel moesten aantonen. "Ik kan ze zo gek niet bedenken", zegt Anke. "Blijkbaar heb ik ook een gekke manier van schrijven, want iedereen leek te denken dat ik met het vertrouwenslijstje het molteken maakte. Maar bij mijn medekandidaten denk ik niet dat ik verdacht was. Ik speelde vaak open kaart en deed ook nooit bewust iets verdacht. Het is ook niet dat ik het erg vond dat ik niet verdacht werd. Mijn doel was vooral de mol ontmaskeren en de pot zo hoog mogelijk krijgen. Met de groep tegen de mol. Ik vond het ook zo fijn het groepsgevoel te ervaren na de goede afloop van een proef. Dat gaf zo een kick om ondanks gemol toch geld in die pot te krijgen. Eender welk bedrag het ook was.

Wat was precies je strategie toen je aan het spel begon Anke? "Heb je een uurtje? (lacht) Ik had een strategische tactiek voor de eliminaties en daarnaast probeerde ik de mol af en toe wat uit zijn of haar tent te lokken, ik probeerde bijvoorbeeld luidop te speculeren over proeven en vroeg ook wat anderen dachten dat we zouden doen na het horen van tips over een opdracht. Als mol is het erg moeilijk als je al weet wat gaat komen. En de mol heeft meestal de intentie om vooral niet 'juist' te zitten, terwijl kandidaten regelmatig wel eens met een correcte voorspelling kwamen" Je denkt dus echt wel dat je nu op de juist Mol zat? "100% zeker. Ik weet wie je bent. Maar je deed/doet het geweldig. Ik ben echt trots op je!"

[Heinz]

Inmiddels al oud nieuws maar zeer zeker nog interessant om te lezen: een interview met Gilles en Philippe over het vertrek van laatstgenoemde in HUMO:

----
Ex-mol Philippe en Gilles De Coster: ‘Ik sta nog altijd achter onze keuze: Philippe was een briljante saboteur’

Even leek een spierscheur de voornaamste snelheidsdrempel te worden in een tot dan op cruisecontrol voortjakkerende jubileum-editie van ‘De mol’, maar één aflevering later groeide het tiende seizoen alsnog uit tot klein wereldnieuws. Mol Philippe kondigde voortijdig zijn vertrek aan: zijn status van judas ad interim had hem mentaal uitgeput. Lof alom, want plots was een spelprogramma ook een pleidooi voor zelfzorg geworden. Saboteur Philippe en presentator Gilles De Coster blikken terug op een woelige periode. ‘Als het koppeke nee zegt, is het nee.’

HUMO Zo, bewogen seizoentje wel.

GILLES DE COSTER «Dat is het minste wat je kunt zeggen. We zijn dit jaar niet gespaard gebleven.»

HUMO Pech is altijd een in te calculeren factor voor wie ‘De mol’ maakt, maar dat de hoofdrolspeler al voor de ontknoping afzwaait, dat is zelfs met alle buitenlandse versies van ‘De mol’ een primeur.

DE COSTER «Klopt. Tegenslag zijn we inderdaad gewend: een locatie die wegvalt kort voor de opname, een auto die niet meer start… Maar dit soort tegenslag – eerst een kandidate die met een blessure uitvalt en daarna de mol zelf die het mentaal te moeilijk krijgt – hadden we nog niet meegemaakt.»

HUMO Wanneer kregen jullie in de gaten dat het niet goed ging met Philippe?

DE COSTER «Wat ons betreft, was er de eerste twee afleveringen weinig aan de hand. De sabotages lukten, alles liep perfect – ook al vond Philippe toen al van niet.»

PHILIPPE «Alles ging toen inderdaad heel vlot, eigenlijk, maar zo voelde het niet aan voor mij.»

DE COSTER «Toen er in de derde aflevering voor het eerst een sabotage mislukte, was dat voor ons nog altijd prima, want de mol moet niet élke proef laten falen. Het is ook waardevol om af en toe eens in het stof te bijten, dat is ook een element van het spel.

»We merkten wél dat Philippe het moeilijker begon te krijgen, en toen we de boot namen van Lanzarote naar Gran Canaria, zagen we dat het echt grondig fout zat. Normaal is zo’n reisdag een momentje om het spel even los te laten: je rust wat, je drinkt iets, de sfeer is een pak relaxter onder de kandidaten. Maar niet bij Philippe, zagen we. Het was al even zichtbaar dat hij elke dag een beetje dieper in de put zat, maar daar hebben we de beslissing genomen: we moeten ingrijpen, want dit is niet meer te verantwoorden.»

PHILIPPE «Als je in een marathon honderd meter voor de streep valt, sleep je je er nog over. Maar als je kramp krijgt nog voor je over de helft bent, dan stop je er best mee. Dus dat heb ik ook gedaan. Een kinesist gaat altijd tot op het bot, maar verder ook niet (lacht).»

HUMO Gilles, vonden jullie zelf ook dat Philippe er beter mee ophield?

DE COSTER «‘In onderling overleg’ is normaliter een eufemisme wanneer mensen botweg hun ontslag krijgen, maar hier was het écht zo. We zijn naar Philippe gestapt om te zeggen dat we er misschien beter de stekker uittrokken, maar ondertussen was hij zelf al zover. Hij is een slimme gast, hij merkte natuurlijk zelf ook dat zijn vat af was.»

HUMO Was toen de beslissing al gevallen om na Philippe een nieuwe mol aan te stellen? Of was er een kans dat het hele seizoen afgeblazen werd?

DE COSTER «Nee, alles stopzetten is niet echt in ons opgekomen. Philippe was de eerste om te zeggen dat we er vooral niet mee mochten kappen. Hadden we al in aflevering zes of zeven gezeten, dan hadden we wellicht geen keuze gehad. Maar nu moesten we verder, punt. De juiste beslissing.

»Ik ben trots op die aflevering waarin Philippe zijn vertrek meedeelde aan de groep. Uiteindelijk is en blijft ‘De mol’ een programma over mensen, en dit was volgens mij een heel menselijke aflevering. Achteraf, toen we eindelijk een pintje konden opentrekken, zei een klankman: ‘Dit moeten mijn kinderen straks zien, want dit is belangrijk.’»

PHILIPPE «De steun die ik van het team kreeg, was hartverwarmend. Het was voor niemand een makkelijke beslissing, maar we hebben samen besloten mijn gezondheid boven het entertainment te plaatsen.»

HUMO Hoe Philippes beslissing in beeld kwam, was inderdaad opvallend eerlijk en onomwonden voor een programma als ‘De mol’, bekend voor zijn creatieve plotwendingen, listige montage, en aanverwante truken van de foor.

DE COSTER (knikt) «We wilden vooral eerlijk zijn over wat er gebeurd was. Zo hebben we het ook tegen elkaar uitgesproken, daar op Gran Canaria. Eerlijkheid is volgens mij de enige optie om met zoiets om te gaan, of we moesten al héél cynisch van inborst zijn. In de eerste plaats om Philippe te beschermen, en daarnaast ook het programma zelf. Want als je als maker verkeerd omgaat met zoiets delicaats, dan maak je je eigen format kapot.

»Op het eind van die moeilijke dag heb ik een bericht geplaatst in de Whatsapp-groep van de ploeg, waarin ik iedereen bedankte voor de getoonde flexibiliteit. De machine was blijven draaien, tot de kleinste radertjes toe.»

HUMO Philippe, de twijfel sloop erin bij jou nadat je tijdens de tweede nacht al slapend je mond had voorbijgepraat tegen je kamergenoot Bert.

PHILIPPE «Je kan alles tot in de puntjes voorbereiden, maar helaas niet wat je doet in je slaap. Ik lag bij Bert in bed, en schoot plots wakker met zijn ogen op me gebrand. ‘Ge weet toch dat ge praat in uw slaap?’ Hij citeerde me perfect: ‘O nee, 3000 euro in de groepspot, ik heb het verkloot.’»

HUMO Hoe groot was de paniek toen hij dat aan jullie kwam vertellen, Gilles?

DE COSTER «We tilden er helemaal niet zwaar aan. Je kunt van alles zeggen in je slaap, hè. Ik kan ook al slapende mompelen dat ik een bank heb overvallen, dat maakt het daarom niet waar. Daar waren we dus wel gerust op. Vooral omdat we zagen hoe Bert Philippe al vrij snel weer had losgelaten als hoofdverdachte. Alleen: Philippe overtuigen dat hij het daarmee níét verknald had, dat lukte ons niet.»

