Ben ik met je eens. Een opdracht leent zich natuurlijk niet goed voor serieuze zaken, maar toch. Wie is de Mol heeft een groot publiek, daar moet je iets mee doen als NPO zou ik denken. Ik snap dat je geen ellenlange uitleg wil geven, maar ik heb wel het idee dat er tijdens de uitleg van opdrachten en vooral met biechts tussendoor nét iets meer aandacht besteed kan worden aan de geschiedenis of cultuur van een land, in plaats van alleen een 'toeristische' sfeerimpressie te geven. Bij een tempel met 10.000 boeddha's gewoon net twee zinnen extra over het boeddhisme of de betekenis van de beelden doet wonderen denk ik. Dat vorig seizoen bijvoorbeeld helemaal geen aandacht besteed is aan de Tamiltijgers of de tsunami van 2004, vind ik spijtig.
Lekker tijdige reactie van mij...
Toen DeDominee nog een klein jochie was las deze graag avonturenverhalen. Bijvoorbeeld Jules Verne's Reis om de wereld in tachtig dagen. In zo'n boek wordt je, wanneer je mee wordt genomen op reis, altijd vrij snel vertrouwd gemaakt met de belangrijkste personen van het verhaal. Daar waar de reizigers een voor het verhaal belangrijke gebeurtenis meemaken krijg je ook wat meer informatie over wat er in de omgeving van die gebeurtenis zoal is. In avonturen worden bekende situatie en plekken afgewisseld met zaken waarvan je dan nog niet zo goed weet wat het precies is.
Het knappe van WIDM is dat het kijkt zoals je een spannend avonturenverhaal zou lezen. Onze helden gaan op reis naar een plek waar wij zelf veelal nog niet geweest zijn. We kennen wel wat verhalen over het land / de streek / de regio, maar onze ogen hebben het zelf nog niet waargenomen. In het beeldverhaal van WIDM zien we daarom niet alleen onze helden, we zien ook heel erg veel van de omgeving van waar onze helden zijn. En die omgeving is soms heel erg vertrouwd (een luchthaven, treinstation, hotel) omdat zich daar altijd dezelfde zaken afspelen. Soms die omgeving al wel min of meer bekend omdat iedereen wel eens gehoord heeft van de Eifeltoren, de Golden Gate bridge, de piramides. Die bekende en vertrouwde omgevingen worden in WIDM op een natuurlijke wijze afgewisseld met omgevingen die je nog niet kent. En daar mag je zelf je eigen gedachtes over hebben, over hoe dat is. Maar echt verdwalen doe je niet in het verhaal. Alleen de identiteit van de mol kan je op een verkeerd spoor zetten...
Dat programma met die boot en zo, dat was wellicht Sander-Dekker-proof. Maar het beeldverhaal was heel onnatuurlijk. Bij bepaalde onderdelen mocht niet zelf bepalen wat 'goed' was. Er hing een hoog moralistisch sausje overheen wat heel beklemmend werkte. De (illusie van) echte vrijheid van een avontuur dat werkelijk alle kanten op zou kunnen gaan was er niet.
Wanneer bepaalde zaken nog meer benadrukt zouden worden in WIDM dan dat ze nu al gedaan worden, zou dat denk ik ten koste gaan van die (illusie van) echte vrijheid van het avontuur. En dat is nou juist wat ik zo leuk vind.
En hoe dat komend seizoen uitpakt? Nog 7 weken, en dan begint weer een nieuw avontuur!
Poll
