Interview met de finalisten in het Nieuwsblad vandaag:
De spoedarts, de headhunter of de piloot:wie is de mol?
De finale van De mol wordt een onderonsje tussen een spoedarts, een headhunter/huwelijksplanner en een piloot. Een van hen is de mol, een van hen wint meer dan dertigduizend euro, een van hen blijft met lege handen achter. Zondagavond rond halftien zal de mol opdoemen uit de rook, na een finale die in stijl gespeeld wordt. Wij vroegen Elisabet, Bas en Axel in vijf vragen wat De mol heeft betekend voor hun leven. “Ik moet écht eens iets aan mijn taalgebruik doen. En aan mijn buikje.”Vijf vragen
1. Welke reacties op je deelname zijn bijgebleven?
2. Met welke proef heb je jezelf overtroffen?
3. Hoe zijn de reacties op het werk?
4. Dreigt er na de finale geen zwart gat? Ga je het prijzengeld delen?
5. Wat is je opgevallen aan jezelf op tv en heb je iets over jezelf bijgeleerd?
Axel Pailler (40) uit Kapellen, piloot: “Dit was écht een kantelpunt in mijn leven”
1. “Er zijn mensen die vergeten dat dit een spelletje is en dat wij ook maar mensen van vlees en bloed zijn. Sommige commentaren op sociale media waren wel hard. De scène waarin ik in een te kleine badjas door het hotel loop, is opvallend vaak besproken. Grappig dat ik met mijn houding daar tot de volgende stap in de evolutieleer werd gebombardeerd.”
2. “Bij de opdracht op de boot hebben we met z’n allen laten zien hoe geweldig deze groep wel niet was. Zowel mentaal als fysiek. De mol kan saboteren, maar toen hebben we daar zeker een stokje voor gestoken.”
3. “Er lopen niet alleen weddenschappen op het werk, maar ook vrienden hebben polls lopen. Er waren vaak passagiers die mij herkenden en het fijn vonden dat ‘Axel van De mol’ hen naar New York vloog. Met de nodige selfies erbij.”
4. “Ik ben ervan overtuigd dat er net geen zwart gat komt. Vanaf zondagavond kunnen we eindelijk afspreken met de kandidaten en de herinnering aan De mol levendig houden. Als ik win, krijgen Elisabet en Bas sowieso een groot cadeau. Het zou een droom zijn om met zijn tienen nog eens op weekend te gaan. Samen slapen, eten, praten, elkaars kamer binnenlopen. Weer even dat gevoel van in Vietnam terughalen. Daar betaal ik graag voor.”
5. “Aan mijn taalgebruik moet ik sowieso wat doen: al dat gevloek! En mijn buikje mag ook wel wat kleiner. Ik ben nu veertig, het is het moment om in vorm te blijven. De mol is voor mij een kantelpunt in mijn leven. De losbol Axel is wat dichter bij zichzelf gekomen. De populairste zijn hoeft niet meer zo nodig. Je moet je in het leven omringen met de mensen en de dingen die er echt toe doen, dát hebben dit fantastische avontuur, de heerlijke groep kandidaten en de mensen achter de schermen getoond.”
Bas Moeyaert (32) uit Sint-Gillis, headhunter en huwelijksplanner: “Vrienden voor het leven is géén bullshit”
1. “Ik heb in het programma in een cel gezeten: iemand vroeg of hij met mij een nachtje in die cel mocht doorbrengen. (lacht) Iemand anders vond dan weer dat mijn lippen “constant de aandacht afleidden van de essentie”. Mij vielen vooral de reacties van kinderen op: die konden echt heel origineel uit de hoek komen, hun aanmoedigende boodschappen waren hartverwarmend.”
2. “Voor mij was het bungeejumpen meteen raak. Ik had nooit gedacht dat ik zou springen, maar op het moment zelf dacht ik: Komaan, verleg je grenzen. Het was uiteindelijk wel Elisabet die mij het spreekwoordelijke duwtje in de rug gaf.”
3. “Mijn collega’s leven enorm mee met het spel. We hadden wel de afspraak gemaakt dat we alleen de lunchgesprekken op maandag aan De mol zouden wijden. Maar hoe dichter de finale kwam, hoe vaker die regel met de voeten werd getreden. Ook klanten en kandidaten met wie ik werk, zijn heel enthousiast en stuurden aanmoedigende berichten.”
4. “Helemaal niet. Vanaf zondagavond kunnen we elkaar ongegeneerd bellen en opzoeken. Op die manier kan ik het hele avontuur voor de derde keer beleven. Vaak zeggen mensen die meedoen aan een tv-programma dat ze vrienden voor het leven gemaakt hebben. Dat vond ik vroeger altijd bullshit. Maar ik denk dat ik mijn mening moet herzien. Ik ben er gewoon zeker van dat ik een aantal kandidaten nog heel vaak zal terugzien. Als ik win, organiseer ik in ieder geval een knaller van een reünie.”
5. “Jezelf op televisie zien is eigenlijk best wel verrijkend. Op bepaalde moment dacht ik: Amai, dat had ik nu zelf precies niet zo bedoeld of beleefd. En toch zie je het zo gebeuren op televisie. Om dan nog maar te zwijgen van hoe een kijker het ervaart. Superboeiend”.
..Elisabet in volgende post
