Topic: Dagboek van de afvallers, verliezend finalist, winnaar en Mol

[Sanmol]

Een afvaller die Ron onderschat? Hij lijkt 'm in ieder geval niet als Mol te zien.

Blijkt een trend nu te zijn. Ron schiet omhoog bij mij!

[cinner]

Zelfs zijn dagboek schept een beetje verwarring. De vreemde executie waarbij we los van elkaar een rood scherm en Horace zien samen met dit fragment: "Weer mocht ik een groen scherm zien en weer mocht ik mijn medekandidaten in de armen vallen omdat we door waren, weer mocht ik de leukste opdrachten uitvoeren, opdrachten die je alleen tegen gaat komen als je meedoet aan een programma als Wie is de Mol? en dat mocht ik NOG EEN KEER!!!!!!!"

Hoe zeker zijn we dat hij niet terug gehaald kan worden? Er kwam nog een twist die stof op zou doen waaien, begreep ik.

[Leek]

Hoe zeker zijn we dat hij niet terug gehaald kan worden? Er kwam nog een twist die stof op zou doen waaien, begreep ik.

We zijn natuurlijk nooit zeker dat er iemand terug gehaald kan worden in het spel. Wat we wel zeker weten is dat de mol geen rood scherm krijgt in Nederland

Spoiler (klik om te tonen/verbergen)

(wat in Duitsland dus wel gebeurd).

[Heinz]

Dagboek van de afvaller - afl. 4

Dagboek van een bofkont.

Want waar de teleurstelling groot was, is de dankbaarheid nog groter. Nooit had ik kunnen bedenken nóg een keer kandidaat te mogen zijn in Wie is de Mol?

Toen vorig jaar bekend werd dat het echt doorging zijn we thuis het programma de Elfstedentocht gaan noemen. Als codewoord. Want zo voelde het; alsof je in juni hoort dat de Elfstedentocht doorgaat. Al net zo ongelooflijk.

Maar eerst even terug naar het begin. Het moet ergens in de zomer in 2019 zijn geweest dat ik werd gebeld door een voor mij onbekend nummer. Nu neem ik die meestal niet op, maar die dag maakte ik een uitzondering. Ik hoorde een vrouwenstem zeggen: “Hé Ellie, het is allemaal nog helemaal niet zeker, maar we zijn bezig met een jubileumseizoen in verband met 20 jaar Wie is de Mol? Daar willen we jou heel graag bij hebben. Ben jij in november beschikbaar?”

Wacht even… of ik beschikbaar ben voor nóg een keer meedoen aan Wie is de Mol? OF IK BESCHIKBAAR BEN??? Zonder in mijn agenda te kijken zei ik ‘JA NATUURLIJK, ben ik beschikbaar!’ Uiteindelijk werd het in diezelfde agenda nog een heel gepuzzel, maar het is gelukt. Ik was één van de tien uitverkorenen om dit geweldige avontuur nog een keer te mogen beleven. Er zijn meerdere loterijen in het leven…

En dan word ik op een bepaalde dag en tijdstip verwacht op Schiphol. Daar ga ik dan, op reis naar Italië. Maar waar zijn de anderen? En wie zijn de anderen.

Dat werd pas duidelijk toen we elkaar ontmoetten in het prachtige dorpje Montichiello waar ik met een rammelend rood Fiatje 500 naartoe reed en we de spiegelbeeld opdracht kregen. En wat was ik blij met al die bekende gezichten. Wat een leuke groep, nu al! Later in de aflevering zag ik hoe Patrick mij beschuldigde van liegen, maar Patrick, als jij het allemaal zo zeker wist, waarom heb je dat dan toen daar niet gezegd?

Kort en goed; the game is on.

De dagen erna lette ik goed op niet te veel van mezelf prijs te geven, want verdacht zijn is gunstig. Immers als een andere kandidaat 'op jou zit' en de test op jou invult gaat die er mogelijk eerder uit dan jij. Wat een heerlijk spel is het toch.

Ik genoot en alles voelde als extra. Meerdere andere kandidaten wilden een bondje met mij, ik vond een joker, kreeg een vrijstelling door op de stoel naast Rik te gaan zitten, ik werd penningmeester en dat alles was me in 2016 in de Dominicaanse Republiek niet gelukt.