HUMO Philippe, durfde je door die ene nacht niet meer te gaan slapen?

PHILIPPE «Ik was superbang geworden om mijn mond voorbij te praten, dus probeerde ik de volgende nachten wakker te blijven. Dat ging zelfs zover dat ik op den duur op het toilet een dutje ging doen, en doortrok als ik wakker werd.»

DE COSTER «Zo worden je eigen negatieve gedachten op den duur een draaikolk waar je niet meer uitraakt. Toen we dat zagen gebeuren, vonden we het zelf ook heel frustrerend dat we per draaidag niet meer dan vijf minuten de tijd konden nemen om Philippe gerust te stellen. Alle overige minuten van de dag sta je er als mol namelijk alleen voor, en dat weegt zwaar door als je denkt dat je niet goed bezig bent.

PHILIPPE «Op het moment dat het voor mij niet meer ging, zag je dat de groepspot plots serieus toenam. Daardoor werd de groep nog sterker, en verzwakte ik steeds meer. Dat werkte elkaar natuurlijk in de hand. Ik kon niet meer tot op de juiste posities raken, en kon mijn spel niet meer spelen.»

[Heinz]

DE COSTER «Ik probeerde daarom om mijn toiletbezoeken een beetje te timen met die van Philippe, zodat ik hem in het voorbijgaan toch eens een schouderklopje kon geven. Helaas is dat een druppel op een hete plaat als je zo diep zit. Ik denk daarom ook niet dat we Philippe nog hadden kunnen overtuigen dat hij wel goed bezig was, zelfs al hadden we uren de tijd. Als het koppeke nee zegt, dan is het nee.»

HUMO Elke aflevering van ‘De mol’ is qua montage sowieso een klein huzarenstukje, maar is er nog bijzondere aandacht gekropen in die ene aflevering?

DE COSTER «Er kwamen iets meer subtiliteiten bij kijken dan gewoonlijk. Het laatste wat we wilden, was van Philippes biecht een shockmoment maken. Dus ga je omzichtiger te werk met stiltes die je bewust laat vallen, je denkt iets langer na over de muziek die je gebruikt, en hier en daar probeer je al te laten doorschemeren dat er iets belangrijks te gebeuren staat.»

HUMO Begin je dan niet anders te monteren aan de eerste vier afleveringen, wetende dat daarna ook voor de kijker de zoektocht weer van voren af aan zal beginnen?

DE COSTER «Nee, want die vier afleveringen lang wás Philippe de mol. Met wat daarna zou volgen, mag je geen rekening houden in je montage. Eigenlijk maakten we nu gewoon twee minireeksen van ‘De mol’, en die moesten elk op zich kunnen staan.»

HUMO Ik kan me voorstellen dat je na een seizoen als dit net iets minder gerustgesteld dan anders landt in België.

DE COSTER «Dat was zo. Nu zijn we als makers nooit écht gerust in een goede afloop – daar zijn we te perfectionistisch voor. Maar voor de controlefreaks die we zijn, was dit jaar zeker een beproeving. Voor Philippe was het natuurlijk nog een pak zwaarder, maar zelf hebben we toch ook iets vaker dan gewoonlijk aan de telefoon gehangen met het thuisfront.»

HUMO Wat zeg je dan? Of beter: wat mág je zeggen?

DE COSTER «Niet veel. Je mag niets anders melden dan: ‘Het is echt zwaar.’ Waarop je gezinsleden alleen kunnen repliceren: ‘Ocharme suske. Pak nog een koffietje.’ (lacht) Maar we onderhielden ook intens contact met het management van Woestijnvis: Michiel Devlieger, Hazel Pleysier en Erik Watté. Hun steun deed echt wel deugd. Op die momenten is het goed in gedachten te houden dat ‘De mol’ máár een televisieprogramma is. Een simpele vaststelling, maar het helpt. Op een gegeven moment moet je het ook weer loslaten.»

HUMO Een monumentale uitspraak, komende van een ploeg mensen die tot voor enkele jaren nog in de montagecel sliep, weg van hun naasten, als ze daardoor hun programma konden maken.

DE COSTER «Maar het is toch zo? We komen uit twee absurde jaren, er is oorlog aan de grenzen van Europa… Vergeleken met dat maken wij maar entertainment, en er zijn belangrijker dingen in het leven. De gezondheid van onze kandidaten bijvoorbeeld. Ik wil er dus ook niet te bombastisch over doen: het is maar tv.»

HUMO Nu je het ondenkbare meegemaakt hebt: hoe hoog scoort het wegvallen van de mol qua paniekfactor op een schaal van één tot tien?

DE COSTER (lachje) «Mocht je dat vóór ons vertrek naar de Canarische Eilanden gevraagd hebben, had ik iets geantwoord tussen de 700.000 en de 710.000. Maar eigenlijk viel dat op het moment zelf nog mee. We hebben de paniekfase overgeslagen, denk ik. We zijn meteen aan een oplossing beginnen te werken. Op dat moment speelde misschien alle opgetelde ervaring van de vorige jaargangen mee.»

HUMO Was het vertrek van de mol voorgevallen in een eerder seizoen, dan was het misschien niet zo goed afgelopen?

DE COSTER «Dat is een moeilijke vraag. Ik hoop van wel, omdat de beslissing om Philippe te beschermen in de eerste plaats een ethische was. En ik denk graag dat we enkele jaren geleden ook al behoorlijk ethische mensen waren (lacht). Maar wat de praktische kant betreft, die was pakweg vier jaar geleden misschien een groter probleem geweest dan nu. Nu wisten we tenminste wat ons te doen stond.»

HUMO Meer bepaald: ter plaatse een nieuwe mol kiezen. Onvoorbereid, zoals toen Elisabet drie jaar geleden pas in Vietnam verkozen werd als mol. Was de herinnering aan dat jaar een troost?

DE COSTER «Absoluut, daardoor wisten we: het kán. Maar dan nog was de situatie helemaal anders dan nu, want wie ook de mol zou worden: ondertussen kenden de andere kandidaten hem of haar al erg goed. Mocht iemand zich als mol dus plots anders gaan gedragen, dan zou dat bij de rest meteen opvallen. Een interessante bijkomstigheid, die we zonder die ingreep niet hadden gehad. Als de gedwongen keuze voor een nieuwe mol toch één silver lining had, dan dat. Maar voor de duidelijkheid: ik had liever geen silver lining gehad (lacht).»

HUMO Drie jaar geleden zeiden de makers nog in Humo dat hun grootste angst was om een mol zich na een zatte avond te zien verspreken, of dat die zichzelf aan de galg praatte in zijn slaap. Het werd het tweede. Vragen jullie daar dan niet naar bij de selecties?

DE COSTER «Ik kan je verzekeren dat er van alles gevraagd wordt tijdens de kandidatenselectie. En nog geen klein beetje doortastend ook. Dat Philippe het onderweg toch zo moeilijk kreeg, is voor mij vooral het bewijs dat een nulrisico gewoonweg niet bestaat. Je kunt alle mogelijke voorzorgen nemen, en dan nog kun je in de problemen komen.»

HUMO Wat met de kritiek dat de makers misschien de verkeerde persoon gekozen hebben als hoofdrolspeler?

DE COSTER «Van mij mag je dat vinden, maar dan moet je ook beseffen dat je die conclusie nú trekt, met alle kennis die je op dit moment hebt. Ik kan met een gerust gemoed zeggen dat we de juiste keuze gemaakt hebben: in de voorbereiding toonde Philippe zich een briljante saboteur. Niets, maar dan ook niets, deed vermoeden dat het hem tijdens de reis te machtig zou worden. Mochten we vooraf toch dat gevoel gehad hebben, dan hadden we hem gewoon niet gekozen als mol. En er zijn wel psychologen betrokken bij ‘De mol’, maar die zijn ook geen waarzeggers, hè. Shit happens. Dat Nele een spierscheur opliep en daardoor moest vertrekken, is daar ook al een bewijs van.»

HUMO Dat er psychologen mee op reis gaan, was bekend, maar die hebben dus ook een vinger in de pap bij de selectie van de kandidaten?

