Broeders en zusters, dames en heren, mannen en maskes.
Wat is het kalm in het klooster. Stilte voor de storm, mag ik hopen. Nog meer hoop, toen ik zag dat ons nieuw lid in de kloosterorde (zijn/haar naam ontsnapt ons wazige brein even, was het Excalibur, neen, maar wel iets dat daar op lijkt)om 22u Westeuropese tijd een audiëntie zou hebben of doen. Maar neen, driewerf neen. Het is weer rustig gebleven in dit klooster, vannacht. Bezoekers genoeg, toont het digitale tellertje, maar geen expressieve bijlagen/bijdragen. Na het geKreunde bacchanaal neem ik- om in de stemming te blijven- nog wat Amaretto tot mij. Broeder klokkenluider, dat ben ik (sonnez vous - 2X). Maar ik ga hier niemand meer wakker maken. We wachten af. Op betere tijden, als toen onze gemeenschap nog groeide en bloeide.
Ik mis het café, ik mis de bar, ik mis de mensen. Maar Bruno is de Mol.