Miereneter
Verhaal van Jann:
Hier volgt nu een erg merkwaardig verhaal over een dikke mier. Mieren, zo zeggen mensen over die beesten, zijn reuze harde werkers. Zo niet Jaap-Frederik. Dikke Jaap-Frederik was liever luiaard geweest. Deed lekker hangen in hoge bomen, niets geen lange gangen graven, broodkruimels meesjouwen of bij klokhuizen plunderen. Zo kwam het dat Jaap-Frederik, ook wel JF genoemd door vrienden (en wie zijn wij om te zeggen dat wij geen vrienden van hem zijn), lekker een uitwisselingsjaar deed met luiaard Paul. JF ging blij in bomen hangen, helemaal in Zuid-Amerika en Paul ging blij op stage bij de Nederlandse mierenkolonie. Dat viel niet erg mee, hij moest er bijvoorbeeld mooi leren niet de halve mierenkolonie op te eten.
Paul volgt hier merkwaardig genoeg wel de harde werkers helemaal. Plus: mieren eten bij bomen. Gangen plunderen, broodkruimels graven of hoge klokhuizen meesjouwen? Genoeg nu! JF ging door met het leren eten. Zuid-Amerika viel reuze mee en wie kwam er die mierenkolonie plunderen? Die luiaard hier. Mensen worden ook wel ‘hoge broodkruimels’ genoemd, of ‘lekker harde werkers’. Wie was hij liever geweest? Van dikke Nederlandse mieren op stage leren wij helemaal niets.
Om mooi te hangen moest dit lange verhaal af. Hij moest ook bijvoorbeeld zeggen van hem “Mensen worden er door vrienden beesten genoemd”. Niets kwam af. Dit verhaal over Zuid-Amerika plus stage volgt bijvoorbeeld. Merkwaardig uitwisselingsjaar! Om hem deed mier erg blij worden. Liever geen halve mier! Dit viel reuze mee. Genoeg beesten nu! Het uitwisselingsjaar met klokhuizen, Nederlandse lange gangen plus halve graven meesjouwen was af. Mooi geweest.
Verhaal van Niek als bijlage.
