Topic: De Mol in de media (2022)

[Michmol]

Recensie van Humo:

TELEVISIE★★½☆☆
De finale van ‘De mol' was de grootste mollenstreek van dit seizoen, tegen het programma zelf

Tot op heden wist ik niet wie Vincent van Peer was, maar ik heb er een literaire held bij! 

[Heinz]

Hij doet al jaren de recensies voor De Mol voor Humo en soms plaats ik ze in dit topic. Altijd scherp en grappig en soms dus ook erg kritisch.

[MitchK]

Humo is de grootste mollenstreek. Een van de pagina's die als eerste spoilers gooit.

Zo waren zij gisteren na de finale (30 min later) zo slim om SPOILER ALERT: Sven ontmaskert Uma in hun bericht te zetten... 

[FS]

Maar als mensen niet gespoilerd willen worden moeten ze de humo of wat dan ook niet lezen.
Dat is ieders eigen verantwoordelijkheid.. niet die van de media.

[Michmol]

Misschien niet het juiste topic, maar ik wil toch even mijn waardering uitspreken voor de beschaving op dit forum gisteravond. Ik heb tot betrekkelijk ver na middernacht zitten F5'en (niet per se zielig, ik ga altijd pas laat de koets in) in de hoop dat de aflevering online zou komen. Daarbij deed ik ook een paar keer deze panelen aan om te kijken of er in het downloadtopic wellicht een vervangende link geplaatst werd.

In het - later door Heinz op slot gegooide - finaletopic van verleden week werden slechts algemene opmerkingen gemaakt, waarvoor hulde. In mijn ooghoek zag ik weliswaar dat het Uma-topic permanent bovenaan stond (wat allicht wel te denken gaf), maar de topictitel was niet veranderd in '[De Mol] Uma', waarvoor dubbel hulde.

[Heinz]

 

[Heinz]

Via armide.lully van wieisdemol.be:

https://www.demorgen.be/tv-cultuur/de-m ... b26b9d813/

Interview De mol en winaar

De mol spreekt: ‘Ik werd bang van mezelf toen ik merkte hoe makkelijk liegen en bedriegen voor mij was’
Uma Vandemaele: ‘Na de opnames heb ik iedereen verteld dat ik op reis was geweest naar Nepal. Met alle details die daarbij horen: fictieve collega’s, het juiste weer, wat ik had gegeten.’ Beeld Play4

Uma Vandemaele is de mol. Toen de oorspronkelijke saboteur halverwege opstapte, nam ze met veel verve zijn rol over. ‘Ik werd bang van mezelf toen ik merkte hoe makkelijk liegen en bedriegen voor mij was.’

PIETER DUMON9 mei 2022, 16:55
Was je meteen enthousiast toen de vraag kwam om halverwege de rol van mol op te nemen?
“Ik heb direct ‘ja’ gezegd. Zonder twijfelen. Ik hou van de rol van slechterik. Dat heb ik al van kleins af. Wanneer andere meisjes bij toneeltjes de prinses wilden zijn, koos ik voor de rol van stouterik. Dat heb ik nu nog steeds bij spelletjes. Ken je Secret Hitler? Een spel waarin je moet kiezen om ofwel liberaal of fascist te zijn. Ik zal altijd voor dat laatste kiezen. Bovendien gaf die rol van mol me ook de garantie dat ik tot het eind zou mogen blijven.”

Geen schrik dat het mollenbestaan, net als bij Philippe, zwaar zou gaan wegen?
“Neen, omdat ik er met een compleet andere mindset ben ingestapt. Ik moest halverwege overnemen, zonder enige vorm van voorbereiding waardoor de verwachtingen bij de ploeg een stuk lager waren. Van bij het begin hebben ze me op het hart gedrukt dat het niet erg was wanneer mijn sabotages mislukten. Ik had ook het voordeel dat ik al perfect wist wat me te wachten stond. Ik wist hoe de groep in elkaar zat, hoe het spel werkte en hoe het voelt om als kandidaat mee te spelen. Een grondige voorbereiding is trouwens niet altijd een voordeel, denk ik. Je krijgt op voorhand heel veel info mee , over de opdrachten en over de kandidaten. Dan bestaat altijd het gevaar dat je je verspreekt of dingen zegt die je eigenlijk nog niet kan weten.”

Waren er dan geen nadelen aan dat halfweg inpikken?
“Toch wel. De briefings bijvoorbeeld waren wel heel erg kort. Waardoor ik tijdens bepaalde opdrachten absoluut niet wist wat er van me verwacht werd. Al was dat ook soms een voordeel. Ik moest bijvoorbeeld niet acteren dat ik verrast of verbaasd was, meestal was dat gewoon echt het geval.”

Je moest na de opnames vijf maanden wachten om je verhaal te doen. Hoe moeilijk was het om al die tijd te zwijgen?
“Verrassend makkelijk. Dat zwijgen over wat er tijdens de opnames precies is gebeurd, wordt er bij alle kandidaten heel hard ingestampt. Ik had me ook echt goed voorbereid. Na de opnames heb ik iedereen verteld dat ik op reis was geweest naar Nepal, om daar een schooltje herop te bouwen. Met alle details die daarbij horen. Ik had fictieve collega’s verzonnen, met echte Nepalese namen. Ik wist welk weer het daar was geweest, wat je daar te eten krijgt en wat er in de omgeving zoal te zien was. Het liegen en bedriegen ging me zo goed af dat ik schrik kreeg van mezelf. Niemand had iets door. Ook mijn zus en mijn beste vriendin niet. Toen die bij de eerste aflevering plots zagen dat ik meedeed aan De mol zijn die zelfs even heel boos op me geweest.”

