Dierbare zusters, beste vrienden,
al heb ik de serieuze indruk dat ik hier geen roepende in de woestijn ben, zoals een paar dagen geleden nog het geval was, maar een roepende in het klooster, toch heb ik mijn hersencellen en mijn pijp laten werken. Met de hulp van broeder VHS (die was wel weg, maar had zijn deur laten openstaan) heb ik eerst de hele editie van de questius molliensis uitgeschreven. Mijn familie komt voort uit een lange lijn van monniken, dus kopiïsten, en dat zit nog in mijn bloed. Daarna ben ik gaan snoeien en ontleden, zoals het een goede tuinman past.
Habemus Mol.
Ze heet Nicole. Enfin, dat is wat ik uit de eerste aflevering kan afleiden.
Zij was natuurlijk prominent aanwezig, dat ligt in haar aard, en de vraag sluimert nog steeds of de mol zich wel onmiddellijk zo zou profileren. Of de mol niet eerder op de achtergrond zou blijven wachten.
Zeker in de eerste aflevering. Maar soit.
Perché Nicola ?
Ten eerste vind ik haar een kenau.
Maar de rest van de argumenten zijn minder emotioneel.
Ze wacht af bij de toekenning van het kaartlezen, en dekt zich dan in, nadat de anderen duidelijk gemaakt hebben dat ze dat niet kunnen, door te zeggen: ja, maar...
Ze heeft daar een geweldige kans in de hand om te saboteren. Want wij, leken , kunnen ook niet zien of de anderen juist of fout gestuurd werden.
Het feit dat ze het kompas in het water gooit, lijkt me meer een Dominique-achtige pekinezenstreek uit vorige eeuw, maar allà.
Inge komt toe aan de Rialtobrug bij Sandra, en dat is niet alleen fout, maar daardoor dekken ze plots een veel kleiner gebied.
Nicola spreekt eerst over een boot op het kanaal, maar daarna niet meer. Tenslotte weer wel , maar dan is het riant te laat.
Diezelfde grijze pijdragende stuurt Sandra al weg, terwijl ze weet dat Bruno naar haar op zoek is.
Sandra antwoordt niet op haar oproepen, maar stond Nicola haar Walkie/talkie wel aan ? (Want daarvoor had ze - wegens het gepiep- gezegd dat de andere w/t's afmoesten. Zodat niemand haar nog kon ontvangen)
Volgende proef : N. zegt : ik heb vannacht niet geslapen. Waardoor ze vrijwel automatisch bij de slapers wordt ingedeeld.
De top 3 van de punten, daar zit ze in. En als de slaapproef mislukt, mogen de anderen nog op hun kop staan, dan halen ze nooit de vereiste punten.
Bij de tekeningproef, als er een stethoscoop getekend wordt, zegt ze: dat is een lampje.
In een eerste fase verdenken Inge, Bruno en Corry haar. Christophe verdenkt Stijn, en ligt er uit.
I state my case, moeder overste.
Nog één dingetje : De naam Reno Alzetta moèt een aanwijzing zijn, of een schitterende rode haring.
Als Christophe voorbij die affiche loopt (die ook al in de trailer zat) bleek die in spiegelschrift te staan.
Ik ben in een vorig leven pater tuinier geweest in een Italiaans klooster, en ik herkende dat als de klassieke manier om aan te geven aan de gemeenschap, dat er iemand overleden is. Met andere woorden : een doodsbrief. Maar doodsbrieven worden niet in spiegelschrift afgedrukt.
Met deze Engelse fooi alleen, zijn we niets, maar let op andere aanwijzingen.
En nu ga ik wachten op de vespers, of de nonen, of hoe heette dat ook al weer.
Ik hoop dat ik straks/morgen toch een aantal kloosterzusters terugvind, of ik begin een orde op mijn eigen. De orde summa cum laudatio.
