Hier mijn verslag van de avond. Als ik iets zeg wat niet waar is moet Heinz/Jos/JP/Anton me maar corrigeren.
Rode loperVrijdag 23 oktober.
De mol is genomineerd voor een Gouden televizierring en wij hebben kaarten...
Op weg naar Carré!
Gelukkig heb ik Heinz bij me die me kan opvangen als ik val, want zonder ervaring op hakken lopen is nog niet zo makkelijk. Als we bij de zij-ingang aankomen krijgen we te horen dat we beter over de rode loper kunnen. Geen probleem! Hoewel, het enige probleem is toch nog steeds die hakken, want hoe ga je daarmee zonder struikelen over een rode loper?
In de rij treffen we Hans Schiffers aan, aan wie we ons voorstellen. Hij herkent ons natuurlijk niet meer van de fandag maar vindt het toch leuk om te horen dat hij de enige kandidaat was met wie ik op de foto stond...
Al gauw wordt Hans weggesluisd door een paar mannen die vast een snellere route naar binnen weten. Naast ons staat een vrouw, waarvan Jos denkt dat het Linda Wagenmakers is.
Hij vliegt er natuurlijk direct op af en er volgt een gesprekje over de genomineerden. Toen ´Linda Wagenmakers´ zei dat Gooische vrouwen gaat winnen keek ik voor de grap een beetje vuil naar haar en zei dat WIDM echt veel toffer is en dat ik mooi op de mol ging stemmen.
Eenmaal op de rode loper werd ze uitgebreid gefotografeerd door de horde fotografen aan de zijkant dus we vroegen ons inmiddels wel af wie zij was en waarom de journalisten haar zo interessant vonden. Het antwoord kwam niet veel later in Carré, ze bleek die Tippi Wan uit Gooische vrouwen. En wat doen wij? Tegen een actrice uit Gooische vrouwen zeggen dat Gooische Vrouwen niets aan is...
Na dit euvel stonden we dan zelf op de rode loper, gelukkig stapvoets, en zo konden we er ook nog van genieten. Rechts van ons stonden de fotografen drie rijen dik, links van ons veiligheidsmensen en aan de andere kant van de weg publiek. Geloof mij, op zo´n moment voel je je zelf bijna een bn´er.
De uitreikingEenmaal binnen konden we onze jas ophangen in de garderobe. Ik wou al bijna een euro pakken, maar het was natuurlijk gratis. Voor één avond even geen arme student maar genieten van allemaal mooie mensen in een chique sfeer.
Om half 9 begon de uitzending voor jullie op tv en het was heel raar om daar live bij te zijn. Ik bedacht me toen pas hoe eng het moet zijn om tv te maken, omdat je niet alleen voor een enorme zaal met mensen staat maar je óók nog eens in heel veel huiskamers te zien bent.
Heinz en ik waren ondertussen de molcrew in de ring uitgebreid aan het analyseren en ontdekten Pieter Jan, Jan Peter Pellemans, Anton, Jon, Viv en Anniek in de ring.
De avond ervoor hadden we met JP afgesproken dat we zouden zwaaien naar elkaar. Dus toen hij richting balkon keek begonnen wij als een stel molloten te zwaaien, maar hij reageerde helemaal niet. Volgens Heinz had hij wel een grote grijns op z´n gezicht.
Als de mol werd genoemd had je ons kunnen horen gillen, bij Boer zoekt Vrouw en Gooische vrouwen waren we heel wat stiller.
Natuurlijk hebben we ook vaak gesmst, ik volgens mij wel 15 keer, maar het mocht niet echt baten.
Toch voelde ik me heel trots dat ´wij´ van de mol toch maar mooi zoveel publiciteit kregen.
De mol overleeft alles! =)
Met deze spirit was het verlies dan toch nog draaglijk en gelukkig heb ik niemand van de crew in tranen gezien.
