Nieuws Volg en like ons op Facebook!
Beste vrienden,Het einde van ons jubileumseizoen… eentje dat me om heel wat redenen redenen zal bijblijven.Waar te beginnen?Misschien eerst en vooral bij die 11 onbekende Vlamingen voor wie het in november allemaal begon. Uit die duizenden inzendingen kozen wij een groep, en zij maakten er vervolgens een hechte vriendengroep van. Ik ben ontzettend trots op hen, en wil ze uitdrukkelijk danken voor hun deelname, hun vriendschap, en de manier waarop ook zij met alle omstandigheden zijn omgegaan. Dat is veel minder evident dan het lijkt, en het siert hen ongelooflijk.Aan ons tiende seizoen wordt hier en daar gerefereerd als het pechseizoen. Ik begrijp dat wel natuurlijk: er waren meer dan genoeg tegenslagen. Maar persoonlijk focus ik toch net iets meer op wat het heeft teweeggebracht. Veel belangrijker dan die tegenslagen is namelijk hoe iedereen - makers, kandidaten en kijkers - erop heeft gereageerd.Het was ontzettend sneu om Nele te verliezen door haar spierblessure, en later een toekomstige finaliste als Anke door haar ongelukkige sprong. In de eerste plaats voor henzelf: twee schitterende kandidates en fijne mensen, die eigenlijk geen rood scherm hadden verdiend. Maar ook voor andere kandidaten en kijkers, want het is natuurlijk niet naar de geest van het spel. Uiteraard hadden we dat zelf liever ook anders gezien.Het afscheid van Philippe stond in geen enkel scenario, maar ook daar overheerst bij mij maar één woord: trots.Op Philippe, die de moed had een ongelooflijk lastige beslissing te nemen. Op de groep, die hem meteen omringde met liefde en begrip en zo heel mooi het verschil tussen het spel en het leven in de verf zette. En op de kijkers, die de hele reeks lang, en zeker vorige week in Paleis 12, ook alleen maar warmte toonden. Zo hoort het, en het is - opnieuw- veel minder evident dan het lijkt.Ik wil hier luid en duidelijk herhalen dat Philippe een prima keuze was als mol, en dat er vooraf geen énkele reden was om aan te nemen dat het zo zou lopen. Anders hadden we hem uiteraard niet belast met die zware opdracht. Maar kijk: soms loopt het zoals het loopt, en je kan niet àlles voorspellen. Shit happens, en zeker in een spel is dat echt niet erg. Het enige wat je wél kan doen, is op de correcte manier reageren, en dat is door jullie allemaal gebeurd. Weet dat Philippe dat ook ongelooflijk geapprecieerd heeft.En dan kwam Uma door het beeld gehuppeld. Het is te zeggen: zo danste ze al door de hele reeks. Een guitige, goedlachse, superslimme dame, maar vooral een fantastische reisgezel. We hebben de molgesprekjes afgewacht alvorens haar te kiezen, maar ik weet nog goed dat die keuze door iedereen in onze kleine redactie met veel enthousisasme werd ondersteund. Een heel gek moment, na enkele slapeloze nachten waarin al onze aandacht op Philippe was gericht, beslisten we in een klein stoffig kamertje, elkaar in de ogen kijkend, dat het Uma zou worden. Een keuze die we ons op geen enkel moment hebben beklaagd. Ze werd telkens pas de avond voordien ingelicht over de opdracht van de dag erop. Een briefing die normaal gezien voor de reis gebeurt, en heel uitgebreid. Maar Uma had telkens maar enkele minuutjes om de opdracht uitgelegd te krijgen, de mogelijke sabotages, en alle details die erbij hoorden. Om dan vervolgens nog snel als kandidate voor de camera te gaan zitten en haar verdenkingen te spuien. En dat alles op enkele minuten. Ik kan jullie zeggen: weinigen doen het haar na. Een prachtprestatie van een prachtmol.We eindigden gisteravond in Paleis 12, met een jubileumfinale die net als het hele seizoen anders dan anders