"Gemeen" misschien, maar níet gemeen naar de kandidaten toe. En dat herinner ik me van Karel bijvoorbeeld anders. Die vond ik erg tegen de kandidaten. Die moest het even laten weten als een opdracht mislukte (zo is althans mijn herinnering). Die attitude mocht ik niet.
Zo herinner ik me Karel niet. Maar gek genoeg was het wel iets soortgelijks waar ik me juist bij Art wat aan stoorde, toen ik het einde van de laseropdracht nog eens zag.
Na die opdracht horen we wat gezellig rumoer/euforie bij de kandidaten over het slagen van de opdracht. Vervolgens is Art meteen in zijn (nieuwe?) rol met bijbehorend vast tekstje: "Zo." (Wat een lullige aanhef weer trouwens.) "1000 euro verdiend. Ik zei toch dat het een simpele opdracht was. Het had wel wat meer kunnen zijn hè Joep?" (Er is nog geen lachje bij Art te bespeuren geweest.) Joep (lijkt wat geïrriteerd): "Ja, het had ook wat minder kunnen zijn." Art: "Ja." (Er stond kennelijk niet in het script wat hij daarop zou moeten zeggen.) (..) "Één vraag: onderweg die jokers niet gezien? Dat is jammer." (Art loopt weg, nog steeds geen lachje getoond.)
Ik snap wel dat de bedoeling van deze rol waarschijnlijk is om de boel scherp/spannend te houden, maar ik vind het niet werken. Van mij mag het wel iets losser, beter inspelend op de situatie en met wat meer relativering. Vandaar dat ik het ook over een lachje heb: dat zou in dit voorbeeld al een hoop gescheeld hebben omdat hij daardoor had kunnen laten zien dat het inderdaad maar een rol was die hij speelde. Ik denk dat Karel die rol inderdaad af en toe ook speelde, maar het ging hem wat mij betreft wat beter af dan Art, althans in dit voorbeeld.
(Leuk zo'n analyse van de presentator, is weer eens wat anders dan van een kandidaat.
)
