Even opgeschreven waarom het volgens mij een heel sterke eerste opdracht is:
De eerste twist, dat er iemand achterblijft is al heel spannend. Omdat je iedereen van huis hebt zien weggaan, een lange reis hebt zien afleggen.
Dan word je als kijker gedwongen te denken, wat zou ik doen in zo'n situatie?
En krijg je direct een inkijkje in hoe elke kandidaat het spel speelt, egoïstisch of solidair.
Voordat ze elkaar hebben ontmoet, oordelen de kandidaten over elkaar, naïef dan wel egoïstisch.
Meteen spanningen in de groep. Het al dan niet aanwezige schuldgevoel van de eerste drukkers, en de woede van de niet drukkers.
Als kijker vraag je je ondertussen af: Wat nou als de Mol er niet doorheen komt? Verloopt het spel dan wel eerlijk? Is er van te voren al verzonnen wie er niet meegaat?
Op een zenuwslopende manier valt Hans af, terwijl je de kandidaten ook nog eens beter leert kennen door middel van hun beroepen.
Dan het ultiem treurige moment dat Hans wegrijdt. Gewoonlijk heb ik bij de eerste aflevering niet eens te doen met de eerste afvaller, omdat je die toch nog niet kent. Dus dat het hier gelukt is om je mee te laten voelen met iemand na een eerste kwart aflevering is heel knap.
En dat treurige moment maakt zijn terugkomst dan weer extra smeuïg. (Buiten het feit dat hij dan dus de mol kan zijn, en de hele aflevering misschien zonder mol is gespeeld, etc.)
