Je moet eens letten op de houding van Cathy terwijl Gilles (De Coster dus) de opdracht aan het uitleggen is. Ze lijkt al op voorhand gespannen en zenuwachtig, ze lacht ook meteen als er gezegd wordt dat ze drie minuten tegen de mol zullen mogen praten, terwijl ze op dat moment toch nog niet kan snappen wat de bedoeling precies is. Als ze dan de koptelefoon opraapt, steekt ze haar handen omhoog alsof ze het niet snapt, omdat de anderen ook maar wat mompelen. Ik vind dat inconsistent gedrag.
Als zij aan de beurt is om door de micro te praten, maakt ze nog altijd een zenuwachtige indruk. Er komt eigenlijk niet veel uit, terwijl ze normaal toch een gedreven kandidaat is van wie je zou verwachten dat ze zich helemaal smijt in zo'n opdracht. Ik voel precies dat ze staat te trillen op haar benen door de spanning die net nog door haar lijf ging. 'What the hell, jongens, echt niet normaal.' Dat zeg je toch niet als je maar drie munten hebt om de mol te vinden? Dat zeg je wel als je net onder hoge druk hebt gestaan, en nu de ontlading voelt komen, maar je nog even in je rol moet kunnen houden voor de camera.
Als Bruno haar achteraf vraagt wat ze allemaal gezegd heeft, stelt ze de vraag meteen terug aan hem in plaats van hem te beantwoorden. Dat vind ik ook maar raar.
Ik vind dat je uit lichaamstaal het meest kunt afleiden, omdat de mol dat nooit volledig in de hand heeft. Hoe hij een opdracht speelt en wat hij erover zegt, dat is doordacht en/of voorbereid, maar als hij zenuwachtig is, kan zijn lichaam dat wel uitstralen. Ik werd bij deze uitleg al zenuwachtig in de plaats van de mol, ik vond dit echt een zeer gewaagde zet van de programmamakers. Volgens mij was de mol dus vanaf het begin zeer gespannen, en dat zie ik toch vooral bij Cathy, ook op momenten waarop ze het volgens mij niet speelt om zich verdacht te maken.