DE COSTER «Zeker. We hebben hun rol dit jaar ook extra in de verf gezet voor de kandidaten: ‘Ze zijn er, dus ga gerust met hen praten als je die nood voelt.’ Ons motto op dat vlak is: maximaal aanbieden. Om die reden hebben alle kandidaten al onze telefoonnummers. Als het niet nodig is, des te beter. Maar wie het wel nodig heeft, moet altijd een luisterend oor kunnen vinden.»

PHILIPPE «Omdat alles geheim moest blijven, kon ik tot nu alleen maar met de crew praten over wat er allemaal gebeurd was. En dat hebben we dan ook gedaan. Ik kreeg vaak berichtjes van hen om te horen hoe het met me ging. Dat betekende veel voor mij.»

[Heinz]

HUMO Je stipte het zelf al aan: voor het vertrek van Philippe was er al een wat sneue primeur. Nele werd de eerste kandidaat in ‘De mol’ die moest vertrekken door een blessure, een spierscheur opgelopen tijdens een opdracht.

DE COSTER «Dat vonden we toen ook al klote. In de eerste plaats voor Nele, en daarnaast voor de andere kandidaten, die zo niets leerden uit hun afgelegde eliminatietest. Als iemand moet vertrekken omdat hij of zij niet meer meekan, dan vertrekt immers niet degene met het minste kennis over de mol. En dat is wel de geest van het spel. Maar er was helaas geen weg omheen. De volgende dag wachtte al de fietsproef met Thomas De Gendt. Dat was onmogelijk geweest voor Nele met een spierscheur.»

HUMO Bestaat er eigenlijk een plan in het geval de mol fysiek iets overkomt? Wat als Nele bijvoorbeeld de mol was geweest?

DE COSTER «Geloof het of niet, maar nee (lacht). Ik vermoed dat we dan hadden gedaan wat we met Philippe gedaan hebben: we kiezen een nieuwe mol. Er bestaat geen protocol voor, omdat er te veel factoren zijn om rekening mee te houden. Improviseren, dus.»

HUMO Na de aflevering waarin Philippe wegviel, nam je samen met hem plaats in ‘Café de mol’, de intussen geijkte nabeschouwing. Toen je vertelde over die dagen waarop Philippe het lastig had, werd je zelf ook zichtbaar emotioneel.

DE COSTER «Absoluut. Moeten toekijken hoe iemand die je graag hebt, loopt af te zien: dat hakt erin. Dat heeft ons toen als makers ook zwaar aangegrepen, dat geef ik gerust toe.»

HUMO En dan zeggen dat er mensen bestaan die oprecht denken dat het vertrek van Philippe deel is van een door jullie ontworpen meesterplan.

DE COSTER (zucht) «Ach ja. Zulke mensen krijg je toch niet overtuigd van hun ongelijk. Als ze erbij waren, hadden ze wel anders gepiept. Ik kan alleen maar dit zeggen: ik zou niet met mezelf kunnen leven als we zoiets hadden georkestreerd. Maar goed, als ze het tegendeel willen geloven, doen ze maar.»

HUMO Je maakte in ‘Café de mol’ de vergelijking tussen wat Philippe overkomen was en de mentale beproevingen van atleten Naomi Osaka en Simone Biles.

DE COSTER «Die vergelijking gaat natuurlijk niet helemaal op, maar daarmee bedoel ik: dat zijn topatleten die het mentaal ook soms moeilijk hebben. En ja, dat heeft soms invloed op hun prestaties, maar het blijven wél topatleten. Zo zie ik het ook in het geval van Philippe: hij kreeg het misschien moeilijk, maar als mol was hij wel degelijk top.»

HUMO Kunnen jullie als makers iets leren uit wat Philippe overkomen is?

DE COSTER «Ik denk dat het daar misschien nog iets te vroeg voor is. Maar ik vind alvast wel dat we moeten oppassen dat we de rol van de mol ook niet té beladen gaan maken – alsof je er tegelijk niet van kunt genieten. De mol zijn is zeker zwaar, ja. Maar: ook fantastisch plezant. En dat laatste mogen we vooral niet uit het oog verliezen.»

HUMO Dat zagen we ook toen er op Gran Canaria een nieuwe mol gekozen moest worden. Dat de kandidaten Philippe net hadden zien vertrekken, hinderde hen duidelijk niet om al weg te dromen bij het idee dat ze nu zélf misschien de mol konden worden.

DE COSTER «We hebben de fonkelingen in de ogen zelfs wat moeten dimmen in de montage om de kijker niet te verblinden (lacht). Nee, ik overdrijf. Maar het mag tekenend zijn: hoe zwaar ook, de vacature van de mol blijft de allermooiste. En nadat we voor Philippe gezorgd hadden, en hem omringd hadden met liefde, mocht het spel voor de kandidaten duidelijk ook weer verdergaan. De staartjes begonnen weer te kwispelen, zag je. Geloof me, na al wat voorafging was dat erg fijn om zien.»

----
Met grote dank aan Paraceta van wieisdemol.be

[Bodejos]

Dit artikel uit 2019 is met de kennis van nu wel extra zuur :-\\Uiteindelijk ging het maar om één kort citaat uit een heel lang artikel, maar toch pijnlijk toeval dat precies die quote de kop heeft gehaald.


Uiteindelijk kan het iedereen overkomen, en in een situatie waar je je niet op kunt voorbereiden is het al helemaal moeilijk te voorzien.

Jawel hoor: neem voldoende rollen Ducttape mee. Prik er hier en daar gaatjes in, dan zal ademen nog wel gaan.

[Heinz]

HUMO:

'De Mol'
Tragische exit voor Anke: 'Mijn mama is écht geen voorstander van tattoos’

Net nu we dachten dat ‘De Mol’ met een gezapig gangetje tot het einde van een uiterst bewogen jubileumseizoen zou bollen, werden we wederom met een verrassend vertrek om de oren geslagen. In een aflevering waar een bom of acht ontplofte en een banaan of vijf werd vereeuwigd, verliet Anke ons met een hangend pootje, het ander zat stevig ingegipst.

Mathijs Minten
maandag 25 april 2022

ANKE «Ik had zo graag nog verder willen spelen. In het ziekenhuis hoopte ik er met een gips en wat pijnstillers vanaf te komen, maar de pijn maakte het meteen heel duidelijk dat dat absoluut geen optie was.»

HUMO Het zag er ook een nare sprong uit.

ANKE «Ik voelde meteen een hele intense pijn in mijn elleboog en kon mijn arm niet meer bewegen. Ik riep naar Gilles en Sven die bovenaan stonden dat er iets grondig mis was met mijn arm, kort daarna ben ik flauwgevallen. Mijn pijngrens is best wel hoog, maar dit had ik nog nooit meegemaakt.

»Mijn arm is zelfs nog steeds niet volledig genezen. Ik maak blijkbaar veel littekenweefsel aan en daardoor verloopt mijn herstel extra langzaam en moeilijk. Mijn man had er bij mijn thuiskomst precies een derde kind bij. Hij moest me helpen wassen, mijn haren in een staart doen en mijn veters knopen. Ik ben van nature erg ongeduldig en het is dus heel moeilijk voor me dat het niet zo vlot gaat als ik zou willen.»

HUMO Opnieuw een vertrek zonder eliminatie, dat moet tegensteken.

ANKE «Absoluut. Zeker omdat ik voor de eerste keer ook écht met een gerust gevoel naar de nakende eliminatie toeleefde. Ik was honderd procent zeker van mijn mol, en dat ben ik nog steeds (lacht).»

HUMO heb je, achteraf gezien, spijt van je deelname?

ANKE «Uiteraard vraag ik me soms af – met deze afloop in gedachten – of ik dit opnieuw zou doen. Maar je zo een vragen stellen heeft natuurlijk geen zin. Ik ben iemand die graag ‘ja’ zegt op dingen en dus had ik me voorgenomen om alles wat op mijn pad zou komen volop te beleven. De laatste jaren ben ik vooral mama, vrouw, collega, dochter, zus of buurvrouw geweest. Ik vond het heerlijk om mijn gsm af te geven en drie weken lang enkel mezelf te zijn. Dat voelde alsof het heel erg lang geleden was. Natuurlijk miste ik mijn kinderen en man, maar het is zo een rollercoaster dat je niet zoveel tijd hebt om daar bij stil te staan.

»Het was een waanzinnig avontuur en ik kan iedereen het alleen maar aanraden en toewensen. Maar cliffdiven, daar ga ik me niet meteen meer aan wagen.»

HUMO Naast een gebroken arm, kwam je ook thuis met een tattoo, van een banaan dan nog.

