Een ding dat mij opviel was de (misschien zodanig gemonteerde) gretigheid waarmee de overbleven kandidaten te kennen gaven de nieuwe Mol te willen zijn. Vooral zo laat nog in het programma. Misschien ben ik te veel het type persoon dat graag iets "goed" of "helemaal" of "zelf" wil doen. Ik zou echt heel graag de Mol willen zijn, maar zo laat in het programma, nee dank je.
Stel je voor: Iemand van de productie van De Mol stelt je nu op straat de vraag: 'wil jij de Mol zijn in het nieuwe seizoen?'. Dan zeg je natuurlijk ja, want dat betekent dat je mee mag doen aan De Mol.
En, stel je voor: Je bent inmiddels gecast voor WIDM, komt aan bij de eerste gesprekken en het productieteam vraagt nu de vraag: 'wil jij de Mol zijn in het nieuwe seizoen?'. Dan zeg je natuurlijk ook ja, want dat betekent dat je tot het eind van de reis mag blijven.
Maar, stel je nu voor, zoals gisteren is gebleken, dat je er al vier afleveringen op hebt zitten en het duidelijk is dat je sowieso aan een vijfde gaat meedoen (en dus op drie afleveringen na de hele reis mag meemaken). En het productieteam je dán vraagt: 'wil jij de Mol zijn?'. Zou je dan nog steeds zo volmondig ja zeggen? Je bent toch een beetje een halve Mol. Je hebt weinig voorbereiding gehad. En voor het kunnen zeggen dat je dat dan in ieder geval de hele reis mee bent geweest, maakt het ook niet zoveel meer uit, want je hebt de eerste executies allemaal overleefd en je bent er gegarandeerd al tot de vijfde aflevering bij.
Nogmaals, misschien ben ik hier wel wat koppig in, maar toch viel het me op dat het leek alsof iédereen de Mol wilde zijn. Alhoewel ik me natuurlijk goed kan voorstellen dat ze in deze fase niet kunnen laten zien dat een kandidaat overduidelijk en stellig "nee bedankt" zegt.
