Nou, dan doe ik gauw een nieuwe poging
Ek het gedink dat ek jou kon vergeet
En in die saagte nach kon slaap
Maar in mij invouw het ek nie geweet
Dat ek met elke windvlaag sou ontwaak
Dat ek die luchte trillen van jou hand
Weer oer mij slijmerende hals zou voel
Ek het gedenk dat die viir wat in mij brand
It soos die wit boog van die Sterre afgekoel
Nou weet ek is ons lebens soos een lied
Waarin die smart toen van ons skeidde klink
En alle vreugde terugvloei in verdriet
En eindelik in ons eensaamheid versunk