Wat ik ook nog niet eerder had meegemaakt was een executie op tijd. De executie is sowieso altijd een ongekend spannend moment, want mag je door of ga je direct naar huis. Rik noemde mijn naam als eerste en bam! Rood scherm. Ik bleek een fractie langzamer te zijn geweest dan een andere kandidaat. En op dat moment zonk ik door mijn stoel en liep mijn hart leeg.

Wat was ik graag langer gebleven. Deze groep is zo fantastisch, zo veel lol gehad, zo uniek en die mensen moest ik daar en op dat moment acuut loslaten. Ik droeg mijn penningmeesterschap over aan Ron, kreeg en gaf knuffels van afscheid en liep weg. Minuten daarna kwam het regenwater met bakken uit de hemel en hóe passend was dat.

Dank jullie wel lieve kijkers voor jullie steun en lieve berichten. Dank jullie wel lieve geweldige mede-kandidaten, mensen van de productie, alle technici, makers etcetera. Jullie hebben definitief bewezen dat dromen uit kunnen komen en daarom voel ik me vooral een enorme bofkont.

Ellie.

https://wieisdemol.avrotros.nl/afleveringen/item/dagboek-van-de-afvaller-afl-4-4/

[Joost2]

Wederom een mooi dagboek.  En volkomen terecht imo dat Ellie terug mocht keren voor een tweede keer widm. Ik heb genoten van haar deelname ook al heb ik haar nooit verdacht als mol.

[vveerraak]

Jammer van Ellie, ik had haar best nog wat langer gegund.

Het valt me op dat ze zegt dat de kandidaten elkaar pas ontmoetten in Montichiello, terwijl het daar leek alsof ze elkaar al eerder hadden gezien.

[grasisgroen]

Mooi! Ja, ze was oprecht dankbaar, datzag je bij het afscheid met Rik.

[Tunneltelevisie]

Mooi dagboek!  Fijn dat ze er weer bij was dit seizoen.

[Bodejos]

Je bent fan van Ellie, of je kan haar (figuurlijk) wel schieten.

Ik behoorde, en behoor nog steeds, tot de eerste groep.

Natuurlijk: Ellie legt graag uit, is heel beslist in haar mening, maar heeft in de loop der jaren ook laten zien over een gezonde dosis humor en zelfkennis te beschikken.

Mooiste moment was gisteravond, bij het passeren van een blote dame op een schilderij: ''Doorlopen, Ellie, blijf gefocust.''

Dan doen ze het maar ZONDER Ellie, dit seizoen. Moet maar, hoort bij het spel.

[Heinz]

Mooiste moment was gisteravond, bij het passeren van een blote dame op een schilderij: ''Doorlopen, Ellie, blijf gefocust.''

Patrick zei dat.

Maar Ellie heeft zeker ook wel humor, dat heeft ze op andere momenten laten zien.

[Bodejos]

Patrick zei dat.

Ik zeg ook: mooiste moment was gisteravond.......Hierbij maakt het niet uit wie dat zei.

[Heinz]

Dagboek van de afvaller - afl. 6

Dat belletje dat je op een random dag krijgt met de vraag of je mee wilt doen aan het jubileum seizoen van Wie is de Mol? is een kans die je met beide handen vastgrijpt en niet meer los laat.

Een paar weken later loop ik door een pittoresk dorpje ergens in het prachtige Toscane met een telefoon in mijn hand, op zoek naar… werkelijk geen idee!
Het is gewoon begonnen, ik zit er 12 jaar later gewoon weer in, in Wie is de Mol? !

Oke, FOCUS, Patrick je wordt vast gebeld want waarom zou ik anders een telefoon in mijn handen hebben gekregen…. Maar niets!
Ik besluit maar te gaan wandelen en de andere kandidaten te gaan zoeken, als die er zijn, het zal toch niet nog een keer gebeuren dat we allemaal in een ander land of andere stad zitten….
Het is bizar hoe mijn brein het na 12 jaar weer oppakt, het spel, het gevoel, het wantrouwen en de beren op de weg, een onbeschrijfelijk gevoel van plezier en angst. Maar gelukkig kom ik Peggy tegen en langzaam begint het plein vol te lopen met 10 kandidaten, het was zo leuk om elkaar op deze manier tegen te komen. Wij zijn de Lucky bastards die het spel nog 1 keer mogen spelen.

