Topic: Dagboek van de afvaller (en winnaar, verliezer en Mol)

[Heinz]

Sarah

Dagboek van de afvaller - aflevering 2 - Een waar genoegen

Als meid van 20 op de toneelschool, organiseerden mijn klasgenoten altijd weekenden “Wie is de Mol?” in een verlaten huis in Utrecht. Het waren de weekenden waar wij als klas altijd naar uitkeken. Ook hier was de regel; rood scherm dan kan je lekker het treintje pakken terug naar huis, wetende dat de rest van je klas nog een heerlijk weekend heeft. De eerste keer kon ik meteen het treintje terug naar Amsterdam pakken. En de tweede keer werd ik (na lang liften in een vuilniswagen op weg naar de finale locatie in het Eye filmmuseum) de verliezende finalist, omdat ik in de file stond met de vuilniswagen.

Maar wanneer mag ik dan voor het echt?
Nou, in 2022 ging de telefoon en stortte ik letterlijk ter aarde toen ik werd gevraagd. Een droom die uitkwam. En drie keer is scheepsrecht, toch? Een keer als eerste eruit, een keer in de finale als verliezend kandidaat en dan nu winnen en met die pot naar huis. Hahaha, ik kan je vertellen dat ik van een hele koude kermis thuis kwam lieve mensen.

We waren vier dagen in het prachtige Zuid-Afrika en hadden al zulke vette en geweldige opdrachten gedaan. Ik was verliefd op iedereen; de groep, de crew, de mensen in Zuid-Afrika. Alles was zo overweldigend en ontroerend. Ik was voor het eerst in Afrika waar een deel van mijn roots liggen en dat had meer impact op me dan ik had verwacht.

Maar, als een echte “Wie is de Mol? fan en door al deze emoties en gevoelens heen, was ik nog steeds kei gefocust. Want het was tijd voor de eerste test en eliminatie. Een zenuwscheut. Wat een nachtmerrie, iemand gaat ons nu al verlaten. Het is gewoon een keihard spel.

Ik had alles uit mijn hoofd geleerd alsof ik diezelfde avond opeens op moest voor een voorstelling. Je kon me alles vragen en ik rolde er zo een A4 uit aan informatie en antwoorden.You got this.
Spreiden, spreiden, spreiden en tijd. Dat dacht ik toen ik achter die laptop zat. Als in een soort van high en in een razend tempo heb ik de test gemaakt. Lievelingseten? Wat? Lievelingsvakantiebestemming? Het zweet breekt mij aan alle kanten uit. Had ik meer moeten vragen aan de groep? Ik wist na vier dagen nog niet wie er van sushi hield en wie toch liever een bord hutspot at. Ik klap die laptop dicht en voel meteen dat het niet goed zit.

Vijf groene schermen gaan mij voor en dan ROOD! In totale shock zeg ik gedag tegen de groep. Pak mijn tas en heb mijn afscheidsgesprek met Rik. En vanaf dat moment ga ik een bus in met de groep juichend op de achtergrond. Ik stap die bus in met een paar crewleden en ik heb denk ik 100 keer gezegd: “Dit is niet waar he? Ik kom terug. Nee Saar, het is echt klaar.” 
We stoppen voor een prachtig hotel, ik sleur met mijn laatste kracht mijn hutkoffer de oprit op, richting de receptie.
“Good evening, I like to check in”, zeg ik.
“What’s your name?”, vraagt de vrouw achter de receptie.
“Sarah Janneh”.
Ze trekt een la open en ik steek mijn hand uit om de sleutel van haar aan te nemen – tenminste dat dacht ik – maar in plaats daarvan krijg ik een envelop met het MOL logo erop. In totale verwarring open ik de envelop en bel het nummer.
“Kans om terug in het spel te komen door geld uit de pot te spelen. Je wordt morgenvroeg opgehaald.”
Van alle spanning begin ik te huilen en ik heb denk ik een kwartier met open mond op die stoel gezeten. Je hebt nog een kans, misschien dan dus toch 3 keer is scheepsrecht?

