uit het laatste nieuws:
Ciao amici!”, klinkt het. “We zijn weer in die ene week in mei aanbeland. De week waarin ik niet langer hoef te zwijgen (Senne is de mol!) is er altijd ook eentje die, om in het thema van dit seizoen te blijven, wat dubbel aanvoelt. Euforie om de fijne afloop, maar ook lichte weemoed om het nakende einde”, schrijft Gilles De Coster.
“Op het moment dat ik dit schrijf, zijn we alles nog druk aan het monteren, en het wordt een huzarenstukje om Sennes mollenstreken er allemaal in te krijgen. Wat heeft die kerel lopen saboteren, zeg”, gaat hij verder. “In zo goed als élke opdracht heeft hij wel iets uitgestoken om de boel naar de haaien te helpen. (...) Ik geef jullie net als elk jaar ook weer enkele weetjes mee over dit seizoen.”
Volgende weetjes deelt de presentator met de leden van de ‘Mollengroep’
Op de eerste dag stond er behoorlijk wat wind op zee. Gilles moest een tijd lang alle borden en glazen vasthouden die op tafel stonden.
De ijsjes waar de kandidaten aan likten tijdens de opdracht werden wel degelijk vervangen tussen de beurten.
In diezelfde opdracht zaten twee decormannen verstopt die de bolletjes ijs lieten vallen op het juiste moment.
Daarnaast heeft redacteur/ingenieur Kurt het hele liksysteem en Pacmanscherm zelf ontworpen en gebouwd. Overigens heeft hij ook het Pandora-aanraakscherm geprogrammeerd.
De mogelijkheid bestond dat er een kandidaat in het gips zou zitten in Centuripe. Dat was plan B als het bij de dokter niet was gelukt het juiste gebaar te vinden. De dokter zou dan vervolgens de lengte van de crimineel op het gips hebben geschreven.
Het team heeft pas laat beslist om de A.I.-stemmen in te voeren. Tot enkele dagen voor opname waren de kunstmatige stemmen namelijk nog niet goed genoeg, de nieuwe versies kregen ze pas door tijdens de opnames.
Het meest stresserende - op productioneel vlak - ooit was de 24-urenopdracht in Palermo. De kandidaten moesten tijdig het theater verlaten om de trein/het vliegtuig te halen. Ook moesten ze de da erna op tijd terug geraken. “s Anderendaags bleek de terugvlucht uit Rome overboekt te zijn, waardoor Bernard alleen is teruggereisd, en we onze redacteur Koen 24 uur langer hebben moeten missen”, klinkt het.
De tafel van Pinocchio zou normaal op een dijkje buiten aan de zee gestaan hebben. Maar wegens regen en wind hebben ze een nieuwe locatie gezocht. “Tja, we hadden toch 24 uur. En uiteindelijk ben ik erg blij dat het die groezelige garage is geworden.”
