Een volledig pak bloem weggemikt.
Ging brownies maken [jaja, foto als ze ook maar enigszins zijn gelukt], en daar moest zelfrijzend bakmeel in.
Dus ajuparaplu, dat maken we gewoon lekker zelf met bloem en een beetje bakpoeder. [voor de liefhebber: 3 gram bakpoeder per 100 gram bloem].
Ik pak de volle glazen pot bloem, waar onlangs nog een pak bloem was in gestort.
Die zat zodanig vol dat het maar goed was dat de deksel hol is.
Dus er zat wat bloem geplet tussen pot en deksel. Kan gebeuren.
Zie ik tot mijn verbazing dat daar allemaal heeeel dunne draadjes zich hebben gevormd. Alsof er een meel-spinnetje in de meelpot op meelvliegjes was gaan jagen.
Dat was heel vreemd, maar who knows, het was tegen de deksel aan, daar stond wat druk, dus misschien als bloem enkele weken verdrukt wordt, dat het wat gaat klitten, en dat het kleine draadjes gaat worden. Ofzo. Je weet het niet.
Of misschien in combinatie met wat vocht ofzo, maar dat kan ook eigenlijk niet.
Dus ik toucheer lichtjes met mijn vingertoppen door de bovenkant van de bloem, en voel een klontje. Een vrij groot klontje.
Pak het er uit, en het klontje is een klontje, doordat er allemaal heeeel dunne draadjes doorheen lopen.
Wat verderop in de bloem nog een klontje. Nog meer draadjes.
Nadere inspectie van het eerste klontje levert eveneens de ontdekking van heeele kleine [diameter misschien van een halve millimeter] geelwitte.. bolletjes. Eitjes?
Dus met die ontdekking is de pot dwars door het keukenraam gekegeld.
Nee hoor, dat niet
Maar de bloem gaat wel weg. Volgens internet waren het vermoedelijk.. uhh.. meelmotten or something. Kan je al infectie in de fabriek van krijgen, dus als consument ben je dan het haasje. En daar zorgen de larfjes blijkbaar voor klittende draadjes in je bloem.
Dus toch maar wat zelfrijzend bakmeel gebruikt.
En nu vooral hopen dat dat niet zo heeeeel erg aan het rijzen is, want de vorm zat echt moeilijk vol
