De grens opzoeken betekent gewoon dat je er soms overheen gaat. Dat hoort er bij. Als je er als makers maar open over bent. Wat ze dus zijn. 100x liever dit, dan geen risico's durven nemen.
Dit vat het hele gebeuren wat mij betreft goed samen, al ben ik het volstrekt oneens met de laatste zin. De Vlaamse makers kiezen vaak voor een bijzondere Mol en nemen daarbij doelbewust risico’s. Een priester? Nee, die kan de Mol niet zijn. Een zeer jonge kandidate? Nee, zij kan nooit de Mol zijn. Nu werd gekozen voor een ‘braaf, onschuldig kereltje’, iemand die op mij soms een wankelmoedige indruk maakte. Die beslissing had goed kunnen uitpakken, maar keerde nu als een boemerang vol in het gezicht terug. Vervolgens werd het beste gemaakt van een slechte situatie, maar de crew heeft het gevaar zelf opgezocht.
Rick McCullough kiest er bij Wie is de Mol? willens en wetens voor om gevaarlijke Molacties in te plannen. Denk aan het
achterlangs lopen van Jan en Jeroen of de actie op de boot bij Everon.
Een dergelijke actie kan ook verkeerd aflopen, wat het geval was bij
Jeroen, die betrapt werd door Nikkie.
Het risico van zo’n Molactie beschadigt echter niet het programma. Een gewaagde Molkeuze grijpt in potentie te veel in en kan wat mij betreft het programma en het vertrouwen in de makers te veel schade berokkenen. Niets dan lof voor de geweldige opdrachten in De Mol, maar het plezier in het verder kijken van het seizoen is bij mij flink vergald.