ANKE (lacht) «Mijn kindjes waren super enthousiast:’waaaaaaaauwww een banaan, en die is súper blij!’. Mijn man vroeg zich eerder af wat ze daar allemaal met mij hadden uitgestoken. Je moet weten dat ik ook al een blauw oog, knieën vol blauwe plekken en nog wat pijntjes hier en daar had bij mijn thuiskomst (lacht).

»Hij heeft zelf geen tattoos, maar vindt vooral dat ik zelf moet doen wat ik wil. Zélfs als het dan een banaan is. Verder heb ik hem nog voor iedereen geheim kunnen houden, tot nu dus. Mijn mama is echt geen voorstander van tattoos, dus bij deze: ‘sorry mama!’ (lacht).»

HUMO Daar wel al spijt van?

ANKE «Nee hoor. Het is een ludieke herinnering aan een niet te evenaren avontuur. Ik vond het ook top dat we dat állemaal hebben gedaan. De andere zes kandidaten weten wat hen te wachten staat tegen de finale. Stel me niet teleur jongens. Ik wil elf banaantjes zien!»

HUMO Wat een bewogen seizoen. Hoe voelde jij je bij Philippes exit?

ANKE «Ik had het wel even moeilijk in het begin. Door de ‘groep tegen de mol’-instelling voelde ik me in eerste instantie zelfs schuldig: ‘Zorgde wij ervoor dat Philippe het zo moeilijk had gekregen?’ Maar toen kregen we hem te zien en op dat moment deed het spel er bij niemand toe. Niet bij de kandidaten, niet bij de crew. Philippe was een vriend geworden, we wilden allemaal weten hoe het met hem ging.

»Die menselijkheid is absoluut niet gespeeld of in scène gezet, door niemand! Het is geen publiciteitsstunt of jubileum-idee. Ik werd er nadien zelfs lastig van als ik er complottheorieën over las.»

HUMO Was je teleurgesteld dat je na zijn vertrek niet werd gekozen als zijn vervanger?

ANKE «Eigenlijk niet. Ik twijfelde ook echt op het moment dat Gilles vroeg of ik mol wou zijn voor de tweede helft van het seizoen. Ik denk ook dat ik een betere kandidaat was dan mol. Echt respect voor Philippe en de tweede mol, dat is geen evidente opdracht. En gelukkig maar dat ik de tweede mol niet was, of het seizoen lag pas echt op zijn gat (lacht)!»

GILLES DE COSTER (Valt bij) «Exact! Na een seizoen als dit: als Anke de mol was geweest, dan hadden we de camera’s uitgezet en naar huis vertrokken.»

HUMO Oef!

[Heinz]

HUMO:

Voor de zoveelste keer in dit seizoen van ‘De mol’ liet het noodlot z’n gehavende, uit de bek stinkende smoelwerk zien

Hebben de makers van ‘De mol’ bij hun doortocht in de Canarische Eilanden elk oud vrouwtje op hun pad een vege kopstoot gegeven? Heeft Gilles De Coster met zijn zatte botten zijn BMW in net het verkeerde heilige kerkje geparkeerd? Is dat ronde brilletje van Yens toch écht een te grote belediging jegens de natuur? Eén ding is zeker: deze jaargang wordt geplaagd door zulk onverbiddelijk onheil dat er wel kwade goden en nijdige schikgodinnen mee gemoeid moeten zijn.

Vincent Van Peer
maandag 25 april 2022

Het begon nochtans gemoedelijk, vermoedelijk zelfs iets té. Waar vorige week nog gekenmerkt werd door wantrouwen, zenuwen en prikkelbaarheid, hing er over de eerste opdracht van deze aflevering - een ‘Groundhog Day’-achtige tijdlus waarin de kandidaten uit steeds dezelfde gebeurtenissen enkele cruciale tips moesten destilleren - een aanhoudend gevoel van gelatenheid. Yens en Sven in het bijzonder sloften over het marktplein van Tejeda alsof er loden kettingen rond hun enkels hingen, nauwelijks geïnteresseerd in wat er rond hen gebeurde.

 Nog opvallend: Gilles De Coster begon zijn uitleg telkens - na poging vier luisterde niemand nog, maar toch deed hij plichtsbewust verder - met drie korte kuchjes, die verder geen nut hadden. Een signaal aan de mol? Of een eerste teken van een opkomende terminale keelinfectie? Je schrikt nergens meer van.

Opdracht twee speelde zich af in een bananenplantage, wat Gilles noopte tot de aan roekeloosheid grenzende uitspraak: ‘Gaan met die banaan!’ Of dat nu de reden is van álles dat dit seizoen in het honderd loopt, wil ik niet gezegd hebben, maar het valt alleszins niet te negeren. Net als Uma’s verbastering van Bert en Ernies bananensketch: als één van die twee geneigd is om een stuk fruit in z’n oor te duwen, dan is het toch altijd Ernie? Maar bon, er viel hier, me dunkt, niet héél veel geld te verdienen en dus ook niet héél veel te mollen. Mijn tunnel leidt rechtstreeks naar het molshoopje van Yens, voilà.

De laatste opdracht van deze aflevering had de beste moeten zijn: het traditionele ‘springen ze of springen ze niet?’-moment dat in de loop van tien seizoenen deel is gaan uitmaken van het ‘De mol’-DNA, maar dan met een intrigerend psychologisch element: een rad dat ofwel extra geld ofwel persoonlijke voordelen opleverde als de kandidaat de sprong waagde. Dat werkte evenwel niet helemáál. Omdat het onmogelijk te zeggen was of een medekandidaat nu al dan niet de waarheid sprak over de te verkrijgen bonus - en omdat het al bij al niet zó’n grote voordelen dan wel geldbedragen betrof - kwam het er veelal op neer of een kandidaat simpelweg graag wílde springen of niet. Dat leverde wel spectaculaire beelden op: van Sven, die zichzelf overwon, en van Manu, die op de valreep voor de begane grond koos. Maar goed ook, denk je achteraf.

En dan liet-ie dus nog eens, voor de zoveelste keer dit seizoen, z’n gehavende, uit de bek stinkende smoelwerk zien: het noodlot. Anke nam een aanloop, sprong en... brak haar elleboog op twee plaatsen. Het scherm ging snel naar zwart, om van haar pijn geen attractie te maken. En dat was dat: voor de tweede keer moest een kandidaat het spel verlaten omdat er van verder doen geen sprake meer kon zijn. De groep verliest zo z’n guitigste springer: de vrouw die zo de sigaret uit de mond van Lucky Luke zou schieten, en die méér heeft gedaan voor het imago van de Belgische politie dan commissaris Pasmans, Mega Toby én Andy Peelman samen. Adieu, Anke, adieu.

Ik weet niet wat verder de plannen zijn, maar als ik ‘De mol’ maakte, dan zou ik het idee om in de finale de kandidatenMarioepol te laten bestormen toch laten varen, en in de plaats - ik zeg maar iets - een spelletje schaar-steen-papier doen. Zonder échte scharen, stenen of papieren, want dan kun je er geheid weer een paar afvoeren. Ja, dit is een ‘De mol’-seizoen typerend voor het tijdsgewricht: één waarin je vooral hoopt dat het eindelijk eens gedaan is met de miserie.

[wouterv]

Eline (mol S6) heeft haar kindje verloren 😞 😭

https://m.nieuwsblad.be/cnt/dmf20220425_96630798

[hetoord]

Hè, wat naar. Echt verschrikkelijk.

[Heinz]

wieisdemol.be:

Sven, Uma en Yens. De finalisten zijn bekend, maar de mol nog niet... en er is meer. Want voor de eerste keer in de geschiedenis wordt de identiteit van de mol LIVE onthuld. Zondag, voor de ogen van de kijkers. Wij zullen invloed hebben op de laatste opdracht die zij nog moeten spelen. Live in Paleis 12 op 8 mei. Ze denken dat ze er bijna zijn, maar wij weten beter.

De kandidate waarvoor het spel er helaas wél opzit is Emanuelle, of Manu voor de molvrienden. Ondanks de vragen die ze wist te bemachtingen voor de test grijpt ze vanavond net naast de finale. Wat is er misgelopen vragen wij ons af?