Tijdens die eerste aflevering bleek je als leerkracht godsdienst de vier evangelisten niet te kennen. Wat vond je directeur daar van?
(lacht) “Wie zegt dat ik toen geen rolletje speelde? Misschien deed ik dat wel net om me verdacht te maken. Die eerste schooldag na de start van De mol was trouwens een absoluut gekkenhuis. Toen ik aan de schoolpoort arriveerde en zag dat zowat alle leerlingen me stonden op te wachten, ben ik eventjes gestorven. Ook aan het raam van de leraarskamer stonden ze te drummen om toch maar iets te kunnen zien. Echt absurd. Toen ik thuiskwam was ik helemaal kapot. Ik kon maar één ding denken: ‘Ik ben hier absoluut niet klaar voor’. Gelukkig is in de weken daarna de situatie genormaliseerd.”

En nu? Iets in de media?
“Ik ben niet van plan om mijn deelname aan De mol uit te melken. Al had ik stiekem gehoopt dat het mijn muziekcarrière een duwtje in de rug zou kunnen geven. Alleen heb ik het qua timing, vrees ik, niet erg slim aangepakt. Het nummer dat ik over De mol wou schrijven is nog niet af en er staan voorlopig ook geen optredens gepland.”

Winnaar Sven: ‘Ik was heel zeker dat Uma de mol was, tot ik de uitzendingen op tv zag’
Hij heeft er lang op moeten wachten. Maar zondagavond wist Sven Pede dan toch Uma te ontmaskeren als mol. Een prestatie die hem een cheque van 26.390 euro opleverde. “De voorbije maanden waren een mentale beproeving.”

Vijf maanden lang wist je niet of je nu al of niet gewonnen had. Hoe voelde dat?

“De eerste twee maanden na onze terugkeer viel dat nog mee. Ik was er van overtuigd dat Uma de mol was en had dat op La Gomera ook in alle vragen zo aangegeven. Maar dan beginnen die uitzendingen, krijg je plots dingen te zien die je niet wist, lees je alle theorieën op het internet en ga je toch weer twijfelen. De laatste week voor de finale was echt zenuwslopend.”

Hoe zeker was je van je keuze voor Uma?

“Behoorlijk zeker. Tijdens de zwembadproef had mijn broer gezien hoe Davy, de vriend van Uma, een aantal kokers met prijzengeld van plaats wisselde. Van dan af heb ik haar altijd in het vizier gehad. Maar helemaal zeker ben je natuurlijk nooit. Had mijn broer het wel juist gezien? En was het een bewuste sabotage of een poging om me op het verkeerde been te zetten? Ook Philippe was ik trouwens van helemaal in het begin op het spoor. Tijdens de eerste proef, waarin we samen met een taart op wandel waren, zag ik hem een suikerroosje op de grond gooien. Toen we niet veel later moesten tellen hoeveel van die dingen er op die taart zaten, wist ik dat hij de mol was.”

Dan was het wel een tegenvaller toen hij er na vier afleveringen uitstapte?

“Ik zag mijn ticket naar de finale in rook op gaan. Maar nog veel erger was dat we met Philippe een supertoffe gast zagen verdwijnen. We hadden al langer in de gaten dat het niet meer ging. Je zag hem dag per dag bleker weg trekken.”

Het prijzengeld krijgt een ietwat verrassend doel, het moet het startkapitaal vormen voor een kinderboerderij. Welk beest wordt de eerste investering?

“Dat moeten we nog bekijken. Mijn vriendin en ik dromen al heel lang van zo’n kinderboerderij en we hebben ondertussen al heel wat beesten verzameld. In de boomgaard achter ons huis in Denderleeuw lopen al schapen, geiten, alpaca’s, ezels, konijnen, cavia’s, een pony, een varken en een hond. Eerder dan in beesten zullen we dus waarschijnlijk in de infrastructuur investeren. Maar dat is nog niet voor meteen. Mijn vriendin volgt momenteel een opleiding dierenartsassistente. We willen alleszins nog wachten tot die achter de rug is voor we met de boerderij-plannen verder gaan.”

Is het de bedoeling om dan fulltime boer te worden?

“Voorlopig niet. Ik werk nu in de reclamesector. Als copywriter heb ik de voorbije maanden meegewerkt aan radio -en televisiespotjes voor onder andere McDonalds, Telenet en Delhaize. Ik hou er van om op die manier creatief bezig te zijn. Dat blijf ik dus nog wel even doen.”

[Heinz]

Aldi reageert op uitspraak van Gilles De Coster tijdens finale ‘De mol’

Gilles De Coster had het zondagavond tijdens de slotshow van ‘De mol’ over “stemadvies van den Aldi”. Het is een uitspraak die wel vaker terugkomt om te duiden dat iets niet helemaal top was. Maar wat vindt de keten daar zelf van?