Met Tupac shirt en rode lippenstift kom ik de volgende dag de loods binnen. Ready to fight. Een zenuwspiraal. Yes! Al die uren Dokter Bibber vroeger zijn dus niet voor niks geweest. ‘Je trekt die hele pot leeg als het moet meid’, denk ik bij mezelf. ‘Je moet in ieder geval die 50% procent halen’. Ik haal zeiknat van het zweet en na veel gevloek en getier de 90%.  Ik beeld mij al in hoe ik als een soort van bad bitch achter een grote deur vandaan kom met mijn koffer nadat ik al mijn groepsgenoten net enorm veel elektrische schokken heb gegeven en ook nog eens de pot leeg heb leeg getrokken. Nu wordt het pas echt leuk, nu gaat spel echt beginnen.

HAHA, geintje lieve mensen. Al had ik de 100% gehaald was ik nog niet teruggekomen. Dit keer geen rood scherm, maar wel voor de tweede keer die deur in mijn gezicht en ik kan je vertellen dat is geen pretje. Nu is het echt klaar. Het avontuur zit er veel te vroeg op en ik was nog maar net begonnen. Maar alles wat ik heb meegemaakt in die paar dagen en alle lieve mensen die ik heb ontmoet dat neemt niemand mij meer af. Stuk voor stuk parels, van groep tot crew tot Afrika.

En dan nu nog voor mijn vrienden, lever je geld maar in want ik was niet de Mol, en dan kunnen we met die pot eens een goed feestje vieren waar jullie mij dan even een avondje mogen uitlachen dat ik er als eerste uitlag.

Dat was hem lieve mensen, tot de volgende! Het was mij een waar genoegen.

Liefs Saar

https://wieisdemol.avrotros.nl/afleveringen/item/dagboek-van-de-afvaller-aflevering-2-een-waar-genoegen/

[Heinz]

Froukje

Dagboek van de afvaller - aflevering 2 - Gedeelde smart

Meedoen aan ‘Wie is de Mol?’, ja dat was toch wel een bucketlistje hoor. Man oh man wat
had ik zin in dit avontuur!

Wekenlang was ik al aan het fantaseren over waar we heen zouden gaan en met wie. Ook het zo lang hebben van een geheim, vond ik een bijzondere ervaring. Tot die ene dag in een lege studio met enkel een telefoon. En daar ontmoette ik ook mijn medekandidaten. Negen geweldige mensen met wie ik dit avontuur zou aangaan. Geen idee hadden we nog wat er allemaal zou gaan gebeuren of dat Everon ons binnen enkele minuten zou gaan vertellen of we als Mol of als kandidaat op reis zouden gaan. Wat een begin!

Niet lang daarna zagen we elkaar weer (undercover) op Schiphol en bleken we naar het prachtige Zuid-Afrika te gaan. Ik genoot van alles wat er gebeurde. Dit is een schoolreis voor volwassenen! De groep is gezellig, het land prachtig, ik ben mee met ‘WIDM?’ en ik ga dit spel spelen! I’m in! Hier kan echt nog heel weinig misgaan, dacht ik nog. Ik moest mezelf soms echt even knijpen of het wel echt was.

Anke en ik hadden meteen een hele leuke band, ze werd mijn roommate en in haar vond ik ook een lotgenoot die zich net als ik in het donker moest opmaken in alle vroegte, omdat op sommige plekken in Kaapstad de elektriciteit altijd 2 uur uitgaat in de ochtend. Mooie herinnering

Het is zo’n geweldig gevoel als je geen enkel idee hebt wat je de volgende dag gaat doen en alleen maar een paar kleine aanwijzingen krijgt: 8.00 uur verzamelen, wandelschoenen aan, lange broek. Check. Op naar het avontuur!

En wat heb ik in die korte tijd toffe dingen mogen doen: een escaperoom in een kist midden in Kaapstad, een adembenemend koor in een historisch gebouw, een verlaten staalfabriek die eruitziet als een filmset, een streetart challenge in Woodstock.

Het voelde als een rollercoaster die heeeeel langzaam omhooggaat, je geniet van het uitzicht en van alles wat er nog komen gaat en ja dan ben je er bijna en dan is daar het hoogste punt en dan, keihard naar beneden... JAAAA... NEE! Stop. Klaar. Rood scherm. Ik kon het gewoon niet geloven. Nee, nee! Schreeuwde alles in mij. Ik houd me rustig maar van binnen woedt er een tsunami. Dit was niet de bedoeling. Zo moest het niet gaan.