"Niets!", zegt Manu na haar eliminatie. "Ik ben aan dit avontuur begonnen om mijn angsten te overwinnen en uit mijn comfort zone te stappen en dat is 100% gelukt. Het spel vlak voor de finale verlaten is natuurlijk wel super super jammer, maar ik had er wel vrede mee. Ik heb gegokt en ik heb verloren. Ik had nooit verwacht dat ik zo ver zou geraken in dit spel. Ik stond tegenover heel sterke kandidaten en ik wens hen alle succes. Zoals je in de laatste opdracht ook wel zag hebben mijn kindjes en man mij met open armen ontvangen dus dat heelde meteen alle wonden."

Met de laatste plaats in onze molpoll was Manu de minst verdachte kandidate binnen onze molcommunity. Haar onderhandeltactiek tijdens de 'girl with the gun' opdracht zat daar ongetwijfeld voor iets tussen. "Ik heb mezelf daar ook wel verrast!", lacht Manu. "Mijn eerste plan was: ik schiet gewoon iedereen neer. Maar daar hadden we natuurlijk niets aan. Dus besloot ik mijn kennis over hen te gebruiken en hoopte ik zo de mol te vinden. Wie gaat er voor zichzelf en dus voor pasvragen? Wie speelt er het vaakst voor de groep? Wie heeft er eerder pasvragen nodig omdat die onzeker is? Wie gunt mij misschien geen pasvragen en kiest daarom voor het geld? Zelf had ik die pasvragen ook absoluut nodig."

Midden in de reeks was er natuurlijk de switch in het spel na het vertrek van Philippe, een heel speciaal moment aldus Manu. "Heel even was er geen mol onder ons", zegt ze. "Heel even konden we gewoon eerlijk zijn met elkaar. Maar ik vond de switch niet heel moeilijk. Wel heel jammer voor Philippe, maar het was vooral een nieuwe kans om de echte/nieuwe mol te zoeken en vinden. Ik was zelf ook heel graag de mol geweest. Dat is de kers op de taart en je bent er zeker van dat je van begin tot het einde erbij bent. Dat maakt de rol van de mol zo gegeerd, maar ik heb een even maf avontuur gehad als kandidaat. Het heeft me verrast hoe je op zo een kort periode zo een hechte relatie kan ontwikkelen met een groep onbekenden. Nele haar doorzettingsvermogen, Bert zijn levenservaring, Uma haar ongeremde avontuurlijke geest, Sven zijn rust... zo kan ik nog wel even doorgaan. Ze hebben mij allemaal verrast" Wil je hen nog iets kwijt Manu? "Jullie hebben dat super goed gedaan, ik mis jullie super hard en kijk ernaar uit om jullie allemaal een dikke knuffel te geven. En mol, succes met je laatste opdracht in Paleis 12."

Die live finale in paleis 12 is inderdaad in zicht. Tijd voor ons dus om finaal kleur te bekennen. Letterlijk, want deze week trekt de 'Moltrailer' door Vlaanderen en houdt halt in vijf provincies. Ook jij kan er laten weten wie je verdenkt, en een gekleurde mol-button van jouw verdachte ophalen. De exacte dagen en locaties kan je terugvinden op ons vertrouwde molforum, meteen ook dé perfecte plaats om je voor te bereiden en de moltheorieën nog eens door te nemen. Zo kies je alvast de juiste verdachte, want die kleuren... daarvan hebben we vernomen dat ze nog een rol krijgen in de finale op 8 mei.

https://www.wieisdemol.be/nieuws/150/de-finalisten-van-de-mol-2022-zijn-bekend

[Heinz]

HUMO:

Melkte de Mol een geit met de meest uitpuilende balzak sinds die van Fabrizio?

De brancards waren weggedragen, de gewonden opgelapt, het terrein van brokstukken en lichaamsdelen ontdaan. Even werd het plan opgevat om de kandidaten - geen voorzorg is te veel in een seizoen waarin alles misgaat wat maar kan misgaan - extra in te enten tegen malaria, tetanus en hondsdolheid, tot een productiemedewerker struikelde over een rondslingerend molboekje en prompt in de bak met naalden viel.

Vincent Van Peer
maandag 2 mei 2022

Van het schrikken ontstak Gilles De Coster per abuis het Bengaals vuur dat hij als Beerschot-supporter permanent in zijn achterzak heeft zitten, wat een kudde lokale geiten verblindde. Terwijl zij paniekerig door het productiekamp raasden, mikten enkele klankmannen als ontwijkingsmanoeuvre hun jeep in een lonkend ravijn én crashte een tegen hoogspanningskabels gevlogen drone pardoes in de tent met harde schijven, die van de weeromstuit in de fik schoten. Er werd vervolgens zó enthousiast geblust dat men per ongeluk een slapende herder deed verzuipen. De lokale bevolking, die het sowieso al beu waren om zich telkens een hoedje te schrikken wanneer die gekke man met zijn bananenhemd en zijn in de was gekrompen John Lennon-brilletje achter de hoek kwam, werden er vijandig en zelfs opstandig van. Als klap op de vuurpijl passeerde precies op dat moment Johan Derksen, die uitlegde dat hij in zijn tijd nog een grancanario had neergestoken met een kapotgeslagen fles, maar dat er toen toch ook zo geen spel rond werd gemaakt, en dat iedereen maar eens moest stoppen met zagen.

 Toch een kleine zucht van opluchting in het ‘De mol’-kamp: het gróótste gevaar voor lijf en leden van allemaal, de vrouw die deze aflevering nog met de grootste glimlach het wereldrecord Klungelen Met De Blinddoek Op scherp stelde, de Terror van Limburg, keerde moegestreden huiswaarts. Manu was één van de meest entertainende ‘De mol’-kandidaten in tijden, omdat zij zich telkens met honderd procent overgave en nul procent vernuft op de opdrachten stortte. Ook al had ik haar al weken van mijn verdachtenlijst geschrapt, toch ging ik tijdens het ploeteren, prutsen en krasselen doorheen deze aflevering alweer twijfelen. Zelfs zij scheen soms te denken dat zij de mol was. Zij is daarin niet alleen: Yens liet zich weer van zijn allersaboterendste kant zien. Op trot met Uma koos hij tot drie keer toe fout - een verzameling vergissingen van vlotjes 1.500 euro - en tijdens de blinddoekopdracht slaagde hij erin om strak voor zich uitkijkend lós voorbij de laatste rode knop te wandelen. Hij sloeg er wél in om op welhaast liefdevolle manier zijn geit te melken. Ik geloof toch dat het melken was. Ofwel zat het beest namelijk met een overvolle uier, ofwél met de meest uitpuilende balzak sinds die van Fabrizio.

Uma schrap ik nog niet - loog zij dat de peper pikant was? Had zij als mol spijt van haar tactiek bij de blinddoekopdrachten barstte ze dáárom in tranen uit? Liet zij het voortouw alléén aan Yens zolang hij foute keuzes maakte? - maar Sven wel: de in sneltempo tot meest knuffelbare kandidaat uitgroeiende copywriter ontpopte zich alweer tot grootverdiener, en het lijkt me niet meer dan terecht dat hij (ook al zette hij schijnbaar alles in op Manu) in de finale staat. Want volgende week is het eindelijk zover! Dan komt deze wilde calvarietocht ten einde. Behoudens het ontploffen van Paleis 12, spoorloos verdwijnen van Yens, Sven en Uma, of nog meer spontaan ontbrandend vuurwerk in het gat van Gilles De Coster, gebeurt de ontmaskering volgende week - wéér een primeur - gewoon live. Hout vasthouden, denk je dan: werkte ik bij ‘De mol’, ik kleefde me tot volgende week aan de dichtstbijzijnde mammoetboom. Behoudens m’n schielijk overlijden: tot dan!

https://www.humo.be/tv/melkte-de-mol-een-geit-met-de-meest-uitpuilende-balzak-sinds-die-van-fabrizio~b2bb2f29/

 

[eilandgek]

Nieuwsblad en andere media:

Voor het eerst maakt ‘de mol’ zich live kenbaar: “Tegen hoog tempo mollen was het plan. Ik heb een sprintje getrokken”

Een bom die live ontplofte voor 11.000 fans, en een smak geld dat op de valreep niet werd gecasht. De mol sloeg zondagavond nog een laatste keer ferm toe, alvorens het masker afviel. Erachter bleek Uma Vandemaele (26) te zitten. De lerares uit Kortrijk mag zich de langst dienende saboteur in tien jaar De mol noemen. “Dit was het langste half jaar van mijn leven.”
Dennis Van Goethem
Vandaag om 21:45

Het begon nog in het droomlandschap van de Canarische Eilanden, waar – in ruil voor 10.000 euro – de drie finalisten een bom moesten ontmantelen. Mislukt, of wat dacht u? Maar de ontploffing viel 3.000 kilometer verderop. Met confetti, weliswaar, in een bomvol Paleis 12. De tiende editie van De mol vierde de finale live in Brussel, in het bijzijn van 11.000 fans. En nog eens een dik miljoen thuis voor de buis. De hand die ‘per ongeluk’ de foute kabel van de bom knipte? Die van Uma Vandemaele.