Maandag 9 mei 2022 om 14:01

“Nou, dat was stemadvies van den Aldi.” Dat zei presentator Gilles De Coster zondagavond tijdens het grote live-evenement van De mol, nadat de drie finalisten de kans hadden gekregen om een stemming van publiek en kijkers te beïnvloeden. Van den Aldi, als in: matig, een beetje brak, half z’n gat. Voor 11.000 fans in het Brusselse Paleis 12 en ruim 1,2 miljoen mensen thuis.

Het is een uitspraak-met-een-knipoog die wel vaker terugkomt, maar wat vindt het bedrijf daar zelf van? “We zien dat niet als negatief, we bekijken dat met een glimlach en met de nodige zelfrelativering. Noem het gerust een geuzennaam, eentje waar we bovendien zelf op inzetten. Onze collega’s noemen we intern toppers van den Aldi en we gebruiken de omschrijving kanjers van den Aldi om onze producten aan te bieden die bij testen in de media mooie scores kregen”, zegt Jason Sevestre van Aldi.

Het bedrijf ging zelfs aan de slag met de uitspraak van De Coster en integreerde die maandagnamiddag in een reclamepost op Facebook voor wasmiddel Una, een knipoog naar mol Uma.

[Hadewychisdemol]

 

[Tunnelgraver]

Briljante reactie van Aldi!   

[Heinz]

Opnieuw via armide.lully van wieisdemol.be:

https://www.demorgen.be/nieuws/in-de-mo ... ~b079c7be/
Interview Familieklap

‘In ‘De mol’ kon hij plots niet meer echt tegen zijn verlies’: broers Sven en Kristof Pede

De jongste is 31 en ontmaskerde de mol dankzij een tip van de oudste. De oudste is 37 en brak ooit de arm van de jongste. Ze supporteren allebei voor Anderlecht en zijn verknocht aan hun hometown ­Liedekerke. Maar hun band werd pas echt hecht toen de jongste vader werd. Sven en Kristof Pede, broers.

SOPHIE PYCKE14 mei 2022, 03:00
SVEN
“Toen ik 12 jaar was, was Kristof al een eigenwijze kerel van 18. Dat leeftijdsverschil is altijd te groot geweest om als kind een goeie band te hebben. Ik zag hem als de bad boy die rebelleerde tegen onze ouders, veel uitging en zichzelf een stoer imago aanmat met zijn gekke oor­ringen. Ik was de lieve, onschuldige tiener die de mama vergezelde als ze naar de bakker ging en onder geen enkel beding alleen thuis mocht zijn. Het matchte gewoon niet. De enige interesse die we deelden, was de PlayStation. En ook dat was geen glansrijk succes. (lacht) Toen ik hem versloeg bij een spelletje FIFA, begonnen we al spelend te vechten, zoals tienerjongens wel eens doen, en brak hij per ongeluk mijn arm. Die krak in mijn arm brak zijn hart, hoe onhebbelijk hij me toen ook vond. Het was meteen de laatste keer ooit dat Kristof op een PlayStation heeft ­gespeeld.

“Kristof is introvert, en ik ben eerder extravert. Hij zegt niet altijd wat er scheelt, maar als er iets aan de hand is, zie ik het in een oog­opslag. En ik hoor het. Als hij écht ambetant is, komt er geen woord meer uit. (lacht) Maar ondanks onze verschillen heb ik altijd veel respect gehad voor mijn broer. Hij is vrij berekend. Hij heeft altijd een duidelijk zicht op wat hij wil bereiken in het leven, en hij zal nooit zijn hoofd laten hangen.

“Op de dag dat mijn dochter op de wereld kwam, is mijn peter gestorven. Hij was een vaderfiguur voor ons allebei. Zijn dood hakte erin, ook bij Kristof, maar toch ving hij een stuk van de klap voor me op. Ik moest afscheid nemen van iemand die zo belangrijk was geweest in mijn leven, en tegelijk moest ik mijn kind verwelkomen. Dat was een ongelooflijk moeilijke en bizarre periode. Kristof heeft toen alle praktische zaken van de begrafenis op zich genomen. Toen voelde ik nog maar eens hoeveel ik aan hem heb.

“Toen ik hem op de bezoekdag van De mol zag verschijnen, voelde ik alleen maar opluchting. Ik had nood aan een bekend gezicht, en Kristof is sowieso degene die ik opzoek als ik een eerlijk antwoord wil. Hij had fotootjes mee van mijn dochtertje, en terwijl ik ze één voor één door mijn handen liet gaan, kon ik eindelijk mijn hart luchten tegen iemand die niets met de wedstrijd te maken had.

“Ik wou vooral weten wie hij in het oog zou houden. Kristof heeft veel mensenkennis opgedaan door als cafébaas en als voetbalcoach met heel uiteenlopende mensen in contact te komen. Het is dankzij hem dat ik Uma er zo snel van verdacht de mol te zijn. Kristof had Davy, de vriend en handlanger van Uma, kokers zien verwisselen. Het duurde nog een tijdje voor ik tijdens de tests volop voor Uma durfde te gaan, maar uiteindelijk heb ik toch vertrouwd op het oordeel van mijn grote broer.

“En kijk nu! Met de geldprijs die ik gewonnen heb, kan ik eindelijk werk maken van die kinderboerderij die ik al zo lang wil. Kristof mag de ­alpaca’s eten geven.”

