Michaël lacht altijd, zegt hij zelf.
Hij lacht inderdaad vaak, maar vooral in de laatste aflevering zag ik meer een halve grijns, in dit geval om de scherpte van zijn beschuldigende reactie en gelijktijdig zijn eigen gelogen antwoord op het verhaal van Bernard te verzachten respectievelijk te verdoezelen. (Hij had Lukaku een wedstrijd zien spelen in zijn hotelkamer, dus hoe kon Bernard dan op dat moment met hem hebben gevoetbald?)
De geraffineerde manier waarop hij dit deed, gaf de doorslag om bij Michaël als mol te blijven.