De bedrieglijke rust van de voorbije dagen heeft in dit gewijde oord plaats gemaakt voor minder dan gregoriaanse tonen. Bach en Buxtehude zijn verdreven, en hun plaats is ingenomen door de notenbalken die hier door Zuster La Rocca onder ons verspreid worden.
Ik begaf me even naar andere kloosters in de buurt.
Waar men zich hier overgeeft aan vleselijke geneugtes en de zonde van teveel pinkes, wordt daar nog echt aan de zoektocht naar de Mol gewerkt.
Schaam u niet al te zeer, en zet nog maar iets op, zuster. Ik breng wel verslag uit.
De meest recente trouvailles van de Tuin der kleine kinderen van het Klooster van het gekleurde vlindertje zijn de volgende :
- Bavo Claes is De Mol.
- Mijn papa is gendarm
- er is een fuif in ons jeugtklup
- ik weet het niet maar ik denk dat die sandria (sic) vies kijkt.
- walter is zo nen ouwe. Ik denkt dat ij de mol is
- wanneer doen ze eens ne mol voor kinderen ?
- tis coori, want als ge alle namen van de mensen naast mekaar ligt (weer sic) dan ziet ge dat. Ik heb dat gelezen ergens anders.
- ja, das just
Einde citaten.
Stop dus met zoeken, broeders en zusters.
Ook in Amsterdam hebben ze kerken omgetoverd tot danspaleizen. (Et in Paradisio ego sum).
Dat moet hier dan ook maar, nu we toch langs alle kanten voorbij gestoken zijn door de novicen van aan de andere kant.
Dat we dat zelf niet gezien hebben. Bavo Claes ! Natuurlijk. Of Sandria.
Georges Perec draait zich om, naast Bach en Buxtehude.
Hij dacht nog even aan een woordenboek, maar blies zijn laatste adem uit vooraleer Internet aan zijn opmars begon.