KRISTOF
“Echt verwend was hij niet als jongste kind, maar anderzijds kon hij in de ogen van mijn ouders weinig tot niets fout doen. Ook als oudere broer heb ik altijd het gevoel gehad dat ik hem moest beschermen. Zelfs toen hij ging studeren en op kot zat in Gent, moest ik er zeker van zijn dat alles wel goed ging. Om de zoveel weken was het tijd voor een steekproef. Op donderdagavond trok ik naar de Overpoort en stak ik mijn hoofd binnen in zijn favoriete cafés. Of hij ooit boos is geworden om zoveel bezorgdheid? Ik denk dat hij het ergens wel geruststellend vond. Dat ‘grote broer’-gevoel gaat trouwens nooit weg. Soms wil ik hem om raad vragen, maar dat wringt. Ik heb het irrationele gevoel dat ik altijd alle antwoorden klaar moet hebben. Bovendien praat ik sowieso niet snel over twijfels en gevoelens.

“Door ouder te worden, leren we elkaar beter te begrijpen. Het leeftijdsverschil lijkt weg te deemsteren, en we blijken allebei even grote ‘dorpsbeesten’. We wonen op twee kilometer van elkaar in Liedekerke, het dorp waar we zijn opgegroeid en waar we ons het meest op ons gemak voelen. Ik ben ooit naar Oost-Vlaanderen getrokken, maar die verhuis heb ik me beklaagd. In Liedekerke is bovendien onze voetbalploeg, waar we elke zondagochtend het beste van onszelf geven en nadien samen een pint drinken. Soms speel ik mee, soms ben ik de coach. Uiteraard laat ik geen kans onbenut om mijn kleine broer onder zijn voeten te geven. Hij moet maar niet zo zagen tegen de scheidsrechter.

“Ik heb Sven vooral het laatste jaar een stuk volwassener zien worden. Vroeger speelde hij uren FIFA en moest alles wijken voor toernooien en cafébezoeken tijdens het weekend. Nu geeft hij dat op om voor zijn dochter te zorgen. Het vaderschap is hem op het lijf geschreven. Zijn leven is geen speeltuin meer, of net wel. (lacht) Hoe dan ook: het ouderschap bevalt hem best goed.

Gekke gewoontes
• Sven over Kristof: “Kristof verslindt een pak friet in twee seconden. Hij heeft een goed getrainde slokdarm.”
• Kristof over Sven: “Sven komt altijd te laat. Ik haat het. En hij lacht het telkens weg.”

“Het was best gek om Sven zo’n grote rol te zien spelen op nationale televisie. Soms herkende ik hem niet. Hij is normaal gezien heel nonchalant en rustig, maar op televisie zag ik een competitieve kant die zelden naar boven komt. Hij kon zijn verlies plots minder goed relativeren. Als een proef mislukte, liet hij zijn ongenoegen heel duidelijk blijken, wat vreemd was om naar te kijken, want normaal gezien ben ik degene die wel eens van zijn oren maakt.

“Zijn gedrevenheid herkende ik dan weer wél heel hard. Hij heeft het spel bovendien op een intelligente manier gespeeld: zijn relatie met de andere kandidaten liet hij nooit beïnvloeden door het spel zelf. Sven had trouwens best een goede mol kunnen zijn. Met zijn achtergrond in de reclamesector is hij vast geslepen genoeg om te manipuleren. Mocht hij dat willen natuurlijk.” (lacht)

[Michmol]

Lully?

[Heinz]

Lennart in Humo (een paar weken geleden) over hoe zwaar het is om de Mol te zijn:









Er komt ook weer een mooi nieuw Humo-artikel aan:

[DeMol!]

Mollen Uma en Philippe: ‘Ik heb tot mijn 23ste in de kast gezeten, dat kan wel tellen qua ervaring met geheimen’
 
Het is zonder twijfel ’s lands meest begeerde vakantiejob: de mol spelen in het gelijknamige succesprogramma. Dus toen Philippe, de oprechtste saboteur uit de geschiedenis van het spelletje, de strijd plots staakte, stonden alle overgebleven deelnemers te popelen om de vacante functie in te vullen. Uma won de korte sollicitatieronde en verziekte vervolgens even swingend als vakkundig de ene proef na de andere. Humo bracht beide leugenaars samen voor een gesprek over de lol en de tol van ‘De mol’.

JORIS BELLWINKELZONDAG 15 MEI 2022
 
Ze zouden oude vrienden kunnen zijn, zo enthousiast begroeten Philippe Minguet (34) en Uma Vandemaele (26) elkaar. Het blijkt vooral blijdschap te zijn, opgetogen als ze zijn dat ze elkaar nog eens wat langer kunnen spreken, want sinds het vertrek van Philippe mochten ze vijf maanden lang geen contact hebben.
Lees ook:
Saboteur Uma: ‘Ik had maar half zoveel tijd, dus ik moest dubbel zo snel mollen’
‘De mol’-kandidaten: ‘Een slechte casting, zoals gezegd wordt over Philippe, daar geloof ik niet in. Het ís heftig’

UMA VANDEMAELE «Toen ik thuis de aflevering zag waarin Philippe uit het spel stapte, ben ik beginnen te huilen als een klein kind. Ik baalde enorm dat ik hem geen berichtje kon sturen. Maar we konden wel bij de programmamakers polsen hoe hij het stelde.»