In een roes omhels ik al die leuke mensen die ik net heb ontmoet en waar ik nu al van weet dat ik ze ga missen de komende tijd. Inclusief de fantastische, professionele maar bovenal warme crew. Ik heb het afscheidsgesprekje met Rik, zie mijn nieuwe vrienden nog in mijn ooghoek en daar ga ik, het busje in.

Ik voel me verdoofd en ben heel stil. Claudia van de productie probeert nog: “Wil je erover praten?”, maar ik kan alleen maar uitbrengen: “Nee dank je, laat me maar even.” Dan komen we aan bij het prachtige afvallershotel en Saar zit al op me te wachten. “Nee!”, schreeuwt ze en we omhelzen elkaar. Dan komen de tranen.

Ik had nooit verwacht dat dit zo’n impact zou hebben, dat je ergens zó van kan balen. Met Saar heb ik het uitgebreid over het spel, en hoe de afgelopen dagen zijn geweest, voor ons allebei. Zij baalt net zo hard. Iets met gedeelde smart…

Een paar dagen lang ben ik van slag en blijf ik die test maar in mijn hoofd maken. Waar is het nou verkeerd gegaan? Was ik te langzaam? Zat ik zo fout? Ik weet het niet en ga het niet oplossen. Ik vind het gewoon zó jammer.

Na een paar dagen begin ik weer te ontspannen en kan ik het loslaten. Het is wat het is. Samen met Saar en Claudia vermaak ik me prima. We hebben echt heel Kaapstad van links naar rechts leren kennen. Echt, ik kan een city guide maken over deze geweldige en veelzijdige stad.

Ondertussen komen er natuurlijk steeds meer kandidaten die zich bij ons voegen en het leuke is dat we daardoor het spel eigenlijk nog een beetje ‘meespelen’. We horen alle ins en outs en we eten drinken en lachen en kletsen en eten en drinken nog meer. Zo fijn dat je op deze manier toch nog heel erg het gevoel hebt dat je dit allemaal samen beleeft.

Achteraf heb ik van deze tijd enorm genoten, al had ik de afloop natuurlijk liever anders gezien. Nog steeds kan ik het heel jammer vinden dat ik niet langer mee heb kunnen spelen. Maar tegelijkertijd ben ik ook heel erg dankbaar dat ik onderdeel mag zijn van dit seizoen van ‘WIDM?’.

Dankjewel alle kijkers, wat zijn jullie super betrokken en enthousiast. Dat is echt ongekend en hartverwarmend, nog nooit zoiets meegemaakt.

En dankjewel lieve medekandidaten en crew. Jullie hebben dit voor mij echt tot een onvergetelijke tijd gemaakt!

Froukje

https://wieisdemol.avrotros.nl/afleveringen/item/dagboek-van-de-afvaller-aflevering-2-gedeelde-smart/

[joligmolletje]

Mooie dagboeken! Beide zijn er dus definitief uit. Leuk dat er weer een afvallershotel is!

[Molest]

Zeker mooie dagboeken! Vooral die van Sarah, tjonge. Die kan schrijven, zeg! Leuk mens.

Sarah
Vijf groene schermen gaan mij voor en dan ROOD!

Oh, dan hebben er dus twee groene schermen de uitzending niet gehaald.

[MollenvangR]

Dat was hem lieve mensen, tot de volgende! Het was mij een waar genoegen.

Tot de volgende? comeback in een volgend jubileumseizoen wellicht? Zeker met haar verhalen over WIDM spelen?

Verder twee leuke dagboeken weer om te lezen. Ik hoop stiekem wel dat de afvallers dit jaar nog ergens iets van een rolletje krijgen aan het eind van het seizoen en niet zoals met het gemaskerde bal.

[Heinz]

Oh, dan hebben er dus twee groene schermen de uitzending niet gehaald.

Ja, dat gebeurt waarschijnlijk regelmatig. In de montage kan je er altijd wat weglaten als je een kortere exec- eh eliminatie wil.

[widm1992]

Maar is in het verleden ook daadwerkelijk bekend geworden dat dit gebeurt is? Misschien was de reactie van de mol dit keer wel erg slecht voor de televisiekijkers en hebben ze een kunstgreep moeten uithalen door deze er niet in te laten. Zo leggen we een verbinding tussen aflevering 1 en 2. En zijn de kandidaten die wel hun scherm hebben gezien minder verdacht?

