Fajah heeft voornamelijk haar eigen glazen ingegooid door zich direct op te stellen als het zogenaamde recht-voor-zijn-raap-neemt-geen-blad-voor-de-mond type.Tactisch gezien stompzinnig, vooral met een naderende eerste eilandraad in het vooruitzicht waarbij vrouwen veelal als eerste doelwit worden uitgekozen vanwege het belang van fysieke capaciteiten in de teamfase van het spel. Daarbij in gedachten houdende dat de ‘zwakke’ Zoë over een positieve stem beschikte (stop alsjeblieft met de term immuniteitsmunt, de munt geeft helemaal geen immuniteit) is het wederom van een bedenkelijk niveau om uitgerekend op haar te stemmen. De Nederlanders hadden beter voor het verrassingseffect kunnen gaan door op de andere Belgische dame te stemmen en zodoende een gelijke stand te creëren. Tenslotte kan Fajah zichzelf natuurlijk verwijten dat ze geen positieve stemmen bij elkaar heeft gesprokkeld, des te meer daar ze van te voren al verwachtte moeite te hebben met het sociale gedeelte van Expeditie Robinson. Hetgeen altijd maar zeker in de beginfase van groot belang is. Zelfkennis had ze wel, maar ze heeft er niks mee gedaan en gaf bij het graven van haar eigen graf zelfs nog een extra schep aan haar tegenstanders.
Wat betreft de vermaakfactor kan ik het wel waarderen dat ze nog even rond blijft hangen in de mangrove, want het vuur tot op grote hoogte brengen door er veel olie op te gooien is aan haar wel besteed.