PHILIPPE MINGUET «Dan kreeg ik te horen: ‘Uma heeft weer gevraagd hoe het met jou gaat.’ Het doet deugd als je weet dat de andere kandidaten aan je denken, dat je nog altijd een beetje verbonden blijft.
»Nu, ik snapte het contactverbod wel. In gesprekken zou je al snel te veel verklappen, nu bleef de magie intact. Ik zat ook elke week als kijker in spanning: wie moet er vanavond vertrekken? En wie is de mol?»

HUMO Had je Uma al snel door?
PHILIPPE «Nee. Ik wist precies welke opdrachten er nog zaten aan te komen, en hoe de mol dan het best kon saboteren, maar toch heb ik heel lang getwijfeld tussen Uma en Sven. Tijdens de proeven molde Uma altijd met veel naturel. En tijdens de eliminaties had ze diezelfde spanning op haar gezicht die ik kende van haar als kandidaat. Ze heeft het fantastisch gespeeld.»
HUMO Heb je als mol veel eigen inbreng in de sabotageacties?

PHILIPPE «Er wordt rekening met je gehouden. Vooraf vertelden de programmamakers me precies welke proeven er gepland stonden en bij elke opdracht vroegen ze me: ‘Wat zou jij bij deze proef willen doen als je kandidaat was?’ Als ik dan mijn voorkeurspositie had doorgegeven, bekeken ze vervolgens hoe ik vanuit die plek kon saboteren. Als ik als kandidaat nooit een taak op mij zou nemen waarbij ik Spaans moest spreken, zou ik dat als mol ook niet doen.»

UMA «Bij mij lag dat volledig anders. Ik kreeg te horen: ‘Wij hadden aanvankelijk gepland om Philippe op die plek te zetten, denk je dat het jou ook lukt?’ Als ik twijfel voelde, bekeken we welke opties er nog waren. Maar het blijft voor een stuk improvisatie, tijdens een opdracht blijk je soms op een heel ander moment te moeten saboteren dan de programmamakers hadden gepland.»

HUMO Halverwege invallen als mol: is dat een vloek of een zegen?

UMA «Voor mij was het een zegen dat ik er onvoorbereid in werd gesmeten. Ik kon doorspelen alsof ik kandidaat was, en ik moest er gewoon voor zorgen dat er geld uit de pot verdween.
»Tegen de finale had ik wel veel meer informatie dan de andere finalisten en toen kreeg ik het lastig: shit, wat weten zij al en wat nog niet? De mol weet voortdurend meer dan de kandidaten en de kijkers, dus ik moest constant opletten dat ik niets verklapte.»

HUMO Jullie waren twee heel verschillende mollen.

PHILIPPE «Uma bleef Uma, ook in de rol van saboteur, wat van haar een heel authentieke mol maakte. Een onbezonnen mol ook: ze huppelde door het spel en leek er oprecht van te genieten om de boel te saboteren.»

UMA «Philippe is een heel atypische mol. Een mol is doorgaans hard. Een, euh, hoe zeg ik dat netjes?»

HUMO Klootzak?

UMA «Ja, iemand die mensen in de zak zet. Philippe is net het tegenovergestelde: hij doet alles voor anderen, is zorgzaam, heeft het hart op de juiste plaats. Daardoor had ik hem in het begin ook uitgesloten als mol. Als hier maar één stoel stond, dan zou Philippe jou die stoel aanbieden, hij zou er nooit zelf op gaan zitten.»

HUMO Philippe, in het programma hoorden we je zeggen: ‘In deze groep kun je niet de lieve zijn, dan word je gewoon overklast.’

PHILIPPE «Tegelijk denk ik dat het juist mijn kracht als mol was, omdat het mij zo onverdacht maakte. Ik ga niet over lijken, maar dat hoeft niet, met zachtheid kun je ook ver raken.
»Wat me als mol vooral heeft genekt, is dat ik zo weinig ademruimte had. In mijn leven ben ik het gewend om mezelf flink onder druk te zetten, het brengt me waar ik wil komen. Omdat ik voldoende slaap, kan ik alles goed relativeren. Door het slaaptekort tijdens ‘De mol’ kreeg ik de druk niet meer gerelativeerd. Ik blééf dat draaiboek maar overlopen in mijn hoofd.
»Daar komt bij dat het spel nooit stopte. Ik had ’s avonds graag een frisse Duvel gedronken en een beetje gefilosofeerd over de dingen des levens, maar het spel ging door als de camera’s uitstonden. De kandidaten zijn stuk voor stuk fijne mensen, maar de groep was erg competitief.»

UMA «Ja, we bleven continu in het spel, hè? We voerden elkaar zelfs dronken omdat we stiekem hoopten dat iemand dan zijn mond voorbij zou praten. (Kijkt naar Humo) Wil je nog iets drinken? Nee? Heb je iets te verbergen misschien?»

PHILIPPE «Ik ben niet zo’n drinker, zei ik dan.»

UMA «En zolang nog niet iedereen naar bed was, wilde ik ook niet gaan slapen. Je wilt niets missen van wat er nog gezegd wordt. Dan zat ik daar in te dommelen in de jacuzzi, wachtend tot iemand zijn wildste theorieën zou verklappen. Je leeft wekenlang op adrenaline, het is moeilijk te beschrijven wat dat precies met je lichaam doet.»

HUMO De groep zag dat het niet goed ging met Philippe.

UMA «Het deed pijn om te zien dat hij niet meer aan het genieten was. Elke kandidaat had wel een moment waarop het hem of haar te veel werd – Bert zat er in het begin ook even door – maar bij Philippe was het contrast heel groot.»