[Amethyst]

Misschien was de reactie van de mol dit keer wel erg slecht voor de televisiekijkers en hebben ze een kunstgreep moeten uithalen door deze er niet in te laten.

Als de Mol niet geloofwaardig kandidaats reageert laat je die weg, lijkt mij ook. Wat m.i. bij Rob Dekay is gebeurd. Kreeg in de edit pas een scherm te zien in aflevering 5.

[Heinz]

Ik weet nog wel (het staat me bij) dat het vaker gebeurd is maar ik weet niet of we toen het scherm van de Mol wel of niet zagen.

Ik zoek er niet per se iets achter. Het lijkt me maar logisch dat je soms de executie wegens tijdgebrek in de aflevering wat in wil korten.

[Molest]

Een kandidaat die te duidelijk zenuwachtig is, kun je ook weglaten. Wel slim om wat meer schermen te laten zien, om een selectie te maken voor je uiteindelijke edit.

[joligmolletje]

Ik ben trouwens wel heel benieuwd naar wie er bij Sarah in de klas zaten op de toneelschool. Grote kans dat we nog meer van die superfans (met 'ervaring' in het spel) gaan terugzien in WIDM.

[MartinJ]

Maar is in het verleden ook daadwerkelijk bekend geworden dat dit gebeurt is? Misschien was de reactie van de mol dit keer wel erg slecht voor de televisiekijkers en hebben ze een kunstgreep moeten uithalen door deze er niet in te laten. Zo leggen we een verbinding tussen aflevering 1 en 2. En zijn de kandidaten die wel hun scherm hebben gezien minder verdacht?

Dan zouden we ook kunnen kijken of er behalve de 3 die hun scherm te zien kregen voor Sarah, er nog 2 andere zijn die op het moment dat Sarah haar scherm krijgt minder gespannen zijn dan aan het begin van de eliminatie?

[Heinz]

Sander

Dagboek van de afvaller - Aflevering 3 - De vrolijkste afvaller

Rik zegt mijn naam met luide stem. Hij kijkt me indringend aan, zoals alleen Rik dat kan. Dan volgt een rood scherm. Ik lig eruit. Het avontuur is voorbij. De andere kandidaten slaan hun hand voor hun mond en kijken vol ongeloof. “Nee...!”

En toch voel ik een grote glimlach opkomen. Het avontuur mag dan voorbij zijn, maar wat heb ik een mooie tijd gehad. Ik heb genoten van elke seconde. En ik heb héél veel seconden in het spel gezeten.

Als ik even later met Rik aan de kade sta voor het afscheidsgesprek, is hij opeens een andere Rik. Zo streng en serieus als hij was tijdens de spellen, zo vriendelijk was hij nu. Rik is verbaasd om me zo vrolijk te zien. Hij beaamt dat ik de vrolijkste afvaller uit de geschiedenis van Wie is de Mol? ben.

In mijn hoofd trekt een fijne film voorbij. Ik zie alle beelden van onze belevenissen weer voor me. Het moment dat ik te horen kreeg dat ik mee mocht doen. Onze mysterieuze ontmoeting in een vage loods in Amsterdam, waar we het bloedstollende belletje kregen van de vorige Mol Everon. En dan de eerste opdracht: ik mocht de kist in met Anke. Bij die gedachte schoot ik zelfs in de lach. Rik kijkt nóg verbaasder.

“Sander, je had drie jokers kunnen hebben. Je hoefde alleen maar naar me toe te lopen. Dan was je wellicht doorgegaan naar de volgende ronde.” Ik knik instemmend. Dan had ik wel mijn lieve vriend Nabil én de rest van de groep een gemene streek moeten leveren. Dat wilde ik niet. Ik kón het niet. Ik koos voor eerlijkheid. Bovendien: we hadden al zo veel geld bij elkaar gespeeld. Dit kon weleens een record worden. Dan zouden wij de allerbelabberdste Mol sinds het begin van De Mol hebben. Over een mollenstreek gesproken...! Hoe leuk zou dat zijn.

