Elle.com:
'Waarom kleden de deelnemers aan Wie is de Mol zich al 20 jaar zo saai?!'Door Lisa Goudsmit
Stel: je doet mee aan een tv-programma met een miljoenenpubliek. Je weet dat je wekenlang op de buis te zien bent; dit kan dé opleving van je carrière betekenen. Dan kleed je je vast even gezellig aan toch? Niet dus. De deelnemers van Wie is de Mol presteren het namelijk al twintig seizoenen lang om te mollen op modegebied. Waarom?
WIDM 20 jaar: wat dragen de deelnemers?
Ik ben een Molloot; weken van te voren verheug ik me al op een nieuw seizoen. Als de show eenmaal begint kijk ik geconcentreerd, gebruik de app, overleg met mede-fans en volg uiteraard ook MolTalk en de WIDM-podcast. (Alleen de officiële versies, want ik wil geen theorieën van andere Molloten horen die de ervaring kunnen bederven.) Kortom: ik ben fan. Er is alleen één ding waar ik me elk seizoen meer over verbaas: hoezo denken de deelnemers niet iets beter na over hun outfits? Of althans: waarom zijn ze vooral praktisch, maar nooit echt mooi?
Natuurlijk, er zijn een paar uitzonderingen. Zo deed modejournalist Cécile Narinx mee in 2016. Zij zag er steeds relatief chic uit, voor iemand die moet survivallen. Met één vergissing: de vrouw die ooit zelf een meldpunt opende voor mode-no go (volgens haar dan) de witte legging, droeg een witte skinny jeans. Verder weinig op Cécile aan te merken. De outfits van winnares Sarah Chronis waren ook winnaars, net als die van Evi Hanssen (al lag die er snel uit); Susan Visser, Anne-Marie Jung, Nikki de Jager, Tina de Bruin (props voor die pet), Miljuschka Witzenhausen en Jennifer Hoffman hadden eveneens over hun kleding nagedacht. Laten we Rob Dekays hoed en tuinpak niet vergeten - in die outfit van de mol uit Alfred Jodocus Kwak verraadde hij zichzelf. Echt maximaal genieten was Olcay Gulsen, die in 2018 in haar zorgvuldig uitgekozen pakje deze le-gen-da-rische uitspraak deed: 'Het is best moeilijk voor mij om te zien hoe slecht Stine zich kleedt.'
Het is best moeilijk voor ons te zien hoe kandidaten zich kleden
Die uitspraak gebruik ik zelf nog regelmatig, waarbij ik Stine Jensens naam vervang door een familielid, maar eigenlijk is Olcays 'padoem-patsje' toepasbaar op veel oud-deelnemers. Zonder te willen namen en shamen, maar in het algemeen is het opvallend hoe weinig kandidaten en mollen ervan bewust lijken dat ze in die outfits bij tout Nederland de huiskamer binnenkomen. Nou moet ik zeggen: ik weet niet hoeveel bagage deelnemers mee mogen nemen - denk weinig, want ze hebben vaak hetzelfde aan. Daarbij vinden er natuurlijk fysieke uitdagingen plaats, Olcays stilettohakken zijn dan niet eerste keus. Tot slot kan een saaie look een strategie zijn weinig op te vallen.
Maar dan nog. Dan nog! Dit zijn mensen met (veel) media-ervaring, die weten hoe iets eruit ziet op tv. Toch kiezen de vrouwen al twintig seizoenen bijna zonder uitzondering voor fletse T-shirts, een skinny-jeans, capribroek of ultrakorte shorts, gympen, spijkerjasje en eventueel een kekke marinepet. De mannen gaan voor lubberige shirts of houthakkershemden, jeans met bleekwassingen, hoodies en datzelfde spijkerjack. Zonder denigrerend te willen doen: het ziet er allemaal uit alsof je een groep tieners met minimaal kleedgeld loslaat in de Kalverstraat. Waarom kiezen ze allemaal voor zo'n saai pak?
Ik heb er wel een theorie over: WIDM is voor bn'ers wat de camping is voor de gewone sterveling die normaal, gestoken in pak, in kantoortuinen leeft: er even tussenuit, niemand die je kent en lekker rondbanjeren wars van conventies die normaal in de samenleving gelden. De boel de boel laten, in slobberkleding. Het grote verschil: behalve wat kiekjes is van onze vakanties geen belastend beeldmateriaal en bij De Mol kijken miljoenen mensen mee.