[DeMol!]

PHILIPPE «Ik was een schim van mezelf.»

UMA «Van de vrolijke jongen die hij de eerste dagen was, bleef niets over. We wisten niet goed wat er aan de hand was en dachten vaak: shit, wat kunnen we doen?»

HUMO Hoe was het om dat een half jaar later op tv te zien?

PHILIPPE «Je kijkt met al je vrienden, maar tegelijk ook met heel Vlaanderen. Na de eerste aflevering kreeg ik veel berichten waar ik keiblij van werd. Mensen die me zeiden dat ze het cool vonden dat ik zo compleet mezelf was. ‘Typisch jij, zo’n zak vol eieren laten vallen.’ Ik ben blij dat iedereen óók de joviale Philippe heeft kunnen zien.
»Na de derde aflevering veranderde de toon van de berichten. Mensen herkenden me niet meer en begonnen me daarom te verdenken als mol. ‘Je ziet meer beige dan beige,’ stuurde iemand. En na de fietsproef: ‘What the fuck is er met jou aan het gebeuren?’
»Natuurlijk is het gek om jezelf zoveel maanden later nóg eens te zien huilen en crashen op tv, maar ik was voorbereid. Ik heb vijf maanden gehad om alles op mijn gemak een plaats te geven. Iedereen maakt weleens een zware periode mee in zijn leven, bij mij gebeurde dat helaas voor het oog van heel Vlaanderen.»

HUMO Maar aan alle lovende reacties te merken, heb je er ook veel mensen mee geholpen.

PHILIPPE (lacht) «Dat was niet de bedoeling, maar ik ben er wel blij om. Het is geruststellend dat wildvreemden me niet veroordelen, maar steunen. Dat ze het oké vinden dat ik het niet tot een echte crash liet komen. Al die mooie reacties in de pers, van vrienden, van vreemden: ik voelde me op slag beter. Ja, ik heb diep gezeten, maar zie mij nu! Het hoogtepunt was toen ik tijdens de finale als laatste over de rode loper naar Paleis 12 liep en het publiek spontaan begon te applaudisseren. Dat was zo warm, zo mooi, dat voelde ik als mens tot in mijn kleine teen. Zo’n einde na de rollercoaster, dat is de mooiste therapie die er bestaat.»

UMA «Toen ik jou vervolgens op het podium zag verschijnen, was ik ook zot blij. Hij is terug! Hier zag ik weer de Flipper die ik kende, een man die vol leven zit.»

HUMO Had het jou ook kunnen overkomen, Uma?

UMA «Ja, maar ik denk niet dat ik op de alarmknop had durven te drukken. Ik vrees dat ik het te ver had laten komen: dat ik was gevallen en ten onder gegaan.
»In het dagelijkse leven heb ik al voortdurend minicrashes: ik pak zoveel dingen op me dat ik het op den duur niet meer kan dragen, waarna ik alles uit mijn handen laat vallen. Ik ben nog aan het leren, want ik weet dat ik die situaties kan voorkomen.
»Ik vind het sterk van Philippe: weinig mensen zouden gedurfd hebben wat hij heeft gedaan. Veel mensen kroppen alles op, maar hij kon aangeven: ik ben mezelf aan het kapotmaken, hier stopt het voor mij.»

PHILIPPE «Ik werk al twaalf jaar als kinetisch therapeut in de geestelijke gezondheidszorg. Met mensen die lichamelijke klachten hebben en daardoor met psychische problemen kampen, maar ook met mensen die psychische problemen hebben en dat in hun lichaam voelen. Ik heb veel patiënten op mijn tafel gehad – mensen met een burn-out of depressie – die wensten dat ze de tijd konden terugdraaien. Ze komen pas bij mij als alles al stuk is. Daardoor maakte ik de klik: dit gaan we niet doen, ik wil straks niet zelf op die tafel liggen. Een traumatoloog heeft meestal ook geen trampoline in zijn tuin.
»Als je crasht, heb je daar niet alleen zelf last van, maar heeft dat ook een grote impact op je omgeving. Je kunt niet langer die liefdevolle echtgenoot zijn, niet meer die zorgende ouder. Doordat ik op tijd stopte, heeft de stress niet de overhand kunnen nemen. Ik ben het wat rustiger aan gaan doen, maar ik ben wel blijven werken. Had ik niet op tijd geremd, dan was ik misschien maanden out geweest.»

HUMO Heb jij ooit diep gezeten, Uma?

UMA «Ik had het moeilijk toen corona begon. Ik was net vijf maanden op reis geweest door Zuid-Amerika en zat plots weer bij mama en papa thuis. Alles wat ik leuk vond, viel weg: de sfeer, de vrijheid, mensen ontmoeten, in bandjes spelen. Ik had geen werk en het was in die tijd zowat onmogelijk om te solliciteren. Dus werd ik parkeerwachter bij Brico, ik werkte in een keuken en stond de hele dag winkelkarren te ontsmetten bij Albert Heijn. Op een dag, tijdens het avondeten, ben ik in huilen uitgebarsten en kon ik niet stoppen met snikken. ‘Wat ben ik aan het doen met mijn leven?’
»Na mijn reis had ik eindelijk willen starten met het echte leven, maar plots had ik niets meer in de hand.»