Lachend nemen Rik en ik afscheid. Ik loop alleen over de kade en besef als nooit tevoren dat ik in Zuid-Afrika ben. Ik ga een héérlijk wijntje nemen. De beste die ik kan vinden…

Sander

https://wieisdemol.avrotros.nl/afleveringen/item/dagboek-van-de-afvaller-aflevering-3-de-vrolijkste-afvaller/

[Heinz]

Annick

Dagboek van de afvaller - Aflevering 4 - Dit is niet eerlijk

Vorig jaar januari werd ik gebeld of ik mee wilde doen aan ‘Wie is de Mol?’. Wat een geweldig telefoontje was dat! Ik zei meteen JA natuurlijk. Acteren is ook doen alsof, dus ik dacht; kom maar op. Ik wilde heel graag de Mol zijn.

Meteen begon het gelieg al. Ik zat op dat moment in de musical ‘Hij gelooft in mij’ over André Hazes. Ik moest vrij vragen. We zouden de weken dat ik weg was in Carré spelen, een plek waar niemand een vrije dag wil opnemen, dus ik moest wat goeds verzinnen waarom ik drie-en-een-halve week weg zou zijn. Ik verzon dat er op televisie een nieuw zangprogramma zou komen wat geheim moest blijven omdat het een zogenaamd nieuw format was wat niet gestolen mocht worden. Het format was: lichte zangers opleiden tot klassieke zangers in een landhuis in Frankrijk. Inclusief verzonnen titel: ‘Hoe licht is klassiek’. Ze trapten erin, ik kreeg vrij bij Hazes. Een goed begin.

En van de zomer gingen we dan. Toen ik de kandidaten zag, was ik meteen op mijn gemak. Wat een leuke groep. En dat is de groep nog altijd voor mij. We hebben een toptijd gehad.

Helaas werd ik niet de Mol, maar kandidaat zijn vond ik ook geweldig. Mijn tactiek was gewoon mezelf zijn, dat vond ik verdacht genoeg. En dat was ook zo. Ik stond alle weken hoog in de peiling. Mijn nieuwe vrienden noemden me Annick Paniek en later bleek dat de kijkers dat ook al snel deden.

Ik was de oudste van de groep die niks ziet zonder leesbril en snel in de stress schiet. Een ultieme combinatie om verdacht over te komen. Toen ik het terugkeek vond ik mezèlf zelfs verdacht. Ik dacht: waarom deel ik de vierkante meters van de huizen bij de eerste opdracht? Er stond optellen. Bleek gewoon de zenuwen die bij het begin hoorden. Ook dat ik op mijn 15de niet uit huis ging maar verkering kreeg, kwam omdat ik te snel reageerde en iets bekends hoorde en dacht: oh dat ben ik vast. De lange noot van 15 seconden is echt wel lang, maar kan ik hier thuis prima, echter had ik door de stress te snel ingeademd. Dus ja, de naam Annick Paniek had ik dubbel en dwars verdiend!

Maar, ik kreeg nog een bijnaam. Mijn nieuwe vrienden noemen me ook al snel complot-Annick. Ik vond het namelijk heerlijk om de Mol te ontmaskeren en zag overal iets verdachts in. Ik dacht dat ik enorme mensenkennis had, dus ik vermoedde steeds te kunnen zien dat iemand loog. Dat begon al bij het ontbijt, als iemand zenuwachtig met zijn voet wiebelde, dan riep ik al: “Jij bent het, waarom wiebel je!” Of als een kandidaat ging bellen en ik zag ook iemand van de productie bellen op datzelfde moment, dan bleef ik achter een boom in de gaten houden of ze misschien tegelijk ophingen. Dus jullie begrijpen het, ik had het er maar druk mee. En ik had het natuurlijk druk met de opdrachten.

VERVOLG HIERONDER

[Heinz]

Het quad rijden vond ik het leukst om te doen. Ik vond het doodeng in het begin, maar Nabil gaf mij wat tips en ineens ging ik. Ik was blij dat ik ook verrassend uit de hoek kon komen en niet altijd degene was die van alles fout deed. Daarna kwam ook nog de opdracht met de betekenis verzinnen voor Afrikaanse woorden, daar was ik helemaal goed in. Kortom, dat was een superdag. Maar eigenlijk was elke dag heerlijk om mee te maken. De band die je opbouwt met elkaar, maar ook met de crew is zo speciaal. En het prachtige land waar we waren was natuurlijk de kers op de taart. Zoveel verschillen in het landschap zie je nergens anders. Ik had het ook goed gevonden als we alleen maar daar hadden rondgelopen of gereden. Je kijkt je ogen uit.

