de aanslagen van 11 september 2001.
Ik weet nog dat ik op de chat zat waar ook een Amerikaanse jongen aanwezig was en toen werd er ineens gezegd dat er een sportvliegtuigje het WTC ingevlogen was. Iedereen moest lachen en dacht aan een grapje. We zijn toen naar beneden gelopen en hebben de tv aangezet en op alle zenders was het toen al groot nieuws. Het bleek ook geen sportvliegtuigje te zijn, maar een groot lijnvliegtuig. Al snel was ook duidelijk dat het geen ongeluk was, maar een terroristische aanval.
We zaten met verbazing te kijken naar de rook en de mensen die uit het gebouw sprongen, toen ook in toren nr. 2 een vliegtuig vloog. Onbegrijpelijk. En snel daarna stortte eerst toren 1 en toen toren 2 in.
Dat was eigenlijk niet te bevatten. Vol verbazing en met kippevel op onze armen hebben we het gebeuren toen zitten te bekijken. Dat gevoel van toen vergeet ik nooit meer.
En de geboorte van Robin heeft ook veel indruk gemaakt. Ik werd wakker uit de narcose van de keizersnee en alle verpleegkundigen op de uitslaapkamer feliciteerden me met een zoon, terwijl ik voor mijn gevoel zeker wist dat het een dochter was. Heel raar....
Toen ik op mijn kamer kwam en Robin voor het eerst zag, heb ik eerst maar gevraagd of het toch wel éééééécht een jongentje was
En dan je eigen kind voor het eerst in je armen krijgen is ook een héél speciaal gevoel!!