Hoi DWIGNAG
Zoals je ziet heb ik je een naam gegeven… je zal je waarschijnlijk wel afvragen waar dat voor staat, dat DWIGNAG, dat zal ik je haarfijn uitleggen. Het staat namelijk voor Dagboek Waar Ik Geen Naam Aan Geef. Snap je? Maar je begrijpt natuurlijk wel dat dit een geheimpje blijft tussen ons. En als ik zeker weet dat er niemand meekijkt zal ik je echte naam noemen, maar nu durf ik dat nog niet…
Vandaag is de dag van de executie DWIGNAG, het wordt een van de spannendste momenten uit deze serie. Niet omdat ik er nu al uit ga… Nee, natuurlijk niet, altijd positief blijven…, maar de eerste keer is natuurlijk altijd spannend!
Met de hint in het achterhoofd over het verstoppen van de warme kleren en de zoektocht naar de mol in mijn voorhoofd loop ik wat rond te dwalen. Dan begint het echt… Annemieke pest ons nog een keer dat we “maar” €4750,-- hebben verdiend, maar als we dat keer het aantal afleveringen doen heb je toch zo maar een aardig zakcentje verdient. Annemieke vraagt wie als eerste wil en daar gaat Maapie, Groen! Zo volgen er nog een aantal totdat ik aan de beurt kom… als 9e van de 11, dat is toch vrij achteraan dacht ik zo dus ik begon al een beetje angstzweet te krijgen. Gelukkig werd het scherm groen en ging het dus tussen Chriz en Juultjuh… Stiekem hoopte ik dat Chriz eruit ging, omdat ik met Juultjuh veel lol had gehad tijdens de “Eend-opdracht”. Maar, Juultjuh moest eruit en we namen snel afscheid van elkaar. Hierna raakte alles in een stroomversnelling en we moesten meteen vertrekken… Richting: Onbekend… Ow DWIGNAG, als je toch eens wist hoe erg ik thuis nu al mis… elke ochtend TV kijken naar Dommel en Bassie & Adriaan… Misschien dat ze bij de volgende bestemming de Nederlandse TV kunnen ontvangen. Gelukkig heb ik mijn cassettebandjes nog dus kon ik in het vliegtuig de spannende avonturen en liedjes van Bassie & Adriaan nog eens rustig naluisteren.
Dat vliegen dat duurde trouwens wel een tijdje, we kregen van dat lekkere vliegtuig-eten. Deze keer was het chinees met gelukskoekje! In de mijne zat een boodschap die ik niet helemaal begreep. Dit kwam waarschijnlijk omdat het in het Arabisch was geschreven. Na mijn buurman gevraagd te hebben wat er stond kwam ik tot de conclusie dat ook hij alleen Arabisch sprak. Gelukkig was ik al een stuk verder in mijn ontdekkingstocht neer de bestemming… Het zal wel ergens ver weg liggen dacht ik toen. Toen ik uiteindelijk in slaap viel heb ik niets meer gemerkt van wat er om me heen gebeurde. Des te meer merkte ik toen ik weer wakker werd! We waren geland in de Sahara Woestijn…
Annemieke verwelkomde ons midden in de woestijn en gaf ons de keus tussen een spannende en een risicovolle opdracht. Nou, ik ging als stoere kerel natuurlijk voor de spannende opdracht. Ik zal nu eens wat meer op de voorgrond treden dacht ik nog… Het zal waarschijnlijk wel een zonnesteek geweest zijn. Wat bleek, we gingen laserschieten en het plan was om een schat terug te veroveren van 5 gemene dieven. Deze dieven heette in het spel piramidemannen, wat ik dan weer discriminerend vondt tegenover de vrouwen… maar ja, het is Afrika, daar nemen ze het niet zo nauw met de emancipatie. Goed, wij dus een plannetje bedacht, ik die piramide in en toen moest ik toch naar de WC, maar ja, ik zou na 20 minuten terugkomen en ik moest dus opschieten. Nou moet je weten beste DWIGNAG, die paadjes in de pyramide zijn de breedste niet dus ik ging strompelend op zoek naar het toilet. Ik vond het al vreemd dat er geen bordjes waren dus ging ik maar op m’n gevoel af… Toen ik uiteindelijk een bordje vond kon ik het niet lezen vanwege eerdergenoemd probleem. Het zal wel goed zijn dacht ik nog dus ik met m’n laserpistool en hoge nood die gang in. Wat denk je? Donker en de deur viel dicht… Ik in paniek, ging rennen overal heen en weer terug. Kom ik daar een of ander beeld tegen, ik denk, wie ziet mij hier, ik zie mezelf niet eens dus waarom niet? Ik was mijn kleine boodschap kwijt maar kreeg er een groter probleem voor terug. Dat beeld bleef een of andere Sfinx of zo te zijn met kattenogen en leeuwenpoten en hij doet ineens een deur open. Ik dacht: Naar binnen! Allemaal goud en zo. Toen dacht ik ineens aan mijn medeschutters en sloeg ik het aanbod om al het goud te houden resoluut af… Het enige wat ik kon vragen was: “Kunt u mij naar de uitgang brengen?” Daarna heb ik het in alle talen die ik machten ben herhaald… Zo kwamen onder andere Duits, Frans, Engels, Bels, Vlaams, Limburgs, Tilburgs, Brabants, Amerikaans etc. etc. aan bod en uiteindelijk was ik daar waar ik begon… Op het moment dat ik buiten was, was daar ook meteen LC die mij allervriendelijkst begroette… Om geen argwaan te wekken hing ik een heel verhaal op over koetjes en kalfjes en daarna legde ik uit waar alle piramidemannen stonden.
