Dat lijkt nou eenmaal de keuze van de makers, mistbanken en versnipperde informatie, focus op sociale interactie en biechten (gelukkig iets minder nu), de keuze voor chaotisch en onvolledig in beeld brengen van de opdrachten om de suspense zo lang mogelijk te rekken, een bekend recept toch, bij de nl-widm. Misschien ook bang om het romantische, organische, verwarrende karakter van het programma teveel te verliezen met teveel duidelijke uitleg en volledig in beeld brengen van de opdrachten. Ik heb me er bij neergelegd, geniet van de mooie beelden en wacht rustig af tot er wat meer reliëf komt in de dynamiek van de groep en de opdrachten, en er een klein, kort moment komt dat er echt iets te speuren is.