Ik zag naast de schoonheid van het landschap natuurlijk ook de armoede in het land. Wij sliepen dan in een mooi hotel en als je uit je raam keek lagen er mensen onder een stuk plastic. Dat heeft veel indruk op me gemaakt en dat zal ik niet snel vergeten.

De mooiste tijd had ik in de wijn-cottage. Dat was zo een bijzondere plek waarvan ik meteen dacht hier kan je hele mooie opdrachten doen. En dat was ook zo. De opdracht die ik met Daniël deed met de badeendjes en het zweefvliegtuig was geweldig. Met de auto aan de andere kant rijden vond ik doodeng met gênant gegil van mij tot gevolg, maar dat zie ik maar even door de vingers. Uiteindelijk stond ik op een prachtige plek met een telefoon in mijn hand en vloog Daniël in de lucht. Inmiddels vertrouwde ik niet meer iedereen in het spel, dus wilde ik de mensen aanspreken die mij zouden vertrouwen toen ze me belden. Dan zou er geen discussie komen en dat zal tijd winnen, dacht ik. Ook dat kwam weer verdacht over omdat dat uiteindelijk averechts werkte en juist te veel tijd kostte. Ik had op dat moment gewoon meteen moeten gillen MAAK NIET OPEN.

Nou goed, en toen kwam de beruchte test. Ik kreeg een groen scherm. Maar uiteindelijk bleek ik de op een na slechtste en heeft de slechtste mij eruit gewerkt. Dat was het spel, maar toch voelde ik me wel in de maling genomen.

Dus daar ging ik. En nu komt het gênantste moment: ik had wel drie keer in de biecht gezegd dat het gewoon een spel is en ik echt niet zou huilen als ik eruit moest. Maar wat schetst mijn verbazing: ik kom het afvallershotel in, zie Sarah en Froukje en barst in brullen uit met woorden als: dit is niet eerlijk.

Na een dag was mijn teleurgestelde gevoel weg en heb ik ook in het afvallershotel enorm genoten. Ik heb zo met de andere kandidaten gelachen en plezier gemaakt dat ik daar net zo blij was als in het spel. Ik kwam in ieder geval totaal gelukkig en met een verwarmd hart van alles wat ik had meegemaakt weer in Nederland. Met een ervaring in mijn zak die ik nooit meer zal vergeten, en waarvan ik van elk moment heb genoten!! Dank aan alle mensen van de productie, maar zeker ook dank aan Sarah, Nabs, Anke, Daniël, Soy, Jurre, Ranomi, Froukje en Sander voor de geweldige tijd!!

Annick

https://wieisdemol.avrotros.nl/afleveringen/item/dagboek-van-de-afvaller-aflevering-4-dit-is-niet-eerlijk/

[Contraspion]

Ik kan me dat gevoel goed voorstellen: je weet dat je de op 1 na slechtste was, en niet de slechtste. Dat moet zo oneerlijk voelen!

[Heinz]

Ik krijg het even niet gekopieerd vanaf mijn tablet maar hier is het dagboek van Nabil:

https://wieisdemol.avrotros.nl/afleveringen/item/dagboek-afvaller-5-minst-favoriete-kleur/

[Michmol]

Ik krijg het even niet gekopieerd vanaf mijn tablet maar hier is het dagboek van Nabil:

https://wieisdemol.avrotros.nl/afleveringen/item/dagboek-afvaller-5-minst-favoriete-kleur/

Maar je gumfunctie werkt kennelijk nog uitstekend. 

[Heinz]

Ja, jij had er iets tussendoor gemopperd dat ze de dagboeken wel mogen afschaffen of zoiets. Dat heb ik ook maar meteen verwijderd (omdat ik nog bezig was het dagboek in delen achter elkaar te plaatsen).

Ik ben dat niet met je eens. Zeker in dit uitgebreide dagboek van Nabil staat veel informatie.

[Michmol]

Ja, jij had er iets tussendoor gemopperd dat ze de dagboeken wel mogen afschaffen of zoiets. Dat heb ik ook maar meteen verwijderd (omdat ik nog bezig was het dagboek in delen achter elkaar te plaatsen).

Ik ben dat niet met je eens. Zeker in dit uitgebreide dagboek van Nabil staat veel informatie.

Ik mopper niet, ik constateer  .
Maar accoord, à propos van dat groene scherm. Maar dat is wel een heel zeldzame uitzondering.