Haar termijn als mol is zowat de opmerkelijkste in de geschiedenis van het spel. Nadat kinesist Philippe Minguet (34) halverwege besliste om op te stappen, nam Uma zijn rol over. Een ongeziene maar geweldige wist, noemt ze het.

“Toen bleek dat ik de mol werd, schoot de adrenaline door mijn lijf. Die is blijven gieren tot het einde. Ik had maar half zoveel tijd, dus ik moest dubbel zo snel gaan. Tegen een hoog tempo mollen, dat was het plan. Ik heb een sprintje getrokken.”

Error
Zij het een sprint die tot zes maanden na de opnames duurde. Tijdens de laatste eliminatie op La Gomera kregen Uma en finalisten Sven en Yens ‘error’ te lezen op hun computerscherm. Daar ontdekten ze dat de laatste vijf vragen pas in België werden ingevuld, een half jaar later.

“Het langste half jaar van mijn leven”, zegt Uma. “Andere seizoenen wisten de finalisten na afloop wie de mol was. Voor ons duurde het spel gewoon voort. We hoorden elkaar nooit, tot we in Paleis 12 samenkwamen voor opnames. Erg lastig om dan te verbergen dat je meer weet.”

Toch deed ze het met verve, vindt presentator Gilles De Coster. “Uma had misschien wel de moeilijkste opdracht ooit als mol. Maar ze heeft die grandioos vervuld. Elke avond, tijdens de veel te korte briefings, was ze supergeconcentreerd en leerde ze snel de volgende opdracht. ’s Anderendaags speelde ze haar onbezorgde zelve. Maar tegelijk sluw. Ze heeft werkelijk élke opdracht laten mislopen. Uma is de snelste mol ter wereld.”

Goudeerlijk
Tijdens de liveshow liet Uma het na om nog een uppercut uit te delen. Haar muzikale act – twee keer 45 seconden vrijwel foutloos drummen – mislukte. En dat na vijf weken oefenen. Maar omdat Uma buitenspel werd gezet door het publiek, kostte dat geen geld. Toch noemt ze een ander moment in het spel haar moeilijkste moment: het laatste avondmaal.

“Alle drie moesten we doen alsof we de mol waren en al onze sabotages prijsgeven. Compleet onverwacht, dus ik moest improviseren. Maar uiteindelijk kon ik gewoon goudeerlijk zijn over mijn mollenwerk.” (lacht)
 
Uma blikt tevreden terug op haar bewogen deelname. Als enige kandidaat ooit beleefde ze beide kanten van het spel. “De switch maken van kandidaat naar mol viel verrassend goed mee. Ik had een voorsprong, want ik wist waar de anderen op zouden letten. Ik ging zogezegd altijd voor eigengewin, dus zo kon ik én voor mezelf gaan, én geld uit de pot houden. Zonder dat het opviel. Sven en Yens speelden wel heel sterk, en slim. Ik ben blij dat we elkaar nu allemaal gewoon kunnen terugzien. Ik wil iedereen goed vastpakken.”

Deze sabotages geeft De Mol al prijs

Hoe Uma Vandemaele (26) de boel precies belazerde in De mol, onthullen de makers traditiegetrouw pas volgende week in de slotaflevering. Maar deze sabotages geeft Uma al prijs.
 
1. Mollenwerk in Aqualand
In waterpretpark Aqualand werd gesjoemeld met geldkokers, en gemorst met euro’s en tijd. Eén iemand was telkens te traag of te snel om een woord te helpen vormen op de glijbaan: Uma. Al deed ze het niet alleen. Uma’s partner Davy hielp mee tijdens het bezoek van het thuisfront. “Ik had veel steun aan hem. Davy wist alles en heeft op meesterlijke wijze mee gemold in Aqualand. Thuis konden we er openlijk over spreken.”
 
2. Krokodillentranen
Geblinddoekt je weg vinden door een verlaten wooncomplex en onderweg rode knoppen indrukken. In de voorlaatste aflevering stond 5.000 euro op het spel, maar werd niets verdiend. Opnieuw mede door Davy, als bedrieglijke gids in de oortjes, maar toch vooral dankzij Uma. Ze nam zogezegd haar blinddoek af voor een persoonlijk voordeel en werd zo geëlimineerd. “Ik moest me zogezegd schuldig voelen. Die traantjes achteraf waren er misschien wat over, maar op dat moment paste het wel, vond ik.” (lacht)

3. Bom in Paleis 12
Er stond een monsterbedrag van 10.000 euro op het spel in de finaleopdracht. Door Uma ging het letterlijk en figuurlijk in rook op, en ontplofte de bom in Paleis 12. “Op die opdracht ben ik trots. Die bom moest en zou ontploffen. Toen ik het gele kabeltje doorknipte, stond ik te juichen vanbinnen. Als een schoolkindje dat thuiskwam met een goed rapport. Alleen kon ik dat rapport niet meteen tonen. Ik was zo blij.”

[Heinz]

Leuk artikel!

Humo:

Saboteur Uma: ‘Ik had maar half zoveel tijd, dus ik moest dubbel zo snel mollen’

Zes maanden moest ze stilzwijgend toekijken hoe Vlaanderen noest naar de mol zocht. Nochtans, zij wist het, zij wás het. Nu kan Uma het eindelijk van de daken schreeuwen, en dat doet deugd.

MATHIJS MINTEN
ZONDAG 8 MEI 2022

UMA «Het afgelopen half jaar was de moeilijkste periode voor mij als mol. De voorbije seizoenen wisten de andere finalisten ook wie de mol was, maar bij ons liep het spel gewoon voort. We hoorden elkaar nooit. En toen we die ene keer samen kwamen in Paleis 12 voor korte opnames was het echt heel erg moeilijk om te verbergen dat ik meer wist dan hen.»

»Gelukkig had ik wel veel steun van mijn partner Davy. Omdat die alles wist en ook op meesterlijke wijze had meegemold in Aqualand konden we het er thuis wel openlijk over hebben.»

HUMO Je werd pas benoemd in aflevering vier, een unicum.
UMA «Ik vond het geweldig om de fakkel van Philippe over te nemen. Toen ik het scherm zag, schoot de adrenaline door mijn lijf, en die is blijven gieren tot het einde. Ik had maar half zoveel tijd als een ‘normale’ mol dus ik moest dubbel zo snel gaan. Aan een heel hoog tempo mollen, dat was het plan. Ik heb dus echt een sprintje getrokken.»

GILLES DE COSTER «Uma was de snelste mol ter wereld. Nog nooit zag ik iemand in dit spel zo snel uit de startblokken schieten en er zoveel plezier in hebben. Ik herinner me glashelder het moment dat we haar kozen. Nét na de gesprekjes met alle kandidaten stonden we met de hele redactie in een piepklein kamertje. We hebben elkaar toen in de slapeloze ogen gekeken en unaniem voor Uma gekozen. Een heel maf moment, na het emotionele afscheid van Philippe.»

HUMO Content met wat er op die korte tijd allemaal misliep?
UMA «Ik ben zeker tevreden over wat ik gepresteerd heb. Mijn doel was zo weinig mogelijk geld in de pot krijgen en dat is gelukt. Ik kijk met trots terug op de laatste opdracht op La Gomera. Die bom moest en zóu ontploffen. Toen ik het gele kabeltje doorknipte stond ik te juichen vanbinnen (lacht). Ik voelde me echt een schoolkindje dat naar huis kwam met een goed rapport. Alleen kon ik dat rapport niet meteen aan mama en papa tonen.»

