Tante Nonneke, ik ben het. Voor het laatst, wellicht, maar dat zal ik u straks wel uitleggen.
Het geween en tandengeknars van Sandra deden me bijna overhellen. Het werd misschien teveel voor de Grijze Gepijde. Zij zag hoe den onnozelaar zijn zuurverdiende frankskes zomaar in het water goot, uit puur altruïsme.
Dat is een schone levensvorm die zich alleen voordoet in kloosters en aanverwanten. Niet in Spellen die De Mol heten.
Het kind had me bijna overtuigd.
Begot.
Dat niemand Inge vertrouwt, lijkt me maar normaal. Hoe zou je zelf zijn, als je daar drie weken tussen dat zootje ongeregeld rondloopt ?
Ook ik hou nog steeds vast aan Marcus Assurancetourix. Wie anders zou zo dicht bij de meet zijn vrijstelling afgeven?
Los van het feit dat ik dit geen echt geweldige reeks vond, zijn ze op het psychologisch vlak wel ver gegaan. Ik spreek weer Nederlands, dat is gemakkelijker.
De proeven waren niet zo sterk als in de tweede reeks (de drie kamers!), en daarom proberen ze (met succes) een ander spel.
Ik nip aan mijn Auchentoshan (Pure Malt), en zeg u : er is een moment van grote verwarring geweest, waarop ze het ook niet meer wisten. De kunstgrepen waren puur op het individuele vlak gespeeld.
Marc was en is voor mij de Mol, maar omwille van het psychologisch sterke einde krijgen ze (de zandhengelaars) een dikke voldoende.
Ik kan me vergissen, natuurlijk. Niets menselijk is mij vreemd.
Het ga u allen verder goed.
Voor het laatst teken ik ( ik moet namelijk weg) als wie ik was. Want ik weet dat jullie moeite gedaan hebben om mijn ware identiteit te vinden.
Vraag maar aan Zuster DJHousse wie Cadfael was.
En check met Broeder Xandragon of hij zijn Duif opgegeten heeft, dan wel of ik jullie binnenkort op Radio 1 hoor.
T.