HUMO Dat echte leven had je uitgesteld?

UMA «Ik ben het altijd blijven uitstellen. Een jaar op een reis met een vriendin, vervolgens een jaar in de horeca werken, en dan weer een grote reis.
»Aan het eind van de middelbare school was ik ook het liefst meteen op reis vertrokken, maar mijn ouders kennen me en wilden dat ik eerst een opleiding volgde. Ik was 18, maar ik voelde me nog een puber: ik had geen idee wat ik wilde doen. Omdat ik geinteresseerd ben in taal en muziek, heb ik besloten om aan de lerarenopleiding te beginnen. Last minute, want twee weken later begon de eerste les al en ik moest nog een kot vinden.
»Ik zet mezelf niet graag vast. Vroeger moest iedereen hetzelfde stramien volgen: vaste job, dan een huisje, een tuintje en een kind. Daar krijg ik koude rillingen van. Inmiddels sta ik twee jaar voor de klas en dat doe ik graag, maar als ik morgen piloot wil worden, dan ga ik daarvoor.»

HUMO Hoe zit dat bij jou, Philippe?

PHILIPPE «Ik herken dat wel. Ik heb mijn vrijheid heel lang gekoesterd, ik wilde ook de wereld zien. ‘Dag papa en mama, ik ga een stage in de sloppenwijken van Kaapstad volgen en ik vertrek volgende week!’ En eenmaal daar: ‘Het bevalt me hier goed, ik blijf nog een maandje langer!’
»Toen ik begon te werken, is dat veranderd. Mijn werk is mijn droom, mijn passie, ik kan er alles in kwijt. Tijdens corona heb ik me helemaal gesmeten in mijn werk.»

HUMO Jij werkt als kinesist niet alleen met met mensen met mentale problemen, maar ook met ruiters, Philippe.

PHILIPPE «Een stal, een mesthoop, de paarden: dat is voor mij thuiskomen. Ik heb kinesitherapie gestudeerd omdat ik met ruiters wilde werken. Sinds mijn 10de stond alles in het teken van paarden en ik heb dat nooit meer losgelaten. Het zit al in mijn naam: Philippe, of Philippos in het Grieks, betekent ‘vriend van de paarden’. De liefde voor paarden heeft me een duidelijk doel gegeven, anders was ik blijven rondzwerven.»

UMA «Ik mis helaas die ene grote passie. Ik vind alles leuk, ik wil dit doen, en dat, en ook nog dat. Eén leven is te kort voor alles wat ik zou willen ondernemen.»

HUMO Tegelijk lijkt alles jou ook goed af te gaan: in het programma bleek je een goede duiker, een uitstekende fietser en je had zelfs een talent voor plassen in een waterfles.

UMA «Ik denk dat dat vooral komt door mijn enthousiasme. Ik ben erg competitief, in een wedstrijd wil ik alles geven. Dat grote enthousiasme heb ik van mijn papa.»

[DeMol!]

HUMO Je vader was jarenlang filmjournalist bij Humo. Je bent genoemd naar actrice Uma Thurman.

UMA «Hij had haar toen net gesproken vóór ze in ‘Pulp Fiction’ zou spelen. Als kind was ik nooit zo erg geïnteresseerd in zijn werk, maar hoe ouder ik word, hoe meer ik me realiseer hoe zot het is welke filmsterren hij heeft kunen spreken. Een interview met Brad Pitt, of een babbeltje op café met Woody Harrelson...
»Mijn papa is nu supertrots op mij, soms zelfs té (lacht). Ik denk dat hij gewoon heel gelukkig is in mijn plaats, dat ik dit mag meemaken.»

HUMO Je reist graag de wereld rond, net als Philippe.

UMA «Reizen maakt je rijker. Je maakt kennis met nieuwe culturen, talen, gastronomie…»

PHILIPPE «Met muziek, met andere visies. Je gaat dingen die je kent ter discussie stellen, meer open-minded kijken. Je weet hoe we in België problemen aanpakken, maar als je eens over het muurtje gaat kijken, besef je pas hoe we de dingen ook heel anders zouden kunnen doen.»

HUMO Maakt reizen je empathischer?

PHILIPPE «Ja. En je realiseert je ook beter hoe goed je het hebt. In het Zuid-Afrikaanse ziekenhuis waar ik stage liep, had je aan de ene kant dertig patiënten met hiv, en aan de andere kant dertig patiënten met hepatitis. Er was één verpleegster. Als iemand uit zijn bed viel, moest die een dag wachten tot de verpleegster bij zijn bed stond.»

UMA «Een grote reis maakt je op slag minder materialistisch. Toen ik op mijn 20ste naar Australië vertrok, was ik volop bezig met de nieuwe kleren en schoenen die ik wilde. Bij mijn thuiskomst hechtte ik daar geen waarde meer aan. Wat in mijn rugzak paste, was genoeg.»

HUMO Toen je ervoor koos om de mol te worden, maakte je geen kans meer op het geld uit de groepspot. Dat was dus geen moeilijke beslissing?

UMA «Nee, helemaal niet, ik wilde gewoon de mol zijn. Mijn ouders hadden wel hun bedenkingen: ‘Uma, jij bent op zoek naar een huis, dat geld was toch van pas gekomen?’»