Je zou denken dat we ervaringsdeskundigen zijn, maar meteen als kippen zonder koppen gaan we door elkaar praten, roepen, het was chaos, en ik hou der van, we zijn begonnen.

Wat heb ik geboft met deze groep, we hebben het gezellig en fijn en we zorgen heel lief allemaal een beetje voor elkaar. Omdat we het allemaal al een keer hebben mogen beleven staan we er ook allemaal wat anders en rustiger in, niemand gaat hier voor de winst, we zijn hier allemaal om nog een keer oog en oog te staan met de Mol, en kijken of we ons persoonlijk record kunnen verbreken.

Maar goed, er is natuurlijk een Mol in ons midden die wellicht wat andere intenties heeft.

Had wel met mezelf afgesproken om meer naar mijn eigen gevoel te luisteren.

In 2008 heb ik me teveel laten leiden door Regina Romijn, ik begon Dennis in het vizier te krijgen maar zij overtuigde me dan weer dat Edo de Mol moest zijn.

Dat gaan we niet nog een keer doen.

Zie hier, 12 jaar later…

Ik heb me wederom te veel laten leiden, deze keer door Tygo, die met stevige argumenten kwam waarom die ene de Mol wel moest zijn.

Je wilt een soort van houvast in dit programma, een soort logica of een bevestiging dat jij niet alleen hele rare  dingen ziet bij bepaalde kandidaten.

Maar ik denk dat ik uiteindelijk zo met stress omga, ik kan en durf niet meer voor mezelf te denken.

Dit is hoe ik het spel speel en ik kan het blijkbaar niet op een andere manier

I fucking did it again!

Ik ga met een glimlach naar huis, who cares dat ik niet heb gewonnen, ik mocht nog een keer  op stap met een fantastisch tv team die dit programma 20 jaar met zoveel passie maakt.

Patrick.

[Martje]

Weet iemand of Tycho inderdaad op Peggy zit/zat?

[Heinz]

(Het dagboek van Ron staat momenteel nog niet op wieisdemol.nl.)

[Miem]

Weet iemand of Tycho inderdaad op Peggy zit/zat?

Volgens mij, zo uit m'n hoofd, heeft Tygo de afgelopen twee afleveringen geen harde verdenkingen uitgesproken. Dat Patrick aan zichzelf begon te twijfelen soort Tygo is überhaupt vreemd. Sinds wanneer delen zij informatie? Patrick probeerde tot aflevering vier een bondje te krijgen met Ellie. Daarna zien we hem samen met Ron.
Tygo werpte in aflevering vier wel verdenkingen op Ellie naar Ron toe, tijdens Meer of Min. En Tygo probeerde Jeroen verdacht te maken naar de hele groep met dat gescheurde briefje. Toen zei Jeroen dat Tygo op hem zat. Zit Tygo nog steeds op Jeroen? En heeft hij dat dan zomaar eerlijk met Patrick gedeeld? Of uit Tygo gewoon alle verdachte dingen die hij opmerkt, terwijl hij z'n mol geheim houdt.
Nou, in ieder geval weer wat om over na te denken.

[Heinz]

Dagboek van nog een afvaller - afl. 6

Dit dagboek lijkt me een mooie gelegenheid om eerst iedereen te bedanken die mij, na mijn executie van 2018, een nieuwe kans gunde in Wie is de Mol?

En die nieuwe kans (renaissance) was een onbeschrijfelijk, mooi en fantastisch avontuur. Ik heb er intens van genoten. En ja, de onhandige kandidaat spelen beviel me prima.

Dat het zo’n waanzinnig avontuur was komt door twee dingen. Ten eerste komt dat door uitstekende regie, perfecte productie, persoonlijke begeleiding en eigenlijk alles en iedereen rondom Wie is de Mol? Want zij zorgen ervoor dat dit een programma is waar heel veel mensen naar willen kijken en waar 99% van de BN’ers aan mee wil doen. En ten tweede waren dat die negen kandidaten waar ik best een beetje tegen op keek.