DE COSTER «Het was een hele moeilijke opdracht voor Uma, misschien wel de moeilijkste opdracht ooit als mol. Maar ze heeft het grandioos ingevuld. Elke avond, tijdens de veel te korte briefings, was ze supergeconcentreerd en leerde ongelooflijk snel de volgende opdracht. En ’s anderendaags speelde ze dan haar onbezorgde zelve: ontspannen, goedlachs en ietwat chaotisch. Maar tegelijk sluw, slim en geen enkele sabotagemogelijkheid onbenut latend. Ze heeft werkelijk élke opdracht laten mislopen. Zo danste ze heerlijk door de afleveringen heen. Om het in haar eigen woorden te zeggen: putain! Wat een prestatie.»

HUMO Uma, je medespelers kenden je al als kandidaat, maakte dat het niet moeilijker?
UMA «De switch maken van kandidaat naar mol viel verrassend goed mee. Ik had net een vóorsprong, want ik wist op wat kandidaten zouden letten en hoe ze zich soms gedragen. En ook omgekeerd werkte dat: ik ging zogezegd altijd voor persoonlijke winst, omdat ik de vrijstelling in aflevering 1 pakte. Zo kon ik als mol altijd voor mezelf kiezen en geld uit de pot houden, zonder dat de andere kandidaten dat opvallend zouden vinden. Die traantjes bij de voorlaatste opdracht – ik was opnieuw voor een persoonlijk voordeel gegaan en moest me zogezegd schuldig voelen - waren er misschien wat over, maar op dat moment paste het wel vond ik (lacht).»

HUMO Sven keek er wel doorheen.
UMA «Mijn medefinalisten waren beide heel erg sterk. Sven is super slim en was altijd op zoek naar informatie en Yens is ook heel verstandig, maar eerder onbezonnen. Soms had ik echt het gevoel dat ik in ‘The Hunger Games’ zat. Iedereen wilde kost wat kost die finale halen en ik was halfweg plots zeker van die plaats. Ik ben zo blij dat we elkaar allemaal kunnen terugzien nu. Dit was het langste half jaar van mijn leven!»

[Heinz]

Recensie van Humo:

TELEVISIE★★½☆☆
De finale van ‘De mol' was de grootste mollenstreek van dit seizoen, tegen het programma zelf

Van plaats verwisselde kokers, verkeerd doorgeknipte kabels, kundig verknoeide drumpartijen, vroegtijdig opgeheven blinddoeken, lustig opgewekte krokodillentranen, doorgedreven Bert-en-Ernie-heiligschennis, en uiteindelijk ook nog een half Oekraïens veldhospitaal aan afgevoerde kandidaten: de mol liet dit jaar niet zozeer een resem sabotages achter als wel een slagveld dat oudgedienden van het Internationaal Strafhof in Den Haag als ‘choquerend’ omschrijven. En dan moest de gróótste, meest schadelijke mollenstreek nog komen: die tegen het programma zélf.

Vincent van Peer
Maandag 9 mei

Want hey: was dit niet de eerste ronduit sááie ‘De mol’-aflevering ever? Icarus vloog ook ooit te dicht bij de zon: het was een boude, ambitieuze, wilde gok van de makers om de ontknoping van het jubileumseizoen van ‘De mol’ niet ergens op een broeierig veld op de Canarische Eilanden te laten plaatsvinden, maar wél in een met 10.000 rabiate fans volgepropt Paleis 12. Het had een spetterende bom moeten worden - er vloog er zelfs eentje de lucht in - maar het draaide uit op een sisser. Het was misschien zelfs, nog sterker, een soort tenietdoening van het ijzersterke ‘De mol’-format, dat eerst en vooral drijft op piekfijne, intelligente montage en een zorgvuldig uitgekiende spanningsboog - twee dingen die live onmogelijk zijn scherp te stellen.

Als er één ding is dat ik nooit had willen zien in ‘De mol’, tenzij misschien een opdracht waarin de kandidaten zonder tijdsdruk een naaktkalender van Gilles De Coster bij elkaar moeten fotograferen, dan wel fucking televoting: een systeem waarvan ik dacht dat we er, na ruwweg driehonderd seizoenen van ‘The Voice’, eindelijk van verlost waren. Alles komt terug, zelfs Crocs, maar vrolijk word je er niet van. ‘De lijnen zijn nú gesloten!’ is een zin die ten westen van An Lemmens sowieso niet te harden is, maar nu deed-ie zelfs een beetje pijn.

Niet alleen de televoting geurde naar het soort Grote Televisieshow waar James Cooke tegelijkertijd emotioneel en lichtjes opgewonden van raakt. Er was ook de hele omkadering, de artificieel opgetrommelde hoempapa, het bij aanvang hijgerige enthousiasme. Verplichte leut is vooralsnog geen leut. Maar meest onvergeeflijk van al was nog die ellenlange speelduur. De drie finalisten moesten opdrachten vervullen die in totaal welgeteld 230 seconden in beslag hadden mogen nemen, maar die even lang bleken te duren als die nieuwe Batman-film met Robert Pattinson, of één belerende speech van Fabrizio over trouw en eerlijkheid. Gilles De Coster stond het allemaal met volkomen professionaliteit te kaderen: een Walter Zinzen die op Tomorrowland de dj’s inleidt.

Maar over naar de orde van de dag: tussen al het terugblikken en tapdansen door werd er ook nog een mol ontmaskerd. Ik zat er alweer - zelfs Gilles De Bildes voetbalanalyses treffen intussen vaker raak - glorieus naast. Het was niet Yens, de man die nochtans drie weken had rondgelopen met een monkellachje dat deed vermoeden dat alleen híj over cruciale informatie dan wel het telefoonnummer van Celine Van Ouytsel beschikte, maar wel Uma, die goedlachse chaoot uit West-Vlaanderen. De vrouw die heel de uitzending lang met paniek in de ogen Paleis 12 had overschouwd, en die heel het spel lang pasvragen had gegraaid als waren het vuistdikke diamanten of oordopjes op een concert van Måneskin. Ze speelde snel en slim, en ze duwde andere kandidaten graag in de foute richting, maar ze duwde nooit té hard. Ze mag zich een goeie mol noemen, in een anders toch wel gedoemd seizoen.

De ambitie achter deze liveshow was lovenswaardig, maar het experiment is, wat mij betreft althans, mislukt. Wie me daarover wil tegenspreken, verwijs ik graag door naar ons klachtennummer. Alleen, jammer genoeg: de lijnen zijn nú gesloten.

https://www.humo.be/tv/de-finale-van-de-mol-was-de-grootste-mollenstreek-van-dit-seizoen-tegen-het-programma-zelf~ba4c9861/

[Joost2]

Mooi interview met Uma. En over de live ontknoping ik kan het begrijpen. Het is dezelfde discussie als in NL met het Vondelpark en Vondel CS. Toch denk ik dat dit enkel ter ere van het jubileum zo is ingestoken en hou het vooral daarbij. Het was mooi om zelf bij aanwezig te zijn al past een ontknoping ter plaatse beter dan vijf maanden later.

[Heinz]

“Ik had Uma meteen door, vanaf de eerste aflevering toen ze van kamp wisselde”. Dat vertelt Sven aan Showbits één dag na z’n overwinning in ‘De Mol’ en de grote apotheose live in Paleis 12. Maar hij moet ook vooral zijn broer bedanken, want die had gezien hoe de hulpmol van Uma aan het mollen ging in de kokerproef”. Bekijk het in een nieuwe Showbits."

https://www.hln.be/video/kanaal/hln-showbizz-419/productie/sven-wint-de-mol-2022-met-dank-aan-mijn-broer-302597

[Heinz]

Via masterveecee op wieisdemol.be:

Het Nieuwsblad

Wij spraken uitgebreid met mol Uma Vandemaele: “Er werd hard gespeeld. Wat het voor iedereen zwaar maakte, en soms pijnlijk”

Uma Vandemaele (26) mag het ein-de-lijk zeggen: “Ja, ik ben de mol”. Van alle mollen moest ze het langste zwijgen tegen haar medefinalisten. Maar gelukkig had ze thuis iemand die mee in het complot zat. Wij spraken haar over haar maandenlange zwijgplicht, het emotionele vertrek van mol Philippe, de eerste nacht als mol, de zinderende finale en dé blunder die haar nog even zal achtervolgen.

