Ik bedoelde mijn bericht net wat anders, dan je het nu opvat Michmol. Ik denk je dat helemaal gelijk hebt met het feit dat het in 2005 zo is gegaan (het bevestigt voor mij ook wel wat vermoedens die ik al had). Ik had het meer over de reactie Amethyst (over de suggestie dat Kim's molschap bij iedereen behalve Arjen bekend was) en Bodejos's vrees dat mensen nu ook kritisch zullen gaan kijken naar Jean-Marc als potentiële afhaakmol. Het zou jammer zijn als we nu alle mollen extra kritisch onder een vergrootglas gaan leggen of ze wel of niet de originele mol zijn. Als fan van het programma ga ik er (misschien naïef) gewoon van uit dat na de situatie met Roeland/Yvon er nooit meer zoiets is gebeurd.
O, pardon; ik las blijkbaar over je daadwerkelijke punt heen. Om alle twijfel over al die andere tussentijds afgevallen kandidaten weg te nemen zou de productie gewoon open kaart moeten spelen, en ik heb het idee dat ze dat ook wel doen. Als de makers zeggen dat de mol - na 2005 dan - nooit ziek naar huis is gegaan, heb ik geen reden om daar aan te twijfelen - net als jij dus
Anderzijds ís het natuurlijk gewoon een tv-programma, waarin we eindeloos worden voorgelogen of gemanipuleerd. Kandidaat Julien uit 2003 geeft in zijn terugblik hier op de site tal van voorbeelden van hoe er met de tijd wordt gesjoemeld, hoe er shots overgedaan moeten worden, hoe kandidaten hints krijgen als een opdracht te moeilijk blijkt en hoe er onderhandeld werd bij een executie die afgekocht kon worden.
Bij de biecht worden kandidaten niet alleen naar hun hoofdverdachte gevraagd, maar moeten ze ook zeggen waarom een ander eventueel de mol zou kunnen zijn; de biecht die in het programma te zien en/of horen is geeft dus ook niet per se weer wie de betreffende kandidaat het meest verdenkt.
Ik herinner me ook nog de molbiechten van Milouska in 2006, die om de een of andere reden grotendeels maanden na dato waren opgenomen (toen ze merkbaar hoogzwanger was).
Dat is natuurlijk allemaal niet zo extreem als het wisselen van een mol, maar geeft toch aan dat er achter de opgepoetste 'werkelijkheid' die in de finale uit de doeken wordt gedaan nog een ándere realiteit schuilgaat (en die vaak te prozaïsch is om er een goed programma uit te distilleren).