Hoe weet je zoiets?
Dat is de taak van de screeners, iedere kandidaat ondergaat immers psychologische testen.
Ik herinner me op het inschrijvingsformulier wel enkele vragen in de aard wat is je moeilijkste beslissing/keuze ooit geweest en wat was je grootste teleurstelling... 2 vragen die eigenlijk al veel info geven hoe iemand reageert.
Beetje gelijkaardige bij Expeditie Robinson en Million Dollar Island als er vragen gesteld worden over de gezinssituatie en hoe lang je al zonder contact van je familie/vrienden bent weg geweest om de kans van heimwee in te schatten...
Eens dingen in het kopje kruipen door onzekerheid, schuldgevoel, vermoeidheid... is de 'flag' (opgeven) optie bijna onoverkomelijk op korte termijn (een van de F reacties bij stress/survival instinct zoals fight, flight, freeze, faint, fright,...)
Maar zoals gezegd is er er nooit een zekerheid als de druk van het spel te veel wordt als de camera werkelijk draait en er werkelijke interactie is met de andere kandidaten (de variabele dat alle kanten uit kan gaan).
Maar...Als je Philippe dan hoort zeggen dat hij nog nooit ergens in gefaald heeft en voor het eerst in zijn leven op wankele benen staat. Dan heb ik zo mijn bedenkingen over het relativeren van situaties met teleurstelling. Aan de andere kant, mensen die heel vaak met teleurstellingen te maken hebben gehad gaan mogelijk de schuld bij een ander leggen zonder zelf hun eigen aandeel in te willen zien en dat zijn vaak niet echt een aanvulling indien men een positieve groepsdynamiek wil bekomen.
Het is goed voor hem dat hij zijn grens heeft aangegeven en dat de makers van het programma hier de nodige zorg en aandacht voor opgebracht hebben. Hij was vooral fysiek op door slaapgebrek. Kon dit misschien ergens voorkomen worden door iedereen een aparte kamer te geven?