was. Maar eentje die ons achterliet met een heel warm gevoel. Het is een heel andere reeks geworden die we voor ogen hadden, maar eentje waar we heel trots op zijn. Onze harten en zielen zitten erin, onze volledige overtuiging. Wat overblijft is enkel dankbaarheid voor het publiek, voor jullie en voor iedereen die heeft gekeken. En voor 11 intussen niet zo onbekende Vlamingen meer, met wie ik morgen ogenblikkelijk opnieuw op reis zou vertrekken.Tot slot nog enkele intussen traditionele weetjes om af te sluiten…Eén van onze hoogtepunten was het moment waarop Jens in de reeks verscheen, onwetend in zijn witte taxi. Je moet weten dat de hele crew enkele meters verder stond, achter een muurtje, mét beluistering van wat tussen Jens en de andere kandidaten werd gezegd. Waarbij we geregeld in een deuk lagen, weliswaar zo stil mogelijk. Want Jens mocht natuurlijk niet vermoeden dat er dertig man op enkele meters van hem stond… een surreëel moment, maar we waren zo blij dat onze uitgebreide stunt om Jens daar te krijgen gelukt was! De details hoor je zondagavond…In aflevering 2 zochten de kandidaten naar een schat - en streden ze tegen een piraat - op een prachtig strand. Dat strand was, weliswaar aan de andere kant, bomvol zonnekloppers, bij wie helaas ook Belgen waren. Dus ben ik die hele dag moeten wegblijven, omdat de kans op herkenning te groot was. Een primeur: de allereerste opdracht waar ik niks van heb meegemaakt. Ik heb dan maar wat zitten voorbereiden voor de dagen erop. Op een zonnig terrasje met wat wijn. Hey, iemand moet het doen.Voor de dorstigen: je kan urine wel degelijk zuiveren en drinkbaar maken, maar het vergt nogal wat techniek en tijd - en dat hadden we niet. Dus werd het water met wat azijn, maar er was nog een extra ingrediënt: een snuifje kaaspoeder. Ik geef het maar mee.Thomas De Gendt is naast een topcoureur ook een geweldige mens. Een slimme, geestige, sympathieke kerel. Net als zijn vrouw: het was super om ze één dag bij ons te hebben.Door het afscheid van Philippe is er wel wat geschuif geweest met opdrachten. Zo stond de paintballopdracht met de koffertjes oorspronkelijk gepland op het einde van die aflevering. In aflevering 5 zijn dan weer enkele dingen gesneuveld, waaronder een opdracht in het thema van Agatha Christie. Maar omdat haar werk zo toepasselijk is op De Mol wilde ik haar toch even vermelden tijdens het bezoekersetentje in aflevering 5.Een prima voorbeeld van de zaligheid van deze groep kandidaten was hun plotse idee om een banaantje te tatoeëren. Wij waren daar absoluut niet op voorzien, maar hebben het maar wat graag georganiseerd. Onverwachte dingen zijn soms, en zelfs meestal, gewoon héérlijk.Ga naar La Gomera. Echt waar, aarzel niet. De plek waar onze kandidaten hebben gekampeerd is één van de mooiste plaatsen waar ik ooit ben geweest. Dat hele eiland is adembenemend, en veruit de mooiste van de drie die we bezocht hebben.Tot zondag voor de laatste?Liefs,Gilles
Tot zondag voor de laatste?
Wordt hier nu zo goed als bevestigd dat die verdachte van Anke sinds Aqualand ook Uma was?
Ik zag iemand anders hetzelfde zeggen, maar dat wordt hier toch niet bevestigd? Er wordt gezegd dat Nele en Anke geen rood scherm hadden verdiend, maar in de molbiechten van Philippe werd gezegd dat Nele Philippe had afgeschreven. Gaat die uitspraak niet gewoon over hun onverdiende exits door een blessure? Of lees ik ergens overheen?
en later een toekomstige finaliste als Anke door haar ongelukkige sprong
Niet ingelogd
Registreren
Wachtwoord vergeten?
Waarom registreren?
Ga naar:
Nu op de chat
RealityNet
Nu online
800 gasten en 6 vaste bezoekers
