Inmiddels heb ik een ruime 20 minuten gehad om de laatste aflevering van Wie is de Mol seizoen 10 te verwerken. De kennis dat Kim de Mol is kwam niet als een bliksem bij heldere hemel, met name omdat enkele slimme koppen de kettingtheorie al hadden ontrafeld. Al met al kan ik voor mijzelf niet anders concluderen dat dit seizoen enkele fantastische opdrachten kende, ons prachtige omgevingen liet zien en een fanatieke, spontane en (te) vriendelijke kandidatengroep. Een seizoen dat zichzelf door deze bijzondere aspecten onderscheidt van andere seizoenen en weer laat zien hoe fantastisch de makers van Wie is de Mol televisie kunnen maken. Na 10 seizoenen nog steeds zulke kijkcijfers veroveren laat zien dat dit geen toeval is, hier zitten meesterbreinen achter!
Maargoed, ik maak natuurlijk geen topic aan om alleen maar complimenten uit te delen. Er zat namelijk wel degelijk een smet op dit seizoen: de Mol. Tuurlijk, Kim was voor velen van ons pas op een laat tijdstip de Mol en heeft zichzelf gewoon goed gepositioneerd in de groep. Ze was daardoor een prima mol: ze ging mee in de fouten van anderen en haalde af en toe ook een streek uit. Dit zijn de eigenschappen van een gemiddelde mol, een mol die het leuk vind om de mol te zijn maar bang is om zichzelf te verraden en daardoor zichzelf soms wegcijferd. Vooral het feit dat Kim in 80% van de gevallen met alle 'verkeerde' winden meewaaide en het zichzelf daardoor tamelijk makkelijk maakte vind ik ronduit spijtig. Tuurlijk is de taak van de mol om opdrachten te laten mislukken, en als je door acties van anderen die zekerheid al hebt, dan is dat ideaal en is je doel bereikt zou je zeggen. Bovendien is het soms gewoonweg te gevaarlijk om, bij wijze van spreken, een touw door te knippen of 'een muntje te laten vallen'
.
De discussie wat nou een fantastische mol maakt is een lange en constant ontwikkelende dialoog tussen mensen die van het spel houden. Voor mij was het niet altijd duidelijk wat nou een perfecte mol zou zijn. Dan dacht ik: hoe zou ik zelf mollen? Concluderend kan ik zeggen dat een supermol voor mij er eentje is die als één van de fanatiekste kandidaten van de groep geldt, waarvan iedereen denkt: die wil zo graag geld winnen, die kan onmogelijk de mol zijn. Een supermol is er eentje die door middel van woorden en een vlotte babbel het vertrouwen van mensen kan winnen (dit heeft Kim goed gedaan in het geval van Arjen, +1) en waar iedereen mee kan lachen. Maar bovenal is een topmol een mol die WIL stoken, die zélf fouten wilt maken en kan zeggen: "heb IK die opdracht eens flink verprutst" in plaats van "hebben zij die opdracht mooi voor mij verprutst". Een fictief voorbeeldje (gebaseerd op een echte opdracht):
Arjen en Kim achtervolgen Sanne en Erik en komen bij een kruising. De mol (Kim) weet dat ze hier links moeten gaan. Arjen stelt echter voor om rechtsaf te gaan.
- De Mol (Kim) zou hiermee instemmen want ze denkt: "lekker dom van Arjen, kan ik mooi gebruik van maken. Nu lukt de opdracht sowieso niet."
- Een supermol zou zeggen: "nee Arjen, volgens mij moeten we hier links hoor", daarmee het vertrouwen winnend van Arjen. Vervolgens zou deze supermol
zelf iets verzinnen waardoor de opdracht mislukt en wat niet opvalt, op een creatieve en mollige manier.
Toegegeven, een supermol zou niet elke opdracht weg kunnen komen met foute beslissingen. Soms ligt het er te dik bovenop en MOET je meegaan met de groep. Toch zou een supermol naar mijn mening er alles aan moeten doen om ZELF verantwoordelijk te zijn voor het falen van de opdracht, om vervolgens daar enorm hard van te balen.
Ik hoop met dit korte betoog jullie beeld van Kim als Mol los te peuteren en wellicht word ik door jullie overtuigd dat de manier waarop Kim gespeeld heeft wel een topmol karakteriseerd. Met eigenlijk twee vragen aan jullie:
- Is het forceren van fouten door anderen ook een molactie? (mijn antwoord: ja)
- Is het akkoord gaan met een foute beslissing van andere(n) een molactie? (mijn antwoord: nee)
Let op! Het forceren van fouten door anderen is wat anders dan akkoord gaan met een foute beslissing van anderen. Het eerste houdt in dat jij iemand of meerdere mensen een bepaalde richting instuurt die niet klopt, en daarmee dus naar mijn gevoel aan het mollen bent. Het tweede is echter dat je opmerkt dat de meerderheid of een individu een fout wilt maken, en daarvan profiteert. Naar mijn idee geen molactie en tevens voor mijn gevoel wat Kim het meest gedaan heeft.
Afsluitend wil ik zeggen dat ik het ondanks het bovengenoemde een super tof seizoen vond met een terechte winnaar en ik kijk nu al uit naar WIDM 11!! Maar eerst zaterdag nog de fandag! Tot dan!
Gr
Jasper