Maar neem nou Tina, wat een leuk mens is dat! Ik zie ons nog onhandig opzoek naar spiegels of namen in dat schilderachtige dorpje San Quirico d’Orcia. Of die lieve Nadja, een zeer talentvolle actrice en schrijfster die ik bij de lasergame opdracht zo vreselijk heb zien lachen, dat de tranen over haar wangen liepen. Ik heb nog steeds een beetje spijt dat ik haar op die brug in moeilijkheden bracht met die stomme vragen. Maar ook Horace heeft een onvergetelijke indruk op me gemaakt. Hij is een van de grappigste mannen die ik ken. Mijn room-mate. Wat was ik verdrietig toen hij het spel moest verlaten. Met Ellie had iedereen een goede band. Dat kwam door haar innemende karakter. De moeder van de groep. Ellie liet een leegte achter na haar vertrek.

Elba werd mijn laatste Waterloo. Zowel Patrick als ik moesten het spel verlaten. Maar het voordeel, als je met z’n tweeën moet vertrekken, is dat je elkaars verdriet deelt. Ik was dus blij dat ik met Patrick vertrok.  Ik kende hem al wat langer. Hij is een sfeermaker, iemand die je op je gemak kan stellen en altijd vrolijk is. Patrick is een vriend voor het leven. Jawel ook na dat bondje.

We namen na de executie afscheid van Nikkie, die ik niet meer los kan zien van onze lasergame. Ik zal haar missen. En ook haar bulderende lach. Een prachtige vrouw en een bijzonder mens. Ik zie, door ons vertrek, de tranen van Tygo. Hij heeft een enorm groot hart waar volgens mij 100.000 mensen in wonen. Ik ben blij dat ik een van hen ben. Ook het afscheid van Peggy valt zwaar. Ik zal onze drijfnatte speurtocht door Elba niet snel meer vergeten. Zo ook niet haar mooie verhalen en haar fanatisme in het spel. Ik omhels bij het afscheid Jeroen. Niemand is een groter gevoelsmens dan Jeroen. Hij houdt van iedereen dus dan ga je automatisch van Jeroen houden. Jeroen is mijn held. Hij is een wijs man die ooit tijdens de eerste executie tegen me zei: “Je moet maar zo denken Ron, er gaan er meer door dan dat er afvallen.”

Want dat was natuurlijk mijn persoonlijke hoogtepunt. Het groene scherm van aflevering 1. De frustratie van dat rode uit 2018 heeft me een lange tijd achtervolgd. We hebben er altijd maar een grapje van gemaakt. Maar toch. Het had zo weer kunnen gebeuren.

Maar gelukkig kan ik zeggen dat ik mijn eigen record heb verbroken.

Ron Boszhard

https://wieisdemol.avrotros.nl/afleveringen/item/dagboek-van-nog-een-afvaller-afl-6/

[Molest]

EDIT: er mogen er nog wel een paar bij. Als je iedereen noemt in je dagboek, heb je een groot hart hoor!!

[Pac]

 

Patrick is een vriend voor het leven. Jawel ook na dat bondje.

Klinkt alsof hij er inderdaad volledig in is getuind en geen verborgen agenda had bij dat bondje. Na alle discussies in de vele topics op dit forum weet ik het niet meer maar zat Ron dan toch gewoon op Nikkie? (Sorry dat ik nou de discussie weer start )

[Heinz]

EDIT: er mogen er nog wel een paar bij. Als je iedereen noemt in je dagboek, heb je een groot hart hoor!!

Ja, mooi al die liefde voor iedereen.

Laten we er op het forum een voorbeeld aan nemen. Of wordt het dan te klef hier?

[Blip]

Ondanks de irritaties die richting het einde van het seizoen wel eens de kop op willen steken, is dit een forum waar iedereen m.i. over het algemeen erg aardig en netjes is naar elkaar. Maar kleffer mag natuurlijk altijd.

Prachtig dagboek van Ron. Gezien alle emoties tijdens de laatste executie was het een hechte groep geworden. Fijn voor Ron dat hij heeft kunnen afrekenen met zijn 'spook van de opera'.