HUMO Heb je, vóór je actrice werd, een job overwogen die daarop inspeelt?
Lefebure «Ooit wilde ik professioneel schilderijen restaureren. Precisiewerk, maar als het moet, kan ik heel geduldig zijn. Van mijn 6de tot mijn 12de volgde ik tekenles in het Museum voor Schone Kunsten in Gent, en daar zag ik mensen schilderijen restaureren. Het leek me een zalig rustgevende job. Maar voor de opleiding moest je veel van chemie kennen, en dat schrikte me af.
»Ik heb tussen twee jobs door een tijdje in de horeca gewerkt. Hard werk, maar leuk. Ooit wil ik nog iets met hotels doen. Een nieuwe keten opstarten, gericht op twintigers die graag in een mooie, aangename omgeving slapen maar zich daar niet blauw voor willen betalen. Een gat in de markt, denk ik. Er zijn veel chique, dure hotels en veel lelijke jeugdherbergen, maar iets daartussenin?»
HUMO Je bent een actrice die de laatste tijd opvallend weinig fictie heeft gedaan.
Lefebure «Ja, maar ik begin binnenkort met iets nieuws. ‘Studio Tarara’, een serie voor VTM, over de beginjaren van de zender. Het speelt zich af in 1993, op en naast de set van een sketchshow. Veel personages zijn min of meer gebaseerd op echte personen. Het wordt gemaakt door Shelter, het productiehuis van onder meer ‘Safety First’ en ‘Wat als?’. ‘Studio Tarara’ wordt hun eerste dramareeks. Omdat ik al zo lang niet meer heb geacteerd, ben ik bang dat ik het wat kwijt zal zijn. Spannend!»
HUMO Volgens Gilles Van Bouwel ben je net vóór een opname van ‘Café De mol’ altijd erg zenuwachtig, en roep je uit: ‘Waarom heb ik in godsnaam ja gezegd om hieraan mee te doen!’
Lefebure «Iédere keer: ‘Waarom, Frances? Waarom?!’ (lacht) Ik ben zenuwachtig omdat het live is. Maar ik weet wel heel goed waarom ik ja heb gezegd. Omdat ik ‘De mol’ tof vind, en omdat het iets totaal anders is dan alles wat ik ervoor heb gedaan. Ik wil kilometers doen, en bijleren. Zodat ik hopelijk ooit goed weet wat voor programma’s ik wil maken. Na de eerste reeks van ‘Hotel Römantiek’ was ik nog niet zeker of ik, als actrice, wel wilde blijven presenteren. Intussen ben ik daar wél al van overtuigd.
»Ik wil zoveel mogelijk mezelf kunnen blijven, en dat is op televisie niet evident. Ik zag onlangs een aflevering van ‘Alloo bij’. Luk Alloo ging op bezoek bij Ingeborg. Denk van haar wat je wilt – voor mij is ze óók net iets te zweverig – maar ze heeft wel een brede, rijke persoonlijkheid. Ingeborg was jurylid in ‘Steracteur sterartiest’ en aan Alloo vertelde ze dat ze in zak en as zat. Ze was bij de productie op het matje geroepen omdat ze tijdens de uitzendingen te veel haar eigen ding had gedaan. Daarna kreeg ze een heel scenario, met regels over hoe ze zich moest gedragen en zo. Ze moest ervan huilen: ‘Dit is net waarom ik zolang geen tv heb willen doen. Ik wil niet in een keurslijf gestoken worden!’ Ik begreep haar. Het is moeilijk om je authenticiteit te bewaren op tv. Het tweede seizoen van ‘Hotel Römantiek’ was, omdat ze beter wisten wat ze wilden, ook al meer geregisseerd dan het eerste. Soms moest ik ook iets doen wat naar mijn gevoel ongepast of raar was, en dat kan er opeens hard inhakken. Dan zit ik met tranen. Ik vind echtheid héél belangrijk.»
Hebzucht
Lefebure «We hadden het vroeger goed bij ons thuis, maar er was géén ‘doe maar op’-sfeertje. Ik had alles wat ik nodig had, maar ik werd nooit verwend. Vanaf mijn 15de kreeg ik een budget om kleren te kopen, en dat was echt heel beperkt. Ik ben wel slecht in onderhandelen. Keiveel mensen zeggen me dat ik meer zou kunnen vragen voor mijn tv-werk. Maar ik vind het net comfortabeler om iets minder te verdienen, zodat ik het me nog kan veroorloven om fouten te maken en mijn weg te zoeken. Ik wil niet dat de mensen over mij roddelen: ‘Frances denkt dat ze een grote ster is. Ze vraagt veel geld, maar stelt eigenlijk niets voor.’»
HUMO Geluk zit in de kleine dingen. Maar noem eens iets wat wel veel geld kost en nóg gelukkiger maakt?
Lefebure «Reizen. Sinds een paar jaar ga ik graag op reis – daarvóór kwam het vreemd genoeg niet in me op. Twee jaar geleden vijf weken naar Argentinië, vorig jaar een maand in Vietnam, en citytrips tussendoor. Ik weet dat het een luxe is die niet iedereen zich kan permitteren, maar ik word er heel gelukkig van. De herinneringen aan die reizen zijn van het waardevolste dat ik heb.
»En eten. Ik ga niet naar sterrenrestaurants, maar als ik kook voor vrienden, geef ik gemakkelijk 100 euro uit aan goede ingrediënten.»