Eva De Poorter
Vandaag om 17:13

Hoe moeilijk was het om zolang te moeten zwijgen tegen iedereen, ook je medekandidaten?
“Dat is zot. Zeker omdat je het ook niet aan je familie en vrienden kan zeggen. Zij kennen me en dachten: dit is hoe Uma is, dus zij kan de mol niet zijn. Terwijl mensen die me niet kenden me net wel daarom verdachten omdat ze mijn reacties blijkbaar fake vonden. Dus thuis bleven we de hele tijd liegen. Ik vond dat ergens ook wel leuk, hoor. (lacht) Ik heb ook heel veel ‘verklapt’ aan de mensen dat ik kandidaat was. Goed om die mensen hun gezicht dan te zien.”

Je partner Davy wist het wel en zat zelfs mee in het complot tijdens de opdrachten. Was dat -een opluchting?
“Sowieso. Als hij het ook niet had geweten, dan zou ik zot geworden zijn.”

De kandidaten onderling mochten geen contact met elkaar zoeken de voorbije maanden. Was dat lastig?
“Het kwam me goed uit, want ik moest nog elke keer de mol spelen als ik ze zag. Maar bij andere seizoenen is het spel dan afgelopen, en dan leer je elkaar echt kennen. Nu was dat niet het geval: wij zaten allemaal tot gisteren (maandag, red.) in dat spel. Al heb ik toch mensen opgezocht via Instagram, want ik wou een teken van leven zien. Maar ja, iedereen staat op privé, je mag niemand toevoegen.”

“Ik heb wel gezien dat Jens Zutterman in zijn Instagrambiootje ‘Mr. Brightside’ had gezet. Dat nummer van The Killers had ik mijn afspeellijst gezet. Hij had gezegd: op het einde van de reis wil ik dat liedje hier vanbuiten kennen. En dan staat dat plots in zijn info. Het was alsof we op die manier wilden communiceren. (lacht) Ik zag hem ook in Paleis 12 en het was meteen: Heb je het gezien?!”

Was jij als mol eigenlijk al op de hoogte dat Paleis 12 een halfjaar later pas het einde zou zijn?
“Ik wist er bitter weinig over. De avond ervoor vertelden ze mij dat de finale in La Gomera niet het einde zou zijn. Zwijgen was niet moeilijk, want ik zat gewoon de hele tijd te denken: die bom moet ontploffen.”

Sven vond het verdacht dat je als laatste een ‘error’ kreeg.
“Nochtans was dat niet expres. Ze zeiden dat de tijd niet telde. Bovendien zat ik helemaal te rillen van de kou daarboven. Ik kon niet meer toneelspelen. Ik vond het vervelend dat ik als laatste was. Eerst had ik het zelfs nog niet door toen Yens ‘error’ zei. Ik dacht zelfs dat er iemand het kwam herstellen.”

Zet je als mol dan alles in op jezelf bij die vragen?
“Nee, ik had als kandidaat altijd op Jens/Yens gezeten, dus ik heb dat als mol doorgetrokken.”

Terwijl het Philippe was. Die verliet het spel als saboteur omdat het mentaal te zwaar was. Hoe is dat bij jou binnengekomen?
“Ik was daar kapot van. Je wil hem beschermen, maar je kan niets doen. Dan komt dat op tv en vraag je je af: hoe zal hij reageren. Ook dat ging door mijn hoofd. En ja, we mochten voorlopig geen contact houden?”

Je wordt zijn opvolger. Speelt de geschiedenis dan door je hoofd?
“Ja, maar tegelijk dacht ik ook: Philippe is zo’n lieve man. Ik kan me voorstellen dat als je hem iets laat saboteren, dat hij direct denkt: sorry! Terwijl ik daar wat grover in ben. Ik had ook het gevoel: Ik moet zorgen dat ik er ook niet onderdoorga, want ik heb het net zien gebeuren. Er was minder druk. Bij alle gesprekjes bij productie bleven ze dat ook herhalen: Als het niet lukt om te saboteren, Uma, dat is echt niet erg. Zelfs al zien ze je saboteren, of je zegt het per ongeluk. Je hoopt dat dat niet gebeurt, maar het is geen ramp. Uw doel als mol is gewoon zo veel mogelijk geld uit de pot halen. Ik moest mijn best doen en genieten. En dat heeft geholpen.”

“Door wat er gebeurd is bij Philippe, heeft me het ook doen beseffen dat ik het niet zo ver mag laten komen. Daardoor probeerde ik het ook luchtig te houden. En ik dacht ook – misschien foutief – als het niet lukt, ik was wel niet voorbereid. (lacht) Dat gaf ook veel minder stress dan als ik tot in de puntjes voorbereid was.”

Hoe was het voor jou toen je zag dat je de mol werd?
“Eerst denk je: ik heb mijn scherm gezien, de anderen mogen het niet weten. Ik durfde ook niet te veel oogcontact te maken met de productie. Op dat momenten waren alle ventjes in mijn lijf aan het springen. Ik moest stilzitten.”

Als je kandidaat was gebleven, had je wel een mooie geldprijs mee naar huis genomen?
“Ja, maar ik heb er toch geen spijt van. Bovendien denk je in het begin zeker niet aan die geldprijs. Je bent vooral bezig met de opdrachtjes. En telkens een ronde verder geraken. De mol zijn is een eer.”

In het begin maak je wel deel uit van een sterke groep.
“Klopt. We konden ook hard zijn tegenover elkaar. Er werd hard gespeeld. Wat het voor iedereen zwaar maakte en soms pijnlijk. Allez, pijnlijk. Als je eens iets zegt, komt dat soms harder aan dan je had bedoeld. Je probeert wat steken te geven in de hoop dat iemand reageert. Maar nooit met de bedoeling om iemand te kwetsen.”

Je speelde altijd met de gedachte ‘Hoe zou de mol het doen?’ als kandidaat. Hoe speelde je dan als mol?
“Dan heb ik het omgedraaid: hoe zou een kandidaat spelen. Het heeft geholpen. Ik heb mijn gedrag ook niet te veel veranderd. Anders zou het opgevallen zijn.”

Hoe was het om zo halverwege in te stappen als mol?
“Davy heeft me daar eigenlijk heel goed bij geholpen. Hij moest toen het grote werk doen. (lacht) Maar eigenlijk kwam dat onverwachte mol zijn goed uit. Hoe minder ik wist, hoe beter. Ik weet wel nog toen ik de eerste avond ging gaan slapen, dat ik dacht: what the fuck, ik weet niet wat ik moet doen. Ik had geen briefing gekregen. Ik heb heel lang rondgelopen in mijn kamer en niets gedaan. En nog keilang in de spiegel staan kijken. In de gaten houden of mijn reacties niet fake overkwamen. (lacht) Ik was helemaal aan het flippen. Ik heb ook nog zitten bleiten volgens mij.”

Hoe ben je dan gekalmeerd?
“Davy! In het dagelijkse leven ben ik ook de flipperkast van emoties. Hij is meer chill. Dat hij niet veel later kwam, was eigenlijk perfect.”

Was je ergens bang voor?
“Ergens had ik wel schrik om er ook onderdoor te gaan, omdat je het net hebt zien gebeuren. Maar zeker op het einde, toen ze zeiden dat het nog zes maanden duurde, dacht ik even: How, hopelijk ga ik niet crashen. Maar ik heb geluk gehad.”

Nog een misverstand moet uit de wereld geholpen worden. Ken je de vier evangelisten?
“Marcus, Johannes, Lucas en Mattheus!”

Was het een mollenstreek avant la lettre?
“Dat is een groot mysterie, wie zal het zeggen? Je zal het niet uit mijn mond horen. Maar nee, het was stress.”

Op het einde van de geblinddoekte proef begin je ook te huilen. Krokodillentranen, maar echt, zei je?
“Ja, ik heb met stenen in mijn ogen zitten smijten en zitten duwen in mijn ogen. Toen zei iemand me: How, Uma, ’t is hier het tiende seizoen, zie dat je hier blind wordt! Er zat niets anders op dan echt te zitten wenen in een hoekje en alle kutgedachten en trieste dingen in mijn leven opwekken om de tranen te laten komen.”

Waarom wou je dat doen?
“Ik dacht dat ik als kandidaat gebroken zou zijn. Het was ook dichter bij de finale. Dat ik nog niet wist wie de mol was, en dat een molboekje me een sprankeltje hoop zou geven. Yens was daar ook mee weg.”

Zit je nu dan met een schuldgevoel?
“Soms dacht ik: oei, misschien heb ik het een beetje te fanatiek gespeeld. Maar ja, ik had een opdracht en die moest ik volbrengen. Dus nee. Het is en blijft een spel. Een schuldgevoel heb ik niet.”