PHILIPPE «De rol van de mol is onbetaalbaar. Dat geld steek je toch maar in bakstenen, en die bakstenen zullen nooit zo mooi zijn als deze herinneringen.»
HUMO Hadden jullie vóór ‘De mol’ ervaring met geheimen bewaren?

PHILIPPE (lacht) «Ik heb tot mijn 23ste in de kast gezeten, dus dat kan wel tellen. Het was een zoektocht waarvoor ik de tijd wilde nemen, ik wilde het pas vertellen als ik echt goed in mijn vel zat.»

HUMO Wie was de eerste aan wie je het vertelde?

PHILIPPE «Mijn beste vriendin – die had trouwens altijd al een homovriend gewild (lacht). Dus heb ik haar dat maar cadeau gedaan: ze was jarig en toen ben ik op haar feestje voor haar deur gaan staan met een strik rond mij: ‘Gelukkige verjaardag!’ En the word was out. Er was geen groot drama nodig.»

HUMO Je vertrok uit het programma vóór we je vriend konden zien.

PHILIPPE «We zijn intussen zes jaar samen. Hij is een supertoffe kerel, een voetballende boekhouder. We zijn partners in crime, allebei zeer ambitieus, maar ook echte levensgenieters.»

HUMO Uma, lijk jij op je vriend Davy?

UMA (lacht) «Nee, helemaal niet. Ik ben heel chaotisch en ongestructureerd: ik begin gewoon aan iets zonder dat ik precies weet hoe ik het ga doen. Davy is dan degene die me op de rails houdt, hij kan me kalmeren en me terugbrengen in de realiteit, dat heb ik nodig. Tegelijk vindt hij het leuk dat ik zo impulsief ben.
»Ik schakel soms plots een versnelling hoger, terwijl we al hard rijden, maar we leven allebei graag snel. We houden er ook van om tussen de mensen te zijn, bij vrienden of op café.»

HUMO Lazen jullie tijdens de uitzendingen de reacties op sociale media?

UMA «De programmamakers hadden ons gewaarschuwd om het niet te doen, maar ik deed het toch. Als Davy het zag, klapte hij mijn computer dicht.
»In het begin kreeg ik veel negatieve reacties, omdat ik de vrijstelling had gepakt die anders naar Jens was gegaan. Ik werd hard gebasht, maar het deed mij gek genoeg minder dan mijn omgeving.
»Ik had het vooral moeilijk toen mijn leerlingen met die negatieve reacties geconfronteerd werden. In het begin waren ze heel enthousiast dat ik in het programma zat en ze wilden ook met mij pronken, maar na die ene aflevering gingen er op TikTok filmpjes rond met mijn gezicht en daaroverheen dingen als: ‘Bitch, bitch, bitch!’ De leerlingen begonnen mij vervolgens te verdedigen op TikTok, wat heel lief was, maar ik heb toen ook in de klas gezegd: ‘Laat het passeren, het is veel sterker als je er niet op reageert.’ Gelukkig werden de reacties daarna vanzelf veel positiever. Wat zijn het ook voor mensen die zo negatief reageren? Ik zou dat zelf nooit doen.»

HUMO Iemand die ik de walgelijkste reacties zag sturen, had op haar profielpagina de quote ‘If you can be anything, be kind’ staan.

UMA (lacht) «Als ik eens op zo’n profiel klikte, voelde ik mezelf ook vaak direct beter. Dan dacht ik: ik zie dat je een moeilijk leven hebt, bij jou is álles slecht en verzuurd.»

PHILIPPE «Bij mij vielen de reacties heel goed mee. Soms las ik iets als: ‘Het was een slechte mol, maar wel een schone mens.’ Daar kan ik mee leven (lacht). Ik heb misschien tien rottige Messengerberichtjes gekregen die erover waren, maar daartegenover stonden duizenden positieve berichten.
»Mensen spraken me ook aan op straat en schreeuwden niet gewoon mijn naam, maar kwamen naar me toe en zeiden: ‘Chapeau!’ Daar ben ik dankbaar voor.»

HUMO Waren jullie goed voorbereid op die plotse roem?

UMA «De makers hebben ons wel duizend keer gewaarschuwd, maar je kunt je er niet op voorbereiden. De eerste keer dat ik werd herkend, ben ik in shock thuisgekomen. Twee jonge meisjes hadden hun ouders aangestoten en mij aangestaard. Ik was daar niet goed van: zal ik nu overal bekeken worden?
»Ik hou ervan om me tussen wildvreemden te begeven. Op een vrije dag pak ik graag de trein naar Brussel of Gent om daar de hele dag in mijn eentje van het ene café naar het andere te struinen en koffietjes en wijntjes te drinken, met een goed boek bij de hand. Dat ga ik echt missen.»

PHILIPPE «In mijn eentje een koffietje drinken of iets gaan eten, daar kan ik ook echt van genieten.»

UMA «En dan een ongedwongen praatje over het weer maken met de barman of met een winkelier. Dat zal niet meer hetzelfde zijn.
»Ik zei dat laatst ook tegen mijn papa en hij zei direct: ‘Verdomme, je hebt het zo gepland, hè? Zodat je weer een excuus hebt om op een grote reis te vertrekken.’»

[Heinz]

Bedankt voor het plaatsen!

[DeMol!]

Ik bespaar jullie de intieme fotoshoot van Uma en Philippe 

[Heinz]

Niet doen hoor, ik wil alles zien.

[Hadewychisdemol]

